10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć o dyscyplinie kościelnej

Ten artykuł jest częścią serii 10 rzeczy, które powinieneś wiedzieć.

Jezus i Paweł nakazują kościołom praktykowanie dyscypliny kościelnej.

dyscyplina kościelna nie jest ideą człowieka, ale Bożą. cokolwiek Jezus miał na myśli mówiąc „nie będziesz sądził” w Ew.Mateusza 7, nie chciał wykluczyć miłującej korekty między chrześcijanami, jak opisuje to w Ew. Mateusza 18:15-20. Następnie Paweł poważnie traktuje słowa Jezusa i napomina Kościół w Koryncie, aby zastosował instrukcje Jezusa w praktyce (porównaj Mateusz 18:20 i 1 Koryntian 5: 4). Wiemy lepiej niż Paul?

„Dyscyplina Kościelna” ma różne nazwy.

termin „dyscyplina kościelna” jest używany na różne sposoby, a ludzie używają różnych terminów dla dyscypliny. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie mogą dokonać rozróżnienia między dyscypliną formacyjną (odnoszącą się do nauczania) a dyscypliną korekcyjną (odnoszącą się do korygowania grzechu).

w kategorii dyscypliny korekcyjnej ludzie mogą używać terminu „dyscyplina kościelna” w odniesieniu do każdego aktu korekty, czy to wiąże się z prywatnym i nieformalnym ostrzeżeniem przyjaciela, czy też formalnym usunięciem kogoś z członkostwa w kościele. Kiedy dochodzi do tego ostatniego kroku, ludzie często używają słowa ” ekskomunika.”Wśród protestantów ekskomunika nie odnosi się do odsunięcia kogoś od zbawienia (czego Kościół nie jest w stanie uczynić). Odnosi się do usunięcia kogoś z członkostwa w kościele i udziału w Wieczerzy Pańskiej. Ekskomunika to eks Komunia, coś w rodzaju odwróconego chrztu.

prawie każda organizacja praktykuje dyscyplinę.

pomimo biblijnych podstaw, idea dyscypliny kościelnej może budzić kontrowersje wśród chrześcijan i kościołów, nawet jeśli ludzie chętnie akceptują fakt, że inne organizacje lub grupy muszą mieć pewne środki korygowania lub usuwania swoich członków. Oszukańczy prawnik może zostać wykluczony. Zmienny gracz w NBA może zostać ukarany grzywną. Lekarz popełniający błąd w sztuce lekarskiej może stracić licencję lekarską. Nauczyciel może zostać zwolniony.

jak na ironię, nawet strony „watchdog”, które potępiają praktykę dyscypliny kościelnej, istnieją wyłącznie dla poprawienia lub dyscypliny (choć bez żadnej odpowiedzialności!). Ta reakcja na dyscyplinę w kościele mówi wiele o indywidualistycznej naturze duchowości i osobowości na Zachodzie.

kościoły powinny praktykować dyscyplinę ze względu na miłość.

istnieje wiele niewłaściwych motywacji dla dyscypliny kościelnej, które doprowadziły do nadużyć w tym procesie. Jedyną właściwą motywacją dla dyscypliny jest miłość. „Pan dyscyplinuje tego, którego kocha „(hebr. 12:6). Kościoły powinny praktykować dyscyplinę w celu miłowania osoby złapanej w grzech, aby mogła ona dojść do pokuty (1 Kor. 5:5); ze względu na miłowanie słabszych owiec w kościele, aby nie mogły być sprowadzone na manowce (w.6); ze względu na miłowanie niechrześcijańskich sąsiadów, aby nie mogły być mylone przez fałszywe świadectwo (w. 1); ze względu na miłowanie Chrystusa, aby jego imię mogło być chronione i honorowane (w. 7-8).

dyscyplina Kościelna była powszechną praktyką w kościołach aż do XX wieku.

w XIX wieku kościoły Baptystyczne w Ameryce ekskomunikowały średnio 2% swoich członków rocznie, a jednak wzrost tych kościołów wyprzedził ogólny wzrost populacji. Pod koniec XIX i na początku XX wieku kościoły bardziej interesowały się reformowaniem społeczeństwa (np. ruchów wstrzemięźliwości) niż reformowaniem samych siebie.

pojawienie się marketingu kościelnego w połowie XX wieku skłoniło kościoły do skupienia się bardziej na atrakcyjności produktu niż na świętości. Nie pojawiły się głosy przeciw dyscyplinie. Raczej praktyka po prostu zanikła (patrz Greg Wills, Democratic Religion).

brak praktykowania dyscypliny kościelnej podważa głoszenie, dyscyplinowanie i posługę ewangelizacyjną kościoła.

kiedy kaznodzieja mówi: „chrześcijanie robią X, a nie robią Y”, ale Kościół nie koryguje osoby, która nie robi X, ale robi Y, słowa kaznodziei wydają się mniej wiarygodne lub ważne. Kiedy ewangelista mówi: „Chrystus cię zmieni i da ci nowe życie”, ale jest otoczony przez nieskorektowanych członków Kościoła, którzy żyją tak jak świat, słowa Ewangelisty brzmią pusto.

kościoły powinny przejść do ostatniego etapu dyscypliny kościelnej (ekskomuniki) tylko za grzechy, które są nie skruszone, zewnętrzne i znaczące.

Biblia nie zawiera wyczerpującej listy grzechów, które powinny prowadzić do ekskomuniki. Ale myśląc teologicznie, możemy powiedzieć, że Kościół powinien iść w kierunku publicznej dyscypliny tylko wtedy, gdy grzech jest jednocześnie niewzruszony, zewnętrzny i znaczący.

grzech musi być bez skruchy, co oznacza, że grzesznik nie chce puścić grzechu lub walczyć z nim. Musi to być na zewnątrz, co oznacza, że grzech może być widziany lub słyszany. Nie zgadujemy Stanów ludzkich serc. I to musi być na tyle znaczące, że Kościół nie może czuć się niezdolny do dalszego potwierdzania czyjegoś wyznania wiary. Tak więc upiększona historia nie może się liczyć jako „znacząca”, podczas gdy cudzołóstwo. Bez wątpienia każda sytuacja wymaga starannego osądu. Nie ma dwóch takich samych spraw.

celem dyscypliny jest zawsze przywrócenie.

Paweł nie mógł być jaśniejszy: „wydasz tego człowieka Szatanowi na zniszczenie ciała, aby jego duch został zbawiony w dzień Pański „(1 Kor. 5:5).

kościoły muszą bardzo uważać na nadużycia dyscypliny.

dyscyplina Kościelna może stać się nadużyciem na wiele sposobów: pozostawienie decyzji w rękach jednego lub kilku zamiast całego zgromadzenia; opieranie się na uregulowanych procesach zamiast indywidualnej opieki duszpasterskiej; charakteryzowanie się fundamentalistycznym nastawieniem, niewygodnym z napięć, które są nieuniknione w upadłym świecie i naleganie, aby każdy problem został związany ładnym ukłonem; lub posiadanie niezrównoważonej i niebiblijnej koncepcji władzy.

Ogólnie Rzecz Biorąc, chrześcijanie powinni być chwiejnymi kościołami, w których przywódcy grają faworytów, karzą tych, którzy się nie zgadzają, mają temperament, stosują milczenie, muszą zawsze mieć ostatnie słowo, nie mogą się mylić, podkreślają zewnętrzną Zgodność, są konsekwentnie dogmatyczni zarówno w dużych, jak i małych sprawach, rzadko, jeśli kiedykolwiek przyznają, że się mylą, mają trudności z udzielaniem autorytetu innym, promują tylko swoich najbliższych przyjaciół lub członków rodziny i ogólnie potrzebują kontroli.

więcej na ten temat można znaleźć w moim artykule ” Dlaczego Dyscyplina Kościelna idzie na marne i jak jej unikać.”

” kiedy dyscyplina opuszcza Kościół, Chrystus idzie z nim.”

tak powiedział teolog Baptystyczny John L. Dagg. I miał rację. Pasterz, który nie odeprze wilków, wkrótce znajdzie swoje owce pożarte. Wszystko w naszej kulturze szaleje przeciwko jakiejkolwiek idei korekty lub wykluczenia, ponieważ czuje się nietolerancyjny. Ale Chrystus oznacza, że jego kościoły są szkolone, ćwiczone i dyscyplinowane, tak że będą uczestniczyć w jego świętości.

wyobraź sobie nauczyciela matematyki, który prowadzi lekcje, ale nie koryguje błędów. To nie jest dobry nauczyciel matematyki. Dobra dyscyplina wymaga mądrości i troski. Kościoły nie powinny wskakiwać w prawo, ale poruszać się powoli. Jednak dyscyplina jest praktyką, którą kościoły dzisiaj muszą odzyskać.

popularne artykuły z tej serii

Zobacz Wszystkie