US Forest Service

Mapa Stanów Zjednoczonych pokazuje Stany. Stany są zabarwione na Zielono, gdzie można znaleźć gatunek. Mapa zasięgu Vernonia gigantea. Stany są zabarwione na Zielono, gdzie można znaleźć gatunek.

Vernonia gigantea grupa roślin o wysokości 9 stóp. Zdjęcie: David D. Taylor.

Vernonia gigantea Zbliżenie kwiatów Zdjęcie Davida D. Taylora.

Vernonia gigantea górna część rośliny. Zdjęcie: 2011 David D. Taylor.

Vernonia gigantea (Walter) Trel.)

by David Taylor

Giant ironweed is member of the Asteraceae, The Sunflower family. W starszych podręcznikach i przewodnikach rodzina ta nazywana jest „Compositae”, ponieważ „kwiaty” są złożeniem wielu kwiatów, często różnych typów. Wiele różnych grup roślin zalicza się do tej rodziny w zależności od grupowania i rodzaju kwiatów. Wszyscy członkowie rodziny wytwarzają jedną lub więcej głów (capitulum, termin używany w kluczach technicznych) kwiatów. Roślina ta wytwarza tylko kwiaty dyskietek, które mają kształt rozkloszowanych rurek. Każda rurka to 5 płatków, które są połączone ze sobą na dole i oddzielone na górze. Każdy kwiat ma słupek (część żeńska) i pręciki (Część męska). Około 17 gatunków ironweed jest rozpoznawanych w Ameryce Północnej, głównie na południowym wschodzie i w Portoryko.

ten ironweed ma od 1 do 3 metrów (3,3 do 9,8 stóp) wysokości. Łodyga jest sztywna, przeważnie gładka, czasami z kilkoma jedwabiście białymi włoskami w pobliżu nasady liści. Liście są naprzemienne, od 10 do 30 centymetrów (4 do 12 cali) długości i od 2 do 4 centymetrów (0,75 do 1,5 cala) szerokości. Liście są gładkie na wierzchu, Zwykle ciemnozielone, a pod spodem gładkie do białych. Głowy są zwykle w skupiskach 10 do 20 na końcu gałęzi i wiele gałęzi może luźno nakładać się na siebie, aby uzyskać masy kwitnienia 10 do 18 centymetrów (4 do 7 cali) średnicy. Każda głowa ma na ogół od 15 do 25 pojedynczych kwiatów dyskowych. Kwiaty są fioletowe, rzadko białe, u tego gatunku.

ironweed olbrzymi to gatunek prerii i innych muraw, starych pól, poboczy, sawann i lasów rosnących na glebach suchych do wilgotnych. Jest to szczególnie powszechne na pastwiskach nadmiernie wypasanych. Bydło i inne zwierzęta gospodarskie nie jedzą go, a przesadzanie zapewnia warunki potrzebne do kiełkowania. Jest często uważany za zły chwast rolniczy. Gatunek ten ma jeden z największych zasięgów gatunków żelaznych. Występuje od Iowa i Kansas na południe do Teksasu i na wschód do Nowego Jorku na południe do Florydy z wyjątkiem New Jersey. Znany jest również z Michigan i Ontario. Występuje najczęściej w dolinach Ohio i dolnego Missisipi.

gatunek ten kwitnie od lipca do września. Jest doskonałą rośliną nektarową, odwiedzaną przez wiele gatunków motyli i pszczół. Jest silnym konkurentem w ogrodzie i może wkrótce stać się chwastem podczas uprawy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.