toen ik de platencollectie hier bij Good Spark Garage bekeek, kwam ik Arlo Guthrie ‘ s album Running Down the Road tegen. Het beeld van hem op zijn Triumph scrambler uit de jaren 1960 bracht me ertoe om zijn iconische “Motorlied” te neuriën.”Dus ik trok het goed versleten Alice’ s Restaurant album waar de motorsickle song woont.
de track, “Alice’ s Restaurant Masacree, “is verreweg Arlo’ s beroemdste deuntje, maar mensen houden van de eenvoudige en onzinnige” Motorfiets lied ” en hoe het is geëvolueerd door de jaren heen. Terwijl sommigen veel zwaarder waren in hun anti-draft, anti-oorlog toespelingen, had hij een manier van vermakelijk glimlachen en creatief overdrijven door middel van zijn verhalende liedjes.Alice werd uitgebracht in oktober 1967, het jaar waarin zijn vader en Legendarische folkzangeres Woody stierven. Arlo zette de traditie voort van het schrijven/uitvoeren van liederen van protest en odes aan Americana. Na het succes van het album werd hij in de spotlight getrokken terwijl hij rouwde om de verloren strijd van zijn vader met de ziekte van Huntington. Ik vraag me af of motorfietsen werden gebruikt om te ontsnappen, of om zijn geest leeg te maken als het zwaar werd.
Running Down the Road werd uitgebracht in 1969. De albumhoes bevatte Arlo op de voor -, achterkant-en binnenkant verspreiding, die lijkt op een Triumph TR-6 Scrambler (aka, een 650cc trofee) uit de midden-tot eind jaren 60. ATGATT fanatici kunnen vragen zijn gebrek aan veiligheid kleding, maar zijn tie-dyed tee en roze ruffled shirt maken voor goede foto ‘ s. Hij ziet er vrij comfortabel uit op de grote Britse tweeling. De foto ‘ s zijn gemaakt door Henry Diltz, de officiële Woodstock fotograaf wiens werk te vinden is op meer dan 80 albumhoezen.
lees de originele tekst hieronder:
The Motorcycle Song.
woorden en muziek van Arlo Guthrie.
koor:
I don’t want a pickle
Just want to ride on my motorsickle
and I don’ t want to ride on my motorsickle
And I don ’t want to die
Just want to ride on my motorcy…cle
het was gisteravond laat
> I thought I’ d go up and see Ray
dus l ging omhoog en ik zag Ray
er was maar één ding dat ray kon zeggen, was:
refrein
dit nummer gaat over de tijd dat ik op mijn motorfiets reed.
op een bergweg, met 150 mijl per uur, speel ik
mijn gitaar. Aan de ene kant van de Bergweg was er een berg
en aan de andere kant was er niets – er was
een klif in de lucht.
wanneer je een bergweg afdaalt met 150 mijl
per uur moet je heel voorzichtig zijn, vooral als je
een gitaar speelt. Zeker als die gitaar een akoestische gitaar is.
want als het een akoestische gitaar is, is de winddruk aan de kant van de doos groter dan aan de kant van de nek, omdat er
meer gitaar aan de kant van de doos is. Ik lette niet op ..
gelukkig ging ik niet de berg in – Ik ging over de klif.
ik ging met 150 mijl per uur zijwaarts en 500 voet naar beneden
tegelijkertijd.
ik wist dat dit het einde was. Ik keek naar beneden en zei: “Wow! Ongeveer
trip”. Ik dacht dat het…Ik wist dat het was … ik wist dat het was mijn laatste
trip, en in mijn laatste resterende seconden in de wereld,besloot ik
om een laatste afscheid lied te schrijven aan de wereld.
plaats een nieuwe inktcartridge in mijn pen. Pakte een stuk papier.
ik leunde achterover en dacht even na. Toen begon ik te schrijven:
Ik wil geen augurk
Ik wil alleen maar rijden op mijn motorsickle
en Ik wil geen kietel
want ik rijd liever op mijn motorsickle
en ik wil niet sterven
Ik wil gewoon rijden op mijn motorcy …cle.”
I knew that, it wasn ’t the best song l ever wrote, but I didn’ t
have time to change it. Ik kwam snel naar beneden.
maar zoals jullie allemaal weten, en zoals het lot het wil, ben ik niet gestorven. I
landde op een politieauto. En hij stierf. Ik reed
op de weg die hij was. Ik kwam naar de stad op een screamin ‘
175 mijl per uur, het spelen van de motorcycle song.
ik kwam in de stad, Ik sprong van mijn fiets, de fiets ging rond
de hoek zelf, ging op de tribune zelf, draaide
zelf uit.
ik liep naar mijn vriend. Hij stond daar pickles te eten van
. Ik zei: “hallo, Wat is er aan de hand?”Hij keek naar me in het
oog en zei “Nothin'”.