met hun bedwelmende brouwsel van beroemde namen, dirty secrets en Victoriaanse morele verontwaardiging, It ‘ s no wonder the court trials involved befaamde toneelschrijver Oscar Wilde fascinated the general public during the final decade of the 19th century.Wilde, een Engels-Ierse toneelschrijver en bon vivant, stond bekend om zijn scherpzinnige humor en beroemde werken, waaronder Lady Windermere ‘ s Fan, A Woman of No Importance, the Picture of Dorian Gray en The Importance of Being Earnest. In het begin van 1895, de man en vader van twee was op het hoogtepunt van zijn roem en succes; zijn toneelstuk, Earnest, had debuteerde met grote bijval in februari van dat jaar, waardoor hij de toast van Londen. Tegen het einde van mei zou het leven van Wilde op zijn kop staan. Veroordeeld voor grove onfatsoenlijkheid, werd hij veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid in de gevangenis. Drie jaar na zijn vrijlating zou hij in Frankrijk verarmd sterven.De vader van zijn geliefde walgde van de liaison Wilde (1854-1900) ontmoette Lord Alfred “Bosie” Douglas in de zomer van 1891 en de twee werden al snel geliefden. Het was een affaire van het hart die jaren en continenten zou beslaan, en uiteindelijk zou leiden tot Wilde ‘ s zeer publieke ondergang. Douglas, de derde zoon van de Markies van Queensberry, was 16 jaar jonger dan Wilde. Naar verluidt een losbandige, extravagante dandy, was hij praktisch onafscheidelijk van Wilde tot diens arrestatie vier jaar later. Het was de reactie van Douglas’ vader op de hele affaire die aanleiding gaf tot de noodlottige rechtszaak. Queensberry (John Sholto Douglas) was een Schotse edelman vooral bekend voor het bevorderen van regels voor amateur boksen, de “Queensberry regels. Begin 1894 was Queensberry ervan overtuigd dat de flamboyante Wilde homoseksueel was en eiste dat zijn zoon geen contact meer had met de schrijver. (Het Victoriaanse tijdperk was vooral bekend om zijn cultuur van seksuele onderdrukking, en vleselijke activiteit tussen mannen was een strafbaar feit in het Verenigd Koninkrijk tot de late jaren 1960.)
“Your intimacy with this man Wilde must ease or I will disown you and stop all money supplies,” schreef Queensberry aan zijn zoon in april 1894. Douglas negeerde zijn vader ‘ s groeiende veroordeling van Wilde, wakkerde Queensberry aan en wakkerde zijn vijandigheid aan tegen de vermeende minnaar van zijn zoon. Eerst probeerde Queensberry het debuut van The Importance of Being Earnest te verstoren, waar hij van plan was de toneelschrijver een boeket rotte groenten te presenteren en theatergangers te informeren over Wilde ‘ s vermeende schandalige levensstijl. Vervolgens bezocht hij de Londense Albemarle Club, waar Wilde en zijn vrouw Constance lid van waren.Queensberry liet een kaart achter bij de portier van de club en vroeg om deze aan Wilde te geven. Geschreven op de kaart was, “voor Oscar Wilde, poseren somdomite .”Beledigd en beschaamd, Wilde schreef aan Douglas, zeggen dat hij geloofde dat er niets meer te doen was, maar strafrechtelijk vervolgen Queensberry voor smaad. “Mijn hele leven lijkt geruïneerd door deze man. De toren van ivoor wordt aangevallen door het vuil ding,” Wilde schreef.
Oscar Wilde met zijn geliefde Lord Alfred” Bosie ” Douglas, bekend als een verwende dandy
foto: Getty Images
Wilde ging in het offensief
tijdens de voorbereidingen voor zijn zaak tegen Queensberry vroegen Wilde ‘ s advocaten hem direct of er enige waarheid was over de beschuldigingen van homoseksualiteit. Volgens Wilde waren de beschuldigingen ” absoluut vals en ongegrond. Voor de rechtszaak van april 1895 reisden wilde en Douglas samen naar Zuid-Frankrijk.Wildes eerste proces (Wilde v. Queensberry) begon op 3 April bij het Central Criminal Court of England and Wales, beter bekend als Old Bailey. Wilde ’s advocaat Sir Edward Clarke probeerde Queensberry’ s beschuldigingen voor te zijn, inclusief het lezen van een van de brieven van de toneelschrijver aan Douglas die een homoseksuele relatie tussen de correspondenten zou kunnen suggereren. Terwijl Clarke toegegeven dat de formulering kan lijken “extravagant,” hij herinnerde het Hof dat Wilde was een dichter, en de brief moet worden gelezen als “de uitdrukking van de ware poëtische gevoel, en met geen enkele relatie met de hatelijke en weerzinwekkende suggesties gezet om het in het pleidooi in deze zaak,” volgens proces transcripten.Wilde trad al snel in de getuigenbank en vertelde het Hof over de intimidatie die hij had ondervonden van Queensberry. Gevraagd in het openbaar of een van de beschuldigingen waar was, antwoordde Wilde: “er is geen enkele waarheid in een van de beschuldigingen, geen enkele waarheid.”
gekruist door Queensberry ’s advocaat Edward Carson, Wilde werd opgeroepen om zijn gepubliceerde werken te verdedigen op basis van het feit dat ze immorele thema’ s bevatten of homoseksuele boventonen hadden. Hij werd vervolgens ondervraagd over eerdere relaties die hij had gehad met jonge mannen.
de altijd welsprekende Wilde toonde een handige beheersing van de Engelse taal — en een voorliefde voor gevatheid die hem uiteindelijk in de rechtbank zou beschuldigen. Op de tweede dag, Wilde werd ondervraagd over een 16-jarige mannelijke kennis genaamd Walter Grainger en of hij de tiener had gekust of niet. “O, Nee. Hij was een heel gewone jongen. Hij was, helaas extreem lelijk. Ik had medelijden met hem,” antwoordde Wilde.Toen hij Wilde onder druk zette om zijn reactie, bleef Carson vragen of dat de enige reden was dat hij de jongen niet kuste, simpelweg omdat hij lelijk was. “Waarom, Waarom, Waarom heb je dat toegevoegd? Carson eiste. Wilde ‘ s antwoord? “Gij steekt Mij, gij beledigt mij, Gij probeert mij van streek te maken, en soms zegt men dingen lichtvaardig, terwijl men serieuzer moet spreken.”
diezelfde middag sloot de aanklager zijn argumenten af zonder Douglas te vragen te getuigen zoals gepland. Het zag er niet goed uit voor Wilde.In zijn openingstoespraak kondigde Carson aan dat hij van plan was een aantal jonge mannen met wie Wilde seksuele ontmoetingen had gehad, op te roepen om te getuigen. Dergelijke beschuldigingen waren meer dan alleen woorden in 1895, toen het een misdaad was in Engeland voor een persoon om ‘grove onfatsoenlijkheid’ te plegen, omdat de wet was geïnterpreteerd om elke vorm van seksuele activiteit tussen leden van hetzelfde geslacht te criminaliseren. Die avond, bang voor waar het proces zou kunnen leiden, Clarke drong er bij Wilde om de zaak te laten vallen. De volgende ochtend kondigde Clarke de terugtrekking aan van Wilde ‘ s lasterzaak tegen Queensberry. Een uitspraak van “niet schuldig” was de uiteindelijke beslissing van de rechtbank in de zaak.Tijdens het proces had Queensberry ’s advocaat kopieën doorgestuurd van verklaringen van de jonge mannen die als getuigen zouden verschijnen aan de directeur van het openbaar ministerie, wat resulteerde in een arrestatiebevel voor Wilde’ s arrestatie op beschuldiging van sodomie en grove onfatsoenlijkheid op dezelfde dag dat Queensberry ‘ s “niet schuldig” vonnis werd uitgesproken.
Wilde zou zeer snel terug zijn in de rechtbank—deze keer in de rol van de beschuldigde.Het eerste strafproces tegen Wilde begon op 26 April. Wilde en Alfred Taylor, de man beschuldigd van het verkrijgen van jonge mannen voor de toneelschrijver, geconfronteerd met 25 aanklachten van grove onfatsoenlijkheid en samenzwering tot het plegen van grove onfatsoenlijkheid. Wilde pleitte “niet schuldig” aan de aanklachten. Talrijke mannelijke getuigen getuigden voor de aanklager, met details over hun deelname aan seksuele handelingen met Wilde. De meesten uitten schaamte over hun daden.In tegenstelling tot zijn optreden bij Queensberry ‘ s rechtszaak, nam een meer ingetogen Wilde het standpunt in op de vierde dag. Hij bleef alle aanklachten tegen hem ontkennen. Tijdens zijn getuigenis vroeg aanklager Charles Gill Wilde naar de Betekenis van een regel in een gedicht van Douglas: “Wat is ‘de liefde die haar naam niet durft uit te spreken’?”‘The love that dare not speak its name’ in this century is such a great affection of an elder for a younger man as there was between David and Jonathan, such as Plato made the very based of his philosophy, and such as you find in the sonnetten of Michelangelo and Shakespeare, ” antwoordde Wilde. “Het is die diepe geestelijke genegenheid die net zo zuiver als volmaakt is. Het dicteert en doordringt grote kunstwerken, zoals die van Shakespeare en Michelangelo, en die twee brieven van mij, zoals ze zijn… het is mooi, het is prima, het is de edelste vorm van genegenheid. Er is niets onnatuurlijks aan. Het is intellectueel, en het bestaat herhaaldelijk tussen een oudere man en een jongere man, wanneer de oudere man intellect heeft, en de jongere man heeft alle vreugde, hoop en glamour van het leven voor hem. Dat het zo moet zijn, begrijpt de wereld niet. De wereld bespot het en zet er soms een aan de schandpaal voor.”
hoewel Wilde ‘ s antwoord de aanklachten tegen hem leek te versterken, heeft de jury naar verluidt drie uur beraadslaagd alvorens te beslissen dat ze geen uitspraak konden doen. Wilde werd op borgtocht vrijgelaten.Een derde proces bezegelde het lot van de schrijver. drie weken later, op 20 mei, was Wilde terug in de rechtbank om dezelfde aanklachten te krijgen. De regering drong aan op een uitspraak.De aanklager, geleid door advocaat-generaal Frank Lockwood, had zijn zaak tegen Wilde aangescherpt, naar verluidt door zwakkere getuigen te laten vallen uit het eerste strafproces. Samenvattend verklaarde Lockwood: “je kunt niet nalaten om de interpretatie van het gedrag van de gevangene dat hij een schuldig man, en je moet zeggen dat door uw vonnis.”
uur van overleg voorbij voordat de jury gaf hun conclusie: schuldig op de meerderheid van de aanklachten. Verslagen van die tijd zeggen dat Wilde ‘ s gezicht grijs werd toen het vonnis werd gelezen.Wilde en Taylor werden veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid, de maximaal toegestane straf voor het misdrijf. Toen het vonnis werd uitgesproken, schreeuwt van ” schaamte!”uitgebarsten in de rechtszaal. “En Ik? Mag ik niets zeggen, Mijn Heer?”Wilde reageerde, maar de rechtbank werd verdaagd.Na zijn veroordeling veranderde Wildes vrouw Constance haar achternaam in Holland, in een poging afstand te nemen van het veelbesproken schandaal, en verhuisde naar Zwitserland waar ze in 1898 overleed. Het echtpaar is nooit gescheiden.Na twee jaar gevangenisstraf werd Wilde fysiek gereduceerd en failliet verklaard. Hij ging in ballingschap in Frankrijk, verblijft bij vrienden of verblijft in goedkope accommodatie, schrijft weinig. Wilde overleed op 30 November 1900 aan meningitis. Hij was 46.