Mapa zasięgu Vernonia gigantea. Stany są zabarwione na Zielono, gdzie można znaleźć gatunek.
grupa roślin o wysokości 9 stóp. Zdjęcie: David D. Taylor.
Zbliżenie kwiatów Zdjęcie Davida D. Taylora.
górna część rośliny. Zdjęcie: 2011 David D. Taylor.
Vernonia gigantea (Walter) Trel.)
by David Taylor
Giant ironweed is member of the Asteraceae, The Sunflower family. W starszych podręcznikach i przewodnikach rodzina ta nazywana jest „Compositae”, ponieważ „kwiaty” są złożeniem wielu kwiatów, często różnych typów. Wiele różnych grup roślin zalicza się do tej rodziny w zależności od grupowania i rodzaju kwiatów. Wszyscy członkowie rodziny wytwarzają jedną lub więcej głów (capitulum, termin używany w kluczach technicznych) kwiatów. Roślina ta wytwarza tylko kwiaty dyskietek, które mają kształt rozkloszowanych rurek. Każda rurka to 5 płatków, które są połączone ze sobą na dole i oddzielone na górze. Każdy kwiat ma słupek (część żeńska) i pręciki (Część męska). Około 17 gatunków ironweed jest rozpoznawanych w Ameryce Północnej, głównie na południowym wschodzie i w Portoryko.
ten ironweed ma od 1 do 3 metrów (3,3 do 9,8 stóp) wysokości. Łodyga jest sztywna, przeważnie gładka, czasami z kilkoma jedwabiście białymi włoskami w pobliżu nasady liści. Liście są naprzemienne, od 10 do 30 centymetrów (4 do 12 cali) długości i od 2 do 4 centymetrów (0,75 do 1,5 cala) szerokości. Liście są gładkie na wierzchu, Zwykle ciemnozielone, a pod spodem gładkie do białych. Głowy są zwykle w skupiskach 10 do 20 na końcu gałęzi i wiele gałęzi może luźno nakładać się na siebie, aby uzyskać masy kwitnienia 10 do 18 centymetrów (4 do 7 cali) średnicy. Każda głowa ma na ogół od 15 do 25 pojedynczych kwiatów dyskowych. Kwiaty są fioletowe, rzadko białe, u tego gatunku.
ironweed olbrzymi to gatunek prerii i innych muraw, starych pól, poboczy, sawann i lasów rosnących na glebach suchych do wilgotnych. Jest to szczególnie powszechne na pastwiskach nadmiernie wypasanych. Bydło i inne zwierzęta gospodarskie nie jedzą go, a przesadzanie zapewnia warunki potrzebne do kiełkowania. Jest często uważany za zły chwast rolniczy. Gatunek ten ma jeden z największych zasięgów gatunków żelaznych. Występuje od Iowa i Kansas na południe do Teksasu i na wschód do Nowego Jorku na południe do Florydy z wyjątkiem New Jersey. Znany jest również z Michigan i Ontario. Występuje najczęściej w dolinach Ohio i dolnego Missisipi.
gatunek ten kwitnie od lipca do września. Jest doskonałą rośliną nektarową, odwiedzaną przez wiele gatunków motyli i pszczół. Jest silnym konkurentem w ogrodzie i może wkrótce stać się chwastem podczas uprawy.