Ik verzoek u mij niet uit te lachen of oneerbiedige opmerkingen achter te laten als reactie hierop. Dit is iets waar ik erg gevoelig voor Ben. Ik kom naar voren met dit dus misschien zal het iemand helpen en jullie allemaal een idee geven van deze verschrikkelijke fobie waar ik mee leef. Dank je.
Vermifobie is de angst voor wormen. Of het nu regenwormen, maden of lintwormen zijn, dat is zo ‘ n beetje wat de fobie is. Mensen kunnen in paniekaanvallen gaan alleen vanuit het zicht van wormen of ze hebben een acute angst om ermee besmet te raken.
de kracht van deze fobie verschilt per persoon die erdoor wordt getroffen, maar het kan paniek en angstaanvallen, kortademigheid, zweten, overweldigende gevoelens van angst of paniek, snelle hartslag en niveaus van emotioneel trauma veroorzaken. Sommige gevallen van fobie zijn erger dan andere. Sommige mensen vermijden gewoon wormen en dan gaan sommige mensen tot het uiterste om alle contact met hen te vermijden. Hieronder ga ik met u delen alle manieren waarop deze fobie mij en mijn dagelijks leven beïnvloedt.
de gemiddelde persoon in de wereld kan een Made, regenworm of elk type van dierlijke wormen zien en is in orde. Ze kunnen denken dat deze dingen zijn smerig, maar verder, ze niet geven de kwestie een tweede gedachte. Het heeft geen invloed op hun dag of vlek hun geest voor uren.
voor mij heb ik zeer sterke en intense gevoelens van angst en paniek bij het zien of bijna weten van het vinden van een van deze wormen genoemd. Mijn grootste trigger zijn waarschijnlijk kat / dier wormen en maden. Ik ben bang dat als ik ze zie, bij ze sta of zelfs adem in hun buurt, dat ze op een of andere manier op mijn huid komen en zichzelf begraven en mij besmetten. De gedachte van wormen kruipen en kronkelen onder mijn huid of de huid van een dier maakt me gek. Ik verlies al het rationele denken. Mijn natuurlijke en onmiddellijke reactie is om ver, ver weg te rennen. Anders ga ik door een vreselijke emotionele en mentale spanning. Mijn handpalmen zweten. Mijn hersenen voelen zelfs pijnscheurtjes.
ik ga zo ver om alles wat ik droeg of dat in contact kwam met die wormen in quarantaine te plaatsen, zelfs als ik ze niet aanraakte. Als er maden of kattenwormen buiten waren, heb ik zelfs mijn man zijn schoenen en kleding laten verwijderen bij binnenkomst in het huis en ik maak ze onmiddellijk schoon. Ik schuur mijn handen met warm water tot het punt dat het ze licht verbrandt en ik gebruik anti bacteriële zeep meerdere malen.
ik houd mijn leefruimte smetteloos en vrij van afval zodat er geen maden ontstaan. Ik zal zelfs de tijd nemen om alle vliegen te doden die in mijn huis komen uit angst dat ze maden maken. Als een vlieg gewoon landt op voedsel of zo, zal ik het niet eten uit angst dat het eieren heeft gelegd en dat ze maden in mijn maag uitkomen.
ik heb eerder gehuild en opgesloten vanwege wormen. Ik voortdurend zichtbaar te observeren achterdelen van mijn huisdier en leavings voor tekenen van wormen en houden ze op regelmatige ontwormen medicatie. Het is allemaal erg gruwelijk voor mij. Voor het grootste deel heeft het geen invloed op mijn hele dag in de zin dat het vertraagt een van mijn activiteiten zoals werk, maar als ik een uitbraak van maden in mijn huis, Ik zal bellen zonder werk waarschijnlijk zodat ik thuis kan blijven en doden/opruimen elke laatste.
ik weet niet helemaal zeker wat dit veroorzaakt heeft. Er was een incident toen ik ongeveer tien jaar oud was dat me getraumatiseerd. Er was een jongen die de zoon was van een vrouw waar mijn moeder mee opgroeide. Hij bedreigde me met regenwormen. Als je een jong kind en vrouw, insecten en insecten zijn meestal in opstand tegen je. Dus achtervolgd worden met wormen en ze fysiek op me gegooid hebben was gewoon terroriseren. Het is vreemd, want ik zie aardwormen op de grond en terwijl het zicht mij bespreekt, kan ik voorbij lopen en verder gaan met mijn dag zonder emotionele spanning. Als het op maden aankomt, wil ik dat wel….paniek.
als voorbeeld, vorig jaar, in oktober 2013, Namen mijn man en ik een vier uur durende rit naar Cincinatti Ohio om naar een Avenged Sevenfold concert te gaan. Voordat ik vertrok zorgde ik ervoor dat al het afval buiten werd gezet en al het eten werd weggegooid. Ik liet een ventilator aan voor mijn katten maar verder geen airco want die was veel afgekoeld. Ik verbleef in mijn ouders ‘ s nachts dus ik was weg voor ongeveer 40 uur totaal van mijn huis.
toen we terugkwamen, ontdekte ik een smerige uitbraak van maden op de vloer in mijn kamer. Ze zaten in het tapijt en kronkelden er bovenop. Nu flipte ik. Ik huilde niet, maar ik was aan het trippen en verbale spazzen. Mijn man hielp me ze schoon te maken, maar we ontdekten dat ze diep in het tapijt waren ingegraven. We vaccineerden en hij koos ze allemaal uit met een pincet voor mij. Nu ben ik geen akelig persoon die in vuiligheid leeft. Er was geen eten of afval achtergelaten.
ik heb onderzocht dat vliegen hun eieren kunnen leggen en de maden kunnen uitkomen op plaatsen zonder voedselbronnen. Het kan een toevallige gebeurtenis zijn. Daar schrok ik nog meer van. Ik zorg er altijd voor dat als er zelfs maar een kras of snee op mijn arm of waar dan ook is, dat het bedekt is als ik naar buiten ga zodat er geen Vliegaanval plaatsvindt of dat ik niet besmet ben. Ik heb ontelbare dingen weggegooid waarvan ik dacht dat maden ze aangeraakt hadden … hoewel het rationele deel van mijn Geest me vertelt dat ze er waarschijnlijk niet mee in contact zijn gekomen.
de fysieke reactie die ik hierop heb is niets vergeleken met het emotionele trauma dat ik krijg. Zoals ik al eerder zei, mijn hersenen voelen een echt krassend gevoel. Ik denk aan wormen die zich onder mijn huid wriemelen of die van een dier en dan raak ik hem kwijt. Mijn hoofd doet pijn, mijn zicht wordt wazig. Ik moet letterlijk stil staan en mijn geest dwingen niet op te sluiten of me obsessief te concentreren op de wormen. Als ik ‘ s ochtends een Made zie, voel ik me er uren emotioneel van … tenzij ik mijn geest afleid. Als ik voedsel eet, ga ik er constant doorheen om te kijken of er verborgen wormen zijn. (Stel je voor hoe lang het duurt om alle rijst te inspecteren. Zelfs ramen noedels geven me de kriebels.)
dit alles lijkt misschien dom voor je of alsof het iets is wat ik verzin, maar geloof me, Ik wil dit niet voelen en in zo ‘ n angst leven. Het is echt verschrikkelijk. Het is slecht om zo kreupel te zijn van angst voor zoiets kleins. Eerlijk gezegd, als iemand me duizenden dollars aanbood om een levende made op te eten, zou ik het elke keer afwijzen. Echt niet. Mentale shock en pijn is voor mij geen geld waard als het om wormen gaat.
deze fobie is mijn ergste. Het is mijn zwakte. Ik ben ook bang voor braaksel, maar zo erg is het niet. Ik probeer mijn leven te leven zonder angst voor deze dingen, maar het is niet iets wat ik kan helpen of veranderen op mijn eigen. Ik voel me voor altijd geplaagd en gebrekkig door deze angst, maar ik weet dat het goed is. Het is niet iets wat ik kan maken, het is gewoon daar.
ik wilde dit delen omdat ik me vaak afvraag of andere mensen deze specifieke fobie hebben. Ook vraag ik me af welke andere soorten fobieën mensen hebben en hoe erg ze worden beïnvloed door hen. Maak alsjeblieft nooit licht van iemands fobie. Negen van de tien keer doen ze het niet voor de aandacht, maar omdat het beangstigend is voor hen en het hun leven plagen. Voel je vrij om uw fobie te delen als je wilt in de reacties. Soms helpt het echt om je problemen te uiten en het bewustzijn te verspreiden dat fobieën een serieuze zaak zijn.