de hier gepresenteerde narratieve fragmenten zijn een kleine greep uit de rijkdom aan verhalen die beschikbaar zijn in deze online collectie. Sommige verhalen bevatten verrassende beschrijvingen van wreedheid, terwijl andere een bijna nostalgische kijk op het plantageleven geven. Deze verhalen bieden een onschatbare first-person verslag van slavernij en de individuen die het getroffen.
de hier gepresenteerde verhalende fragmenten zijn een klein voorbeeld van de rijkdom aan verhalen die beschikbaar zijn in deze online collectie. Sommige verhalen bevatten verrassende beschrijvingen van wreedheid, terwijl andere een bijna nostalgische kijk op het plantageleven geven. Deze verhalen bieden een onschatbare first-person verslag van slavernij en de individuen die het getroffen. Hoewel de Afro-Amerikanen die onder slavernij leefden niet langer bij ons zijn, blijven hun ervaringen te wijten aan deze interviews opgenomen in de late jaren 1930 door de Federal Writers’ Project.
John W. Fields, leeftijd 89
“in de meeste van ons gekleurde mensen was de grote wens om te kunnen lezen en schrijven. We maakten gebruik van elke gelegenheid om onszelf te onderwijzen. Het grootste deel van de plantage-eigenaren waren erg hard als we werden betrapt toen we probeerden te leren of te schrijven. Het was de wet dat als een blanke man werd betrapt op het opleiden van een neger slaaf, hij was aansprakelijk voor vervolging met een boete van vijftig dollar en een gevangenisstraf. We mochten nooit naar de stad en het was pas nadat ik wegliep dat ik wist dat ze alles verkochten behalve slaven, tabak en wiskey. Onze onwetendheid was de grootste greep die het zuiden op ons had. We wisten dat we weg konden lopen, maar wat dan? Een dader die schuldig was aan deze misdaad werd zwaar gestraft.”
Read the rest of this narrative
Sarah Frances Shaw Graves, Age 87
“ik ben geboren op 23 maart 1850 in Kentucky, ergens in de buurt van Louisville. Ik ben al 88 jaar bezig. (1937). Ik werd naar Missouri gebracht toen ik zes maanden oud was, samen met mijn moeder, die een slaaf was van een man genaamd Shaw, die haar had toegewezen aan een man genaamd Jimmie Graves, die naar Missouri kwam om bij zijn dochter Emily Graves Crowdes te wonen. Ik heb altijd bij Emily Crowdes gewoond.”
de kwestie van toewijzing was verwarrend voor de interviewer en tante Sally trachtte uit te leggen.
” Ja ‘ m. toegewezen? Ja, dat ga ik uitleggen, ” antwoordde ze. “Zie je er waren slavenhandelaren in die dagen, jes’ als je paard en muilezel een ‘ auto handelaren nu. Ze kochten en verkochten slaven en huurden ze uit. Ja, Ik heb ze verhuurd. Toegewezen betekent zoiets als verhuurd. Maar de slaaf kreeg geen loon. Dat ging allemaal naar de meester. De man die ze toegewezen kregen om de meester te betalen.”
” ik werd nooit verkocht. Mijn moeder werd maar één keer verkocht, maar ze werd vaak verhuurd. Ja, toen een slaaf werd toegewezen, iemand deed een aanbetaling en gaf een hypotheek voor de rest. Een hypotheek. . . .”
“Allotments maakte veel verdriet voor de slaven,” beweerde tante Sally. “We lieten mijn vader in Kentucky, omdat hij aan een andere man was toegewezen. Mijn vader wist nooit waar mijn moeder heen ging, en mijn moeder wist nooit waar papa heen ging.”Tante Sally pauzeerde even en ging toen bitter verder. “Ze wilden niet dat mama het wist, omdat ze wisten dat ze nooit zo lang zou trouwen dat ze wist waar hij was. Onze Meester wilde dat ze opnieuw zou trouwen en meer kinderen zou opvoeden als slaven. Ze wilden nooit dat mama wist waar papa was, en dat deed ze nooit,” zuchtte tante Sally.
lees de rest van dit verhaal
Sarah Gudger, leeftijd 121
I ‘membahs de time when mah mammy wah levend, I wah a small chile, afoah dey tuck huh t’ Rims Crick. Alle chillens die op een avond in de ya’ d speelden. Jes ‘arunnin’ een ‘aplayin’ lak chillun wel. Opeens kwam mama klaar om alles te doen. “Cum in heah dis minnit,” zei ze. Kijk op naar wat er gebeurt en zegen je leven, schat, da sta ’s wah fallin’ jes ‘ lak rain.* Mammy wah tebble skeered, but we chillen wa ‘nt afeard, no, we wa’ nt afeard. Maar mama zegt dat als er iemand valt, er iemand zal sterven. Kijk, lak lotta mensen zullen sterven voor de looks ob dem sta ‘s.Ebbathin’ wah jes’ zo helder als de dag. Yo ‘ cudda pick een pin up. Je weet dat de sta’ s niet zo helder schijnen als Dey deed in den. Ik wondah wy dey don’. Dey jes’ don ‘ schijnen zo helder. Ik nam mah mammie mee en ik was alleen.
* (een van de meest spectaculaire meteorische regenbuien ooit, zichtbaar in heel Noord-Amerika, vond plaats in 1833.)
lees de rest van dit verhaal
Charley Williams, leeftijd 94
wanneer de dag begint te kraken breekt de hele plantage uit met allerlei geluiden, en je kon zien wat er aan de hand is door het soort geluid dat je hoort.
als de dageraad aanbreekt, hoor je de parelhoenders aan de rand van het bos, en de hanen beginnen allemaal rond de schuur en de eenden worden eindelijk wakker en jine in. Je kunt de buik van de zeug naar beneden ruiken bij de hutten in de “row”, om te gaan met de hoecake en de karnemelk. Den purty Soon De wind rise a little, and you can hear a old bell donging way on some plantage a mile or two off, and den more bells at other places and maybe a claxon, and purty soon younder go old Master ’s old ram horn wid a long toot and den some short toots, And here come the overseer down the row of hutten, brulling right and left, and picking the ham out’ n his teeth wid a long shiny goose quill plectrum.
klokken en toeters! Klokken voor dis en hoorns voor dat! Alles wat we wisten was gaan en komen door de klokken en hoorns!
lees de rest van dit verhaal
James Cape, ouder dan 100
“ik ben bo’ n in het zuidoosten van Texas en ik weet niet welke maand of het jaar voor sho’, maar ‘ t was meer dan 100 jaar geleden. Mijn mama en papa waren bo ’n in Afrika, dat is wat dey ’s tol’ me. Dey was eigendom van Marster Bob Houston en hij had de ranch down dere, whar dey hebben vee en hosses.”When I ‘S old’ nough to set on de hoss, dey learned me to ride, tendin ‘ hosses. Want ik ben een goede hoss rider, Dey gebruikt me de hele tijd gwine na hosses. Ik ga met hen naar Mexico. We steken de rivier vaak over. Ik was ooit lid toen we 200 hosses north ‘ Ards reden. Dey was a bad hail storm comes into the face of de herd and dat herd turns and start the other way. Dere was vijf van ons ruiters en we moesten dem hosses van de verstrooiing te houden. Ik was de leider en weet je wat er met deze Neger gebeurt als mijn hoss struikelt? Precies waar ik nog zou zijn! Marster, geef me een nieuw zadel voor savin’ de hosses.
lees de rest van dit verhaal
Tempie Cummins, leeftijd onbekend
“de witte chillun probeert me te leren lezen en schrijven, maar ik larn’ veel, ‘omdat ik allus workin’. Moeder werkte thuis en ze kookte ook. Ze zei dat ze zich verstopte in de schoorsteen hoek en luisterde naar wat de blanken zeggen. Toen freedom was ‘clared, marster zou’ hen vertellen, maar moeder ze hoorde hem vertellen mistus dat de slaven waren vrij, maar ze wisten ‘ T en hij is niet gwineter vertellen ‘em totdat hij een andere oogst of twee maakt. Als moeder dat hoort, glipt ze uit de schoorsteenhoek en slaat ze vier keer haar hielen tegen elkaar en roept: ‘Ik ben vrij, Ik ben vrij.’Dan rent ze naar het veld,’ gainst marster ’s wil en tol’ alle andere slaven en ze stoppen met werken. Toen liep ze weg en ‘ s nachts glipte ze in een groot ravijn in de buurt van het huis en liet ze me naar haar toe brengen. Marster, hij kwam naar buiten met zijn pistool en schoot op moeder, maar ze rende het ravijn af en gits weg met mij.
lees de rest van dit verhaal
William Moore, leeftijd 82
“sommige zondagen gingen we ergens naar de kerk. We gingen overal heen. Een blanke prediker allus vertelde ons om onze meesters te zijn en hard te werken en te zingen en als we sterven gaan we naar de hemel. Marse Tom vond het niet erg dat we’ s nachts in onze hutten zongen, maar we kunnen hem beter niet laten bidden.
” het lijkt erop dat nikkers moeten bidden. De helft van hun leven is in bidden. Een of andere nikker kijkt of Marse Tom ook maar iets vindt, dan cirkelen ze zich op de vloer in de hut en bidden. Ze gaan naar moanin’ laag en zacht, ‘op een dag, op een dag, op een dag, dit juk gwine worden opgetild offen onze schouders.’
“Marse Tom is al lang dood. Hij is in de hel. Het lijkt erop dat hij daar lang is. Hij was een vreselijke gemene man en had een slechte, gemene vrouw. Maar hij had de boetes’, sweetes ‘ chillun de Wetd ooit laten leven en ademen op deze aarde. Ze zijn zo aardig en verdrietig over ons slaven.
” sommige van hen chillun gebruikt om ons te lezen kleine dingen uit kranten en boeken. We zouden naar die papieren en boeken kijken alsof ze iets heel vreemds zijn, maar we kunnen het beter niet aan Marse Tom of zijn vrouw laten weten!
lees de rest van dit verhaal
Walter Rimm, Leeftijd 80
“mijn vader was nergens bang voor. Hij is licht cullud van de witte bloed, en hij loopt weg sev ‘ RAL tijden. Er zijn overal grote bossen en we zien veel run-awayers. Een oude fellow naam John is al vier jaar een run-awayer en de patterrollers * probeert alle Dey trucs, maar dey kan hem niet cotch. Dey wil hem heel graag, omdat het andere slaven prikkelt om weg te lopen als hij losgeslagen blijft. Dey sots de trap voor hem. Dey weet dat hij van goed eten houdt, dus Dey ‘ranges voor een quiltin’ en geeft chitlin ‘ s en loog hominey. John komt en ben binnen als de patterrollers naar de deur rijdt. Iedereen gits stil en John staat in de buurt van de deur, en als dey begint te komen pakt hij de schop vol hete as en gooit ze in de patterrollers gezichten. Hij gaat erdoorheen en rent weg, schreeuwend, vogel in de lucht!’
“een vrouw genaamd Rhodie loopt voor lange tijd weg. De hounds zal niet op haar jagen. Ze steelt heet licht brood * * wanneer dey het in de etalage te koelen zet, en leeft op dat. Ze zei tegen m’ n moeder dat de honden je niet moeten volgen … door zwarte peper in je sokken te stoppen en zonder schoenen te rennen. Het laat de honden niezen.”One day I’ s in de woods and meets de nigger runawayer. Hij komt naar de hut en mammie maakt een broodje spek en eieren voor hem en we zaaien hem nooit meer. Misschien is hij in Mexico geweest, waar veel slaven naartoe rennen.
*”Patrollers” (patrollers) waren blanke mannen die dienden op lokale patrouilles georganiseerd door het hele zuiden om de beweging van slaven buiten hun eigen plantages te controleren. Patrouillers hielden toezicht op hun buurten door elke slaaf die ze ervan verdacht weg van huis te zijn uit te dagen om een geschreven “pass” of autorisatie van zijn of haar meester te produceren. Slaven die zonder pas werden gevonden, werden gearresteerd, geslagen of andere vormen van geweld, waarvan sommige tot de dood leidden.
* * “licht brood” is gezuurd brood op basis van tarwebloem. Waar de rest van het land gewoon brood zegt, zeggen zuiderlingen vaak licht brood of, minder vaak, brood, om te verwijzen naar brood gemaakt van tarwebloem en gezuurd met gist. In tegenstelling tot wat noorderlingen zouden denken, is licht brood geen synoniem voor wit brood. “Licht” verwijst niet naar de kleur van het brood, maar naar de gist die het “verlicht”, zodat licht brood volkoren of wit kan zijn. Licht brood of brood contrasteert in plaats daarvan met pone of cornpone, brood gemaakt met maïsmeel en meestal ongezuurd. Bron: American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition (New York: Houghton Mifflin, 2000)
lees de rest van dit verhaal