w pobliżu małego peruwiańskiego miasta Huaraz znajduje się Park Narodowy Huascarán, ponad 13 000 mil kwadratowych, w tym najwyższe na świecie tropikalne pasmo górskie, a na ponad 22 000 stóp, najwyższy szczyt Peru.
Park jest nazwany na cześć najbardziej widocznej góry, która z kolei jest nazwana na cześć cesarza Inków Huascar. Nie panował zbyt długo — zaledwie pięć krótkich lat w połowie XVI wieku-ale jego wielka ośnieżona skała w środku pasma górskiego Cordillera Blanca w środkowych Andach wznosi się wysoko ponad wszystkie inne w Peru. Z małej perspektywy, najwyższa góra świata, Mt. Everest, sięga 29 000 stóp.
od lat 80. Park został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a także wchodzi w skład SERNANP, peruwiańskiej sieci chronionych obszarów przyrodniczych. Oprócz gór skrawających chmury, jest wiele do ochrony. Są tropikalne lodowce, Dziewicze turkusowe jeziora i setki unikalnych — a czasem ekscentrycznych — roślin i dzikiej przyrody. Krótka lista obejmowałaby niedźwiedzie okularowe (które naprawdę wyglądają, jakby nosiły okulary), gigantyczne kolibry (cóż, gigantyczne według standardów kolibrów), wielbłądy Południowoamerykańskie (zwane Vicuñas, Narodowe zwierzę Peru) i skrawki, pierścieniowate andyjskie koty górskie. Po stronie flory jest prawie 800 różnych gatunków roślin wysokościowych, w tym spektakularna Królowa Andów, która strzela kwiecistą łodygą 30 stóp prosto od kolczastego DNA.
jest chropowaty, jest wysoko, jest zimno — i może się tam chwieć (trzęsienia ziemi są dość częste). Ale imponujący teren Huascarán i delikatnie zrównoważone ekosystemy tworzą Park Narodowy jak żaden inny.