Kolor w starożytnym Egipcie

starożytni Egipcjanie mieli wielkie uznanie dla życia, które jest wyraźnie przedstawione przez ich sztukę. Obrazy ludzi bawiących się – czy to w tym życiu, czy w następnym – są tak obfite, jak te najczęściej spotykane w bogach lub rytuałach pogrzebowych. Pierwsi egiptolodzy, którzy po raz pierwszy zetknęli się z kulturą, skupili swoją uwagę na wielu przykładach sztuki pogrzebowej znalezionych w grobowcach i doszli do wniosku, że Egipska kultura była obsesją na punkcie śmierci, kiedy w rzeczywistości starożytni Egipcjanie byli całkowicie pochłonięci życiem w pełni.

Egipcjanie dekorowali swoje domy, ogrody, pałace i Grobowce imponującymi dziełami sztuki, które odzwierciedlały ich uznanie dla wszystkiego, co dali im bogowie i akcentowały te przedstawienia żywymi kolorami. Pałac Amenhotepa III (1386-1353 p. n. e.) w Malkacie był jaskrawo pomalowany, Zewnętrzne ściany były białe, a wnętrza niebieskie, żółte i zielone, z malowidłami ściennymi i innymi ornamentami. Kolory te nie były wybierane losowo, ale każdy z nich miał bardzo specyficzną symbolikę dla Egipcjan i były używane do przekazania tego znaczenia. Egiptolog Rosalie David komentuje ten temat:

kolor był uważany za integralny element wszystkich przedstawień Sztuki, w tym scen ściennych, posągów, dóbr grobowych i biżuterii, a magiczne właściwości określonego koloru uważano za integralną część każdego przedmiotu, do którego został dodany (176).

kolor w starożytnym Egipcie był używany nie tylko w realistycznych przedstawieniach scen z każdego życia, ale do zilustrowania niebiańskich królestw bogów, zaświatów oraz opowieści i historii bóstw egipskiego panteonu. Każdy kolor miał swoją specyficzną symbolikę i został stworzony z elementów występujących w przyrodzie. Egiptolog Margaret Bunson pisze, jak” rzemieślnicy zaczęli obserwować naturalne występowanie kolorów w ich otoczeniu i sproszkowali różne tlenki i inne materiały, aby rozwinąć pożądane barwy ” (54). Ten proces tworzenia kolorów przez egipskich artystów datuje się na wczesny okres dynastyczny (ok. 3150-ok. 2613 p. n. e.), ale staje się bardziej wyraźny w czasach Starego Królestwa (ok.2613-2181 p. n. e.). Od Starego Królestwa aż do anektowania kraju przez Rzym po 30 pne, kolor był ważnym elementem każdego dzieła sztuki ukształtowanego przez Egipcjan.

realizm w Kolorze

każdy kolor został stworzony przez zmieszanie różnych naturalnie występujących elementów i każdy z nich został znormalizowany w czasie, aby zapewnić jednolitość w dziele sztuki. Na przykład egipski samiec był zawsze przedstawiany z czerwonawo-brązową skórą, co uzyskano przez zmieszanie pewnej ilości standardowej czerwonej farby ze standardowym brązem. Zmiany w mieszance pojawiłyby się w różnych epokach, ale ogólnie rzecz biorąc, pozostały mniej więcej takie same. Ten kolor męskiej skóry został wybrany ze względu na realizm w utworze, aby symbolizować życie na zewnątrz większości mężczyzn, podczas gdy Egipskie kobiety były malowane jaśniejszą skórą (przy użyciu żółtych i białych mieszanek), ponieważ spędzały więcej czasu w pomieszczeniach.

bogowie byli zazwyczaj przedstawiani ze złotą skórą, odzwierciedlając przekonanie, że bogowie rzeczywiście mieli złotą skórę. Wyjątkiem od tego jest Bóg Ozyrys, który jest prawie zawsze pokazywany z zieloną lub czarną skórą symbolizującą płodność, regenerację i zaświaty. Ozyrys został zamordowany, przywrócony do życia przez Izydę, a następnie zstąpił, aby rządzić krainą umarłych; kolory użyte w jego przedstawieniach symbolizują aspekty jego historii. Niezależnie od tego, czy scena przedstawia mężczyznę i jego żonę podczas kolacji, czy bogów w słonecznej barce, każdy użyty kolor musiał dokładnie odzwierciedlać różne tematy tych wydarzeń.

tworzenie kolorów & symbolika

różne kolory poniżej są wymienione z ich egipską nazwą, materiałami wykorzystanymi do ich tworzenia i tym, co symbolizowały. Definicje są zgodne z pracami Richarda H. Wilkinsona w jego symbolice & Magia w sztuce Egipskiej i Margaret Bunson ’ s Encyclopedia of Ancient Egypt, uzupełnionymi o inne prace.

Czerwony (desher) – wykonany z utlenionego żelaza i czerwonej ochry, używany do tworzenia odcieni ciała i symbolizujący życie, ale także zło i zniszczenie. Czerwień kojarzyła się zarówno z ogniem, jak i krwią, a więc symbolizowała witalność i energię, ale mogła być również wykorzystana do podkreślenia pewnego niebezpieczeństwa lub określenia destrukcyjnego bóstwa. Na przykład Bóg Set, który zamordował Ozyrysa i sprowadził chaos do Egiptu na początku czasów, był zawsze przedstawiany z czerwoną twarzą lub rudymi włosami lub całkowicie w kolorze czerwonym. Można również zobaczyć ten wzór w pracy pisanej, gdzie kolor czerwony jest czasami używany do oznaczenia niebezpiecznej postaci lub aspektu w historii. W malowidłach ściennych i scenach grobowych czerwony musi być starannie interpretowany w kontekście sceny. Chociaż był często używany do podkreślenia niebezpieczeństwa, a nawet zła, jest również tak powszechnie postrzegany jako symbolizujący życie lub wyższą istotę (jak w przedstawieniach oka Ra) lub podwyższony status jak w Czerwonej koronie Dolnego Egiptu.

Niebieski (irtiu i khesbedj) – jeden z najpopularniejszych kolorów, powszechnie nazywany „Egipskim błękitem”, wykonany z tlenków miedzi i żelaza z krzemionką i wapniem, symbolizujący płodność, narodziny, odrodzenie i życie i zwykle używany do przedstawiania wody i nieba. Wilkinson pisze: „z tego samego powodu niebieski mógł oznaczać rzekę Nil i związane z nią plony, ofiary i płodność, a wiele z tak zwanych” płodności”, które reprezentują obfitość rzeki, ma ten odcień ” (107). Posągi i wizerunki Boga Thotha są rutynowo niebieskie, niebiesko-zielone lub mają w sobie jakiś aspekt niebieskiego łączącego boga mądrości z życiodajnym niebem. Niebieski symbolizował również ochronę. Amulety płodności Boga opiekuna Bes były często niebieskie, podobnie jak tatuaże, które kobiety nosiły w kształcie Bes lub rombu na podbrzuszu, plecach i udach. Uważa się, że te tatuaże były noszone jako amulety, aby chronić kobiety podczas ciąży i porodu.

Żółty (khenet i kenit) – wytwarzany z ochry i tlenków pierwotnie, ale z Nowego Królestwa (ok. 1570-1069 p. n. e.) był mieszany z trójsiarczkiem arsenu i symbolizował słońce i wieczność. Żółty został przyciemniony dla złotego koloru ciała bogów lub rozjaśniony bielą, aby sugerować czystość lub jakiś święty aspekt postaci lub przedmiotu. Na przykład Isis jest zawsze przedstawiana ze złotą skórą w białej sukni, ale czasami jej sukienka jest jasnożółta, aby podkreślić jej odwieczny aspekt w scenie lub historii. Uważa się, że kapłani i kapłanki bogów Egiptu czasami ubierali się jak ich bóstwa, a Wilkinson sugeruje, że kapłani boga Anubisa zabarwiali swoje skóry na Żółto w pewnych okazjach, aby „stać się” Bogiem na to wydarzenie. Chociaż Anubis był tradycyjnie przedstawiany jako czarnoskóry, istnieje wiele tekstów przedstawiających go w złotym odcieniu innych bogów.

Zielony (wadj) – wymieszany z malachitu, minerału miedzi i symbolizujący dobro, wzrost, życie, życie pozagrobowe i zmartwychwstanie. Egipskie życie pozagrobowe było znane jako pole trzcin, a w niektórych epokach jako pole malachitu i zawsze wiązało się z kolorem zielonym. Wilkinson pisze, że zielony był ” naturalnie symbolem rosnących rzeczy i samego życia „i dalej wskazuje, że w starożytnym Egipcie” Robienie `zielonych rzeczy’ było eufemizmem pozytywnego, produkującego życie zachowania w przeciwieństwie do `czerwonych rzeczy’, które symbolizowały zło ” (108). Zielony jest kolorem umierającego i wskrzeszającego boga Ozyrysa, a także oka Horusa, jednego z najświętszych obiektów w mitologii egipskiej. We wczesnych obrazach nagrobnych duch zmarłego jest pokazany jako biały, ale później jako zielony, aby skojarzyć zmarłego z wiecznym Ozyrysem. Zgodnie z symboliką ressurection, zielony jest często używany do przedstawienia bogini Hathor, Pani jaworu. Hathor był blisko związany z Jaworem, odnowieniem, transformacją i odrodzeniem. Mumie wytatuowanych kobiet sugerują, że atrament mógł być zielony, niebieski lub czarny, A tatuaże były związane z kultem Hathora.

Biel (hedj i shesep) – wykonana z kredy zmieszanej z gipsem, często stosowana jako rozjaśniacz dla innych odcieni i symbolizująca czystość, świętość, czystość i klarowność. Biały był kolorem egipskiej odzieży i tak kojarzony z codziennym życiem, ale był często wykorzystywany w pracach artystycznych, aby symbolizować transcendentną naturę życia. Kapłani zawsze nosili Biel, podobnie jak pracownicy świątyni i personel świątyni biorący udział w Święcie lub rytuale. Przedmioty używane w obrzędach (m.in. misy, talerze, ołtarze, stoły) wykonane były z białego alabastru. Biały, podobnie jak inne kolory, był używany realistycznie w przedstawianiu ubrań i przedmiotów tego koloru w prawdziwym życiu, ale często jest używany do podkreślenia znaczenia jakiegoś aspektu obrazu; w niektórych przypadkach robił obie te rzeczy. Biała Korona Górnego Egiptu, na przykład, jest rutynowo określana jako biała-i tak jest realistycznie przedstawiona – ale także symbolizuje bliski związek z bogami, którymi cieszy się król-i tak symbolicznie reprezentuje czystość i sacrum.

Czarny (kem) – wykonany z węgla, mielonego węgla drzewnego, zmieszany z wodą i czasem spalone kości zwierzęce, symbolizował śmierć, ciemność, zaświaty, a także życie, narodziny i zmartwychwstanie. Wilkinson pisze: „symboliczny związek koloru z życiem i płodnością mógł również powstać w żyznym czarnym mule złożonym przez Nil w jego corocznym zalewaniu, a Ozyrys-Bóg Nilu i podziemia-był często przedstawiany z czarną skórą” (109). Czarny i zielony są często używane zamiennie w sztuce Egipskiej, w rzeczywistości, jako symbole życia. Posągi bogów były często rzeźbione z czarnego kamienia, ale równie często z zielonego. Chociaż czarny był związany ze śmiercią, nie miał konotacji zła-które było reprezentowane przez czerwony – i często pojawia się wraz z zielonym, lub zamiast Zielonego, w przedstawieniach życia pozagrobowego. Anubis, Bóg, który prowadzi zmarłych do sali sądu i jest obecny przy ważeniu serca duszy, jest prawie zawsze przedstawiany jako czarna postać, podobnie jak Bastet, bogini kobiet, jedno z najpopularniejszych bóstw w całym Egipcie. Tatuaże Bes zostały wykonane czarnym tuszem, a obrazy zaświatów często wykorzystują czarne tło, aby nie tylko podkreślić złoto i biel pierwszego planu, ale także symbolizować koncepcję odrodzenia.

te podstawowe kolory były często mieszane, rozcieńczane lub w inny sposób łączone, aby stworzyć kolory takie jak fioletowy, różowy, morski, złoty, srebrny i inne odcienie. Artyści nie byli związani minerałami, z których mieszali swoje farby, a jedynie wyobraźnią i talentem w tworzeniu kolorów potrzebnych do opowiedzenia swoich historii.

kolory w kontekście

względy estetyczne miały duże znaczenie dla Egipcjan. Sztuka i architektura charakteryzuje się symetrią, a nawet ich system pisma, hieroglify, zostały określone zgodnie z wizualnym pięknem jako integralny aspekt ich funkcji. W czytaniu hieroglifów rozumie się znaczenie, zauważając, w którym kierunku stoją figury; jeśli są zwrócone w lewo, to czyta się je w lewo, a jeśli w górę, w dół lub w prawo, w którymkolwiek z tych kierunków. Kierunek figur dostarcza kontekstu przekazu, a więc umożliwia zrozumienie tego, co zostało powiedziane.

w ten sam sposób kolor w sztuce egipskiej należy interpretować w kontekście. W pewnym obrazie czerwony może symbolizować zło lub zniszczenie, ale kolor nie zawsze powinien być natychmiast interpretowany zgodnie z tymi liniami. Czarny jest kolorem często błędnie interpretowanym w sztuce egipskiej ze względu na współczesne skojarzenie czerni ze złem. Obrazy Tutanchamona, Znalezione w jego grobowcu, czasami przedstawiają go z czarną skórą i były pierwotnie związane ze śmiercią i żalem przez wczesnych archeologów interpretujących znaleziska; chociaż związek ze śmiercią byłby prawidłowy, a smutek towarzyszył utracie kogokolwiek w starożytnym Egipcie, tak jak dzisiaj, właściwą interpretacją byłoby powiązanie Tutanchamona w śmierci z Ozyrysem oraz koncepcja odrodzenia i zmartwychwstania.

Biały zachowuje to samo znaczenie w dzisiejszych czasach, które miało dla starożytnych Egipcjan, ale, jak zauważono, musi być również interpretowane w kontekście. Biała suknia Izydy oznaczałaby czystość, a święta, ale biała spódnica zestawu byłaby po prostu reprezentacją tego, jak ubrany jest mężczyzna Egipcjanin. Rozpoznanie symboliki egipskich barw i dlaczego były one najczęściej używane, pozwala jednak na większe docenienie sztuki egipskiej i lepsze zrozumienie przesłania, które starożytny artysta starał się przekazać.