osiągnięcia polityczne
dopiero w 1433 roku Karol aktywnie przejął osobistą kontrolę nad wojną z Anglią. W 1434 Kościół uznał jego legalność, a w 1435 oficjalnie pojednał się z Filipem dobrym. Również w 1435 Karol uwolnił się spod kontroli faworytów, a jego finanse osobiste poprawił jego doradca finansowy, Jacques Coeur. Tak więc okres jego panowania charakteryzujący się obojętnością, niewdzięcznością, ubóstwem i strachem dobiegł końca. Rozpoczął okres energicznych rządów osobistych charakteryzujących się intensywną działalnością legislacyjną i szczególną uwagą na gospodarkę. Szczególnie interesowały go szeroko zakrojone reformy rządowe. W 1444 roku Karol zawarł 5-letni rozejm z Anglią i zwrócił jeszcze większą uwagę na odbudowę Francji.
umiejętności polityczne Karola znalazły również odzwierciedlenie w jego polityce. Zachęcony przez wyższe duchowieństwo francuskie, które stawało się coraz bardziej niezależne od papiestwa, wydał w 1438 roku sankcję pragmatyczną Bourges, która znacznie ograniczyła papieską kontrolę nad kościołem francuskim. Kościół we Francji cieszył się więc większą wolnością niż jakikolwiek inny krajowy organ duchowieństwa, a ważniejsza dla Karola rola papiestwa w polityce francuskiej została poważnie ograniczona.
ale panowanie Karola nie było wolne od wewnętrznych kłopotów. W latach 1437, 1440 i 1442 stłumił bunty wewnętrzne. Jego syn (późniejszy Ludwik XI) brał udział w wielu powstaniach i był zmuszony do schronienia się U Filipa Dobrego od 1456 aż do śmierci Karola.
do 1449 Karol stworzył armię stojącą, a w latach 1449-1450 siły te odzyskały Normandię dla Korony. Pod koniec 1453 roku Karol odzyskał również Gaskonię, najsilniejszą angielską posiadłość we Francji, i dla wszystkich praktycznych celów zakończyła się Wojna Stuletnia. Wraz z powrotem Normandii Karol był w stanie przejrzeć zapisy procesu Joanny d ’ Arc, a w 1456 roku oficjalnie zrehabilitował ją poprzez unieważnienie wyroku przez Kościół.
ostatnie lata panowania Karola spędził na umacnianiu i umacnianiu władzy królewskiej. Pod koniec jego panowania Francja była bardziej stabilna niż przez ponad wiek. Karol zmarł 22 lipca 1461 roku, pozostawiając przywrócone Królestwo swojemu zbuntowanemu, ale sprawnemu synowi, Ludwikowi XI.