kontekst: spożycie paracetamolu (paracetamolu) jest najczęstszym przedawkowaniem farmaceutycznym w krajach rozwiniętych. Kwasica metaboliczna czasami występuje, ale kwasica jest rzadko trwałe lub ciężkie. Coraz więcej zgłoszeń przypadków i serii przypadków opisuje kwasicę metaboliczną o wysokiej szczelinie anionowej (HAGMA) po ekspozycji na paracetamol z późniejszym wykryciem lub pomiarem 5-oksoproliny (zwanej również kwasem piroglutaminowym) we krwi, moczu lub obu tych przypadkach. Zazwyczaj 5-oksoprolinuria lub 5-oksoprolinemia występuje w ustawieniu wrodzonych błędów genetycznych w metabolizmie glutationu. Nie wiadomo, czy 5-oksoprolinemia w warunkach ekspozycji na paracetamol odzwierciedla nabyte lub przejściowe zaburzenie metabolizmu glutationu lub wcześniej nierozpoznane wady genetyczne.
: Przeanalizowaliśmy opublikowane przypadki 5-oksoprolinemii lub 5-oksoprolinurii u pacjentów z HAGMĄ w warunkach ekspozycji na paracetamol. Naszym celem było zidentyfikowanie wszelkich spójnych cech, które mogłyby zwiększyć nasze zrozumienie patofizjologii, diagnostyki i leczenia podobnych przypadków.
metody: przeszukaliśmy literaturę medyczną za pomocą PUBMED i EMBASE od początku do 28 sierpnia 2013 r., stosując wyszukiwane hasła („oksoprolina” lub „kwas piroglutaminowy” i „paracetamol” lub „paracetamol”). Na przecięcie tych dwóch poszukiwań zwrócono 77 artykułów, z czego 64 dotyczyły tematów ludzkich i były w języku angielskim. Recenzowano dwa artykuły, po jednym w języku hiszpańskim i niderlandzkim. Dodatkowe wyszukiwanie Google Scholar zostało wykonane z tymi samymi warunkami. Ręcznie przeszukaliśmy listy referencyjne pobranych artykułów, aby zidentyfikować dodatkowe cztery odpowiednie artykuły. Skupiliśmy się na artykułach, w tym zmierzonych stężeniach 5-oksoproliny w moczu lub krwi.
wyniki: dwadzieścia dwa artykuły zawierały ilościowo określone stężenia 5-oksoproliny. W kilku dodatkowych artykułach wspomniano jedynie o jakościowym wykrywaniu 5-oksoproliny w moczu lub we krwi bez odnotowywania stężeń. Nasze ręczne wyszukiwanie referencyjne dało cztery dodatkowe artykuły dla łącznie 24 artykułów opisujących 43 pacjentów z oznaczonymi ilościowo stężeniami 5-oksoproliny. Przypadki te różniły się znacznie pod względem dawki paracetamolu, czasu trwania i okoliczności ekspozycji na paracetamol, obecności i stopnia zwiększenia aktywności aminotransferaz, a także pod względem obserwowanego stężenia 5-oksoproliny we krwi, surowicy lub moczu. Jednoczesne stosowanie flukloksacyliny, innego leku związanego z oksoprolinemią lub oksoprolinurią, pomieszało kilka przypadków. Nie istniała wyraźna zależność pomiędzy ilością spożywanego paracetamolu a obserwowanymi stężeniami 5-oksoproliny. Wyniki kliniczne, w tym śmiertelność, różniły się bez wyraźnego związku ze stężeniem 5-oksoproliny.
wnioski: w rzadkich przypadkach HAGMA w ekspozycji na paracetamol można przypisać 5-oksoprolinemii. Lekarze powinni najpierw wykluczyć powszechne i uleczalne przyczyny HAGMA, takie jak kwasica mleczanowa, jednoczesne podawanie leków i kwasica ketonowa. Jest prawdopodobne, że skłonność do HAGMY po ekspozycji na paracetamol może być genetycznie określona. Wpływ acetylocysteiny na stężenie 5-oksoproliny lub wynik kliniczny nie są znane. Po rozpoznaniu HAGMA należy zmierzyć stężenie 5-oksoproliny i aktywność syntetazy glutationowej.