All About Linguistics

de productie van spraak omvat 3 processen:

initiatie: lucht in beweging zetten via het vocale kanaal.

fonatie: de wijziging van de luchtstroom door het strottenhoofd (gerelateerd aan het uiten). Articulation: The shaping of airflow to generate particular sound types (related to manner)

Articulatory fonetics refereert aan de” aspects of phonetics which looks at how the sounds of speech are made with the organs of the vocal tract ” Ogden (2009:173).

articulatorische fonetiek kan worden gezien als onderverdeeld in drie gebieden om medeklinkers te beschrijven. Dit zijn respectievelijk stem, plaats en manier. Elk van deze gebieden zal nu afzonderlijk worden besproken, hoewel alle drie gebieden samen in de productie van spraak.

1) Voice

in het Engels hebben we zowel stemloze als stemloze geluiden. Een geluid past in een van deze categorieën afhankelijk van hoe de vocale plooien zich gedragen wanneer een spraakgeluid wordt geproduceerd.Stemhebbende geluiden zijn geluiden die vocale vouwtrillingen met zich meebrengen wanneer ze worden geproduceerd. Voorbeelden van stemhebbende geluiden zijn / b, d, v, m/.

als u twee vingers aan weerszijden van de voorkant van uw nek, net onder uw kaakbeen, plaatst en een geluid produceert, moet u een trillend gevoel kunnen voelen. Dit vertelt u dat een geluid wordt geuit.

stemloos: stemloze geluiden zijn geluiden die zonder vocale vouwvibratie worden geproduceerd. Voorbeelden van stemloze geluiden in het Engels zijn / s, t,p, f/.
2) Plaats

het stemkanaal bestaat uit verschillende secties, die een centrale rol spelen bij de productie van spraak. Deze secties worden articulators genoemd en zijn wat spraakgeluiden mogelijk maken. Ze kunnen worden onderverdeeld in twee soorten.

de actieve articulator is de articulator die in de richting van een andere articulator beweegt bij de productie van een spraakgeluid. Deze articulator beweegt zich in de richting van een andere articulator om een of andere vorm van sluiting in het stemkanaal te vormen (d.w.z. open benadering, dicht, enz. – definieer)

de passieve articulator is de articulator die stil blijft staan bij de productie van een spraakgeluid. Vaak is dit de bestemming waar de actieve articulator naar toe beweegt (i.e het harde gehemelte).

Ik zal het nu hebben over de verschillende plaatsen van articulatie in het vocaal kanaal

• Bilabiaal: bilabiale geluiden hebben betrekking op de bovenste en onderste lippen. Bij de productie van een bilabiaal geluid komen de lippen in contact met elkaar om een effectieve vernauwing te vormen. In het Engels,/ p,b, m / zijn bilabiale geluiden.

• Labiodental: Labiodental geluiden betrekken de onderlip (labiale) en de bovenste tanden (tandheelkundige) in contact komen met elkaar om een effectieve vernauwing in het vocale kanaal te vormen. Voorbeelden van labiodentale klanken in het Engels zijn /f, v/. Labiodentale geluiden kunnen worden onderverdeeld in twee soorten.

a) Endolabiaal: geluiden die worden geproduceerd waar de bovenste tanden tegen de binnenkant van de onderlip worden gedrukt.

B) Exolabiaal: geluiden die worden geproduceerd waar de bovenste tanden tegen de buitenzijde van de onderlip worden gedrukt.

• gebit: Tandgeluiden omvatten de tongpunt (actieve articulator) die contact maakt met de bovenste tanden om een vernauwing te vormen. Voorbeelden van tandheelkundige geluiden in het Engels zijn / θ, ð/. Als een geluid wordt geproduceerd waar de tong zich tussen de bovenste en onderste tanden bevindt, wordt het toegeschreven aan de term ‘interdentaal’.

• alveolair: allereerst, voordat ik uitleg wat een alveolair geluid is, is het nuttig om de alveolaire rand zelf te lokaliseren. Als je je tong achter je tanden plaatst en beweegt, voel je een benige rand. Dit staat bekend als de alveolaire rug. Alveolaire geluiden betrekken het voorste gedeelte van de tong maken contact met de alveolaire rand om een effectieve vernauwing in het vocale kanaal te vormen. Voorbeelden van alveolaire geluiden in het Engels zijn /t, d,n,l, s/.

• Postalveolair: postalveolaire geluiden worden iets verder terug (‘post’) van de alveolaire rug gemaakt. Een postalveolair geluid ontstaat wanneer het tongblad in contact komt met het postalveolaire gebied van uw mond. Voorbeelden van post-alveolaire geluiden in het Engels zijn / ʃ, ʒ/.

• palatale: palatale geluiden worden gemaakt met de tong lichaam (het grote, vlezige deel van je tong). Het tonglichaam verheft zich naar het harde gehemelte in je mond (het koepelvormige dak van je mond) om een effectieve vernauwing te vormen. Een voorbeeld van een palatale klanken in het Engels is /j/, meestal gespeld als <y>.

• Velar: Velar geluiden worden gemaakt wanneer de achterkant van de tong (tong dorsum) stijgt naar het zachte gehemelte, die zich aan de achterkant van het dak van de mond. Dit zachte gehemelte staat bekend als de velum. Een effectieve vernauwing wordt dan gevormd wanneer deze twee articulatoren in contact komen met elkaar. Voorbeelden van velar geluiden in het Engels zijn /k, G ŋ/.

3) wijze

in eenvoudige termen verwijst de wijze van articulatie naar de manier waarop een geluid wordt gemaakt, in tegenstelling tot waar het wordt gemaakt. Geluiden verschillen in de manier waarop ze worden geproduceerd. Wanneer de articulatoren naar elkaar toe worden gebracht, verschilt de luchtstroom afhankelijk van het specifieke geluidstype. Zo kan de luchtstroom volledig worden Geblokkeerd of turbulent worden gemaakt.

1) Stoparticulaties:

Stoparticulaties zijn geluiden die een volledige sluiting van het stemkanaal impliceren. De sluiting wordt gevormd wanneer twee articulatoren samenkomen om te voorkomen dat er lucht tussen hen ontsnapt. Stop articulaties kunnen worden gecategoriseerd op basis van de aard van de betrokken luchtstroom. Het type luchtstroom kan oraal (plosives) of nasaal (nasale) zijn. Ik zal nu spreken over zowel plosives en nasals afzonderlijk.

1a) plosieven: zijn klanken die worden gemaakt met een volledige sluiting in het orale (vocale) kanaal. Het velum wordt verhoogd tijdens een plosief geluid, dat voorkomt dat lucht via de neusholte ontsnapt. Engels plosives zijn de geluiden / p, b, t, d, k, g/. Plosives kunnen vrij lang worden vastgehouden en worden dus ook wel ‘onderhoudbare stops’genoemd.

1b) Nasals zijn vergelijkbaar met plosieven wat betreft klanken die gemaakt zijn met een volledige sluiting in het orale (vocale) kanaal. Het velum wordt echter verlaagd tijdens nasale geluiden, waardoor de luchtstroom door de neusholte kan ontsnappen. Er zijn 3 nasale geluiden die voorkomen in het Engels /m,n, ŋ/

2) fricatieven:

Fricatieve geluiden worden geproduceerd door het verkleinen van de afstand tussen de actieve en passieve articulatoren waardoor ze in nauwe benadering. Dit zorgt ervoor dat de luchtstroom turbulent wordt wanneer deze tussen de twee articulatoren gaat die betrokken zijn bij het produceren van een wrijvend geluid. Engelse fricatieven zijn geluiden zoals / f, v,θ, ð,s, z,ʃ, ʒ /

3) Approximanten:

Approximanten worden gecreëerd door de afstand tussen de twee articulatoren te verkleinen. Hoewel, in tegenstelling tot fricatieven, de afstand niet groot genoeg is om turbulente luchtstroom te creëren. Engels Heeft 4 approximant geluiden die zijn / w, j, r, l/.

klinkers

als het gaat om klinkers, gebruiken we een andere specificatie om ze te beschrijven. We kijken naar de verticale positie van de tong, de horizontale positie van de tong en lip positie.

klinkers worden gemaakt met een vrije doorgang van luchtstroom langs de middellijn van het stemkanaal. Ze zijn meestal stemhebbende en worden geproduceerd zonder wrijving.

1) Verticale tongpositie (close-open): verticale tongpositie verwijst naar hoe dicht de tong bij het dak van de mond is bij de productie van een klinker. Als de tong dicht is, wordt het etiket close gegeven. Echter, als de tong laag in de mond is wanneer een klinker wordt geproduceerd, wordt het label open gegeven. + close-mid / open mid (zie hieronder).

enkele voorbeelden van open klinkers: æ, ʊ

enkele voorbeelden van nauwe klinkers: æ, ɒ,

2) horizontale tongpositie (voor, midden, achter): horizontale tong verwijst naar de plaats waar de tong zich in het vocaal kanaal bevindt in termen van ‘aan de voorkant’ of ‘aan de achterkant’ wanneer een klinker wordt geproduceerd. Als de tong aan de voorkant van de mond is het gegeven het label front, als de tong in het midden van de mond is het gegeven het label Midden en als de tong aan de achterkant van de mond is het gegeven het label terug.

enkele voorbeelden van frontklinkers: ə, E,æ

enkele voorbeelden van middenklinkers: ə

enkele voorbeelden van achterklinkers: ʌ, ɒ

3) Lip positie: zoals wordt afgeleid, lip positie betreft de positie van de lippen wanneer een klinker wordt geproduceerd. De lippen kunnen rond, verspreid of neutraal zijn.

voorbeelden van ronde klinkers: u, o

voorbeelden van spreidklinkers: ɪ, ɛ

er zijn ook verschillende categorieën klinkers, bijvoorbeeld: monofthongs en tweefthongs.

monoftongen: Monofthongs zijn klinkers die worden geproduceerd door een relatief stabiele tongpositie.

Monofoons kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën, afhankelijk van hun duur. Dit zijn lange en korte klinkers en hun duur wordt weerspiegeld in hun namen.

voorbeelden van korte klinkers: e, æ, ɪ, ʊ

voorbeelden van lange klinkers: