Rosh Hashanah, the Jewish New Year, begint vanavond bij zonsondergang. Het is traditioneel om appels in honing te dopen om de hoop voor een zoet jaar te symboliseren, een praktijk waarvan ik op de hoogte was, maar nooit de oorsprong kende. Om erachter te komen, raadpleegde ik Jeffrey M. Cohen ‘ s 1001 vragen en antwoorden op Rosh Hashanah en Yom Kippur (dank je, Google Books), waar ik ook antwoorden vond op vragen waarvan ik niet eens wist dat ik ze had.Volgens Cohen is de reden dat honing wordt gebruikt (en niet een andere zoete substantie) de associatie met het manna—in de Thora beschreven als “als honingwafels”—dat door God werd verstrekt gedurende de 40 jaar dat de Israëlieten door de woestijn zwierven. Het wordt verondersteld om Joden eraan te herinneren dat elk levensonderhoud of materiële voordelen die op hun weg komen “uitsluitend afhankelijk zijn van Gods genade en gunst”, schrijft hij.Een andere interpretatie die Cohen vertelt is dat het de dubbele rol symboliseert van bijen—gevreesd voor hun angel, maar gewaardeerd om hun zoetheid—die doet denken aan het beeld van een strenge maar Barmhartige Schepper.Een schijnbaar voor de hand liggende reden waarom hij het niet noemt is dat honing in Bijbelse tijden de favoriete zoetstof was; noch suiker noch ahornsiroop waren bekend bij de oude Israëlieten. Honing, aan de andere kant, is minstens zo oud als de geschreven geschiedenis; het werd genoemd in Sumerische en Babylonische spijkerschrift geschriften, en andere oude teksten die 4.000 jaar terug.Behalve appels en honing draaien andere minder bekende Rosh Hashanah tradities rond voedsel dat goede voortekenen impliceert. Op de tweede avond van het feest eten Joden een “nieuw fruit” dat nog niet gegeten is in het seizoen. Granaatappels zijn een populaire optie, deels omdat ze (ten minste symbolisch) 613 zaden bevatten, wat het verlangen aangeeft om de 613 mitzvot (geboden, of goede daden) genoemd in de Thora te vervullen. Fenegriek wordt ook aanbevolen, schrijft Cohen, omdat zijn Hebreeuwse naam, rubya, toename betekent. Op dezelfde manier worden wortels gekozen omdat hun Jiddische naam mehren is, of veel.Noten zijn verboden bij Rosh Hashanah, legt Cohen uit, om redenen die een beetje troebel lijken. Hij noemt twee belangrijke redenen. De eerste heeft te maken met de numerieke waarde toegewezen Hebreeuwse letters en woorden; in de ingewikkelde numerologie van het jodendom is het woord voor noot gelijk aan het woord voor zonde. Ook, schrijft hij, noten werden verondersteld om speeksel te verhogen, interfereren met het reciteren van gebeden. Deze redenen, geeft hij toe, lijken een beetje dun—wat hij toeschrijft aan de moderne rabbijnse autoriteiten die proberen een traditie te rationaliseren waarvoor ze geen solide verklaring hadden.De oorspronkelijke reden, zo vervolgt hij, werd onderzocht door Chaim Leshem, die vaststelde dat noten een oud symbool van vernietiging waren omdat hun bomen en sap andere nabijgelegen bomen overschaduwen en vernietigen.
(maar hey! Wacht even! Bij mijn Rosh Hashanah maaltijd hebben we elk jaar teiglach — de met honing beladen gekookte deeg delicatesse die doorzeefd wordt met noten. Ik vraag me af of het een Asjkenazisch/Sefardisch verschil is? — Brian, associate web editor)
Challah, of ei brood, wordt het hele jaar gegeten, maar bij Rosh Hashanah is het brood rond in plaats van gevlochten, om de cyclus van het nieuwe jaar en van ons leven te symboliseren.
en geen Rosh Hashanah maaltijd is compleet zonder wat honingcake (smitten kitchen heeft een lekker klinkend recept dat er vochtig uitziet dan normaal), die meestal wordt gemaakt met koffie. Ik kon de reden voor de koffie niet vinden, zelfs niet in het boek van 1001 vragen en Antwoorden. Kan iemand een verklaring geven?