Psalm 137

omdat deze psalm een herinnering aan Babylon is, geloven veel commentatoren dat het geschreven is na de terugkeer uit ballingschap. Het kan ook zijn geschreven vele jaren in de ballingschap.

A. Zingen voor het zelf.

1. (1-3) rouw bij Babylon ‘ s rivieren.

bij de rivieren van Babylon,
daar gingen we zitten, Ja, we weenden
toen we Sion herinnerden.
we hingen onze harpen
aan de wilgen in het midden ervan.Want daar vroegen degenen die ons wegvoerden van ons een lied,
en degenen die ons plunderden vroegen om vrolijkheid,
zeggende, ” Zing ons een van de liederen van Sion!”

a. By the rivers of Babylon: This song of the exile puts us on the shore of one of Babylon ‘ s mighty rivers, probably the Eufraat. Judea en heel Israël hadden geen machtige rivier vergelijkbaar met de Eufraat, dus het zou zeker indruk maken op de gedwongen vluchteling van Judea naar Babylonië.

I. rivieren van Babylon: “Dit kunnen de Tigris en de Eufraat zijn geweest, of hun takken, of beken die in hen stroomden. In hun gevangenschap en verstrooiing was het gebruikelijk dat de Joden hun religieuze bijeenkomsten hielden aan de oevers van rivieren. Dit wordt vermeld in Handelingen 16:13, waar we zien dat de Joden van Filippi hun toevlucht nemen tot een rivierkant, waar gebed gebruikelijk was.”(Clarke)

II. gebaseerd op vers 1, stelde Horne deze kreet van rouw voor uit een boetvaardige: “O Heer, Ik ben een Israeliet, verbannen door mijn zonden uit uw heilige stad, en hier achtergelaten om te rouwen in dit Babylon, het land van mijn gevangenschap. Hier woon ik in verdriet, bij deze vergankelijke wateren, mijmerend over de rusteloze en onstabiele aard van aardse genoegens.”

b. daar zaten we, Ja, we weenden: de immense rivieren van Babylon zeiden tegen de verbannen, je bent niet meer thuis. Toen zij zich Sion herinnerden, huilden zij.

* ze huilden over de dood van zoveel geliefden.

· ze huilden over het verlies van bijna alles wat ze hadden.*Ze huilden over de verwoeste stad Jeruzalem en haar grote tempel.*Ze huilden over de lijdensweg van een gedwongen mars van Judea naar Babylon.

* ze huilden over de wreedheid van hun ontvoerders.

* ze huilden over het verlies van zo ‘ n aangenaam en gezegend verleden.

· ze huilden over de gedwongen gevangenschap van hun heden.

· zij huilden over de sombere aard van hun toekomst.

· zij weenden over hun zonde die een dergelijk oordeel van God uitnodigde.I. ” the English words are sad, even mournful, but the words have an even triester sound in the Hebrew language. Verzen 1-3, die leiden tot en verklaren de pathetische vraag van vers 4, herhalen negen keer het voornaamwoord einde nu( betekenis ‘ wij ‘ of ‘onze’), die treurig klinkt. Het is alsof je herhaaldelijk ‘ohhh’ of ‘wee’ schreeuwt.”(Boice)

c. We hung our harps on the willows: The singer used poetic liberty to presenting a marching scene. Aan de oevers van de grote rivier groeiden grote wilgen, en omdat er geen liederen meer in deze gevangenen waren, hingen ze hun harpen aan die wilgen.”Many singers were carried captives: Ezra 2: 41. Deze zouden natuurlijk hun instrumenten meenemen.”(Horne)

ii. ” de arabim of wilgen waren zeer overvloedig in Babylon. De grote hoeveelheid van hen die op de oevers van de Eufraat waren veroorzaakte Isaiah, Isaiah 15: 7, om het de beek of rivier van wilgen te noemen.”(Clarke)

iii. ” we merken op dat hoewel de bannelingen niet in staat waren om de liederen van Sion in Babylon te zingen, ze toch hun harpen niet in stukken braken of in de Beek gooiden. In plaats daarvan hingen ze ze op aan de populieren, vermoedelijk om ze te bewaren voor wat zeker een betere dag zou zijn.”(Boice)

d. Zing een van de liederen van Sion: dit was de wrede eis van degenen die ons gevangen genomen hebben. Ze vroegen om een van de beroemde liederen van Sion. Degenen die het volk van God plunderden wilden nu dat ze hen vermaakten. En er was geen gezang meer in hen; hun harpen waren in de bomen gehangen.

i. “dus, net als aangeschoten feestvierders, riepen ze’ zingen!’Het verzoek dreef het ijzer dieper in droevige harten, want het kwam van degenen die de ellende hadden gemaakt. Ze hadden de gevangenen weggeleid, en nu zeggen ze dat ze een spel moeten spelen.”(Maclaren)

ii. “Een reliëf van het paleis van Sennacherib in Nineveh, in het naburige land Assyrië, portretteert een situatie als deze, met drie krijgsgevangenen spelen lieren als ze worden marcheren langs door een gewapende soldaat.”(Kidner)

iii. ze zongen niet, en zoals de volgende regels zullen laten zien, konden ze niet zingen. “Maar er was een lied in de stilte, niet gehoord van de wrede onderdrukkers, maar gehoord van Jehovah zelf. Het was het Lied des harten, Gedenkende aan Jeruzalem, en rekende het tot de grootste vreugde des levens.”(Morgan)

2. (4-6) een gelofte om Jeruzalem te gedenken, zelfs in ballingschap.

Hoe zullen we het lied van de Heer zingen
In een vreemd land?Als Ik u vergeet, o Jeruzalem, Laat mijn rechterhand haar vaardigheid vergeten!
als ik me u niet herinner,
laat mijn tong zich vastklampen aan het dak van mijn mond—
als ik Jeruzalem niet verheerlijken
boven mijn voornaamste vreugde.

a. Hoe zullen we het lied van de Heer zingen in een vreemd land? Hoewel hun veroveraars wilden dat ze voor hun eigen plezier zouden zingen, was het lied er gewoon niet. De liederen van Gods volk waren meer dan optredens; ze kwamen uit hun relatie met God. Het zou lang duren om die liedjes in een vreemd land te zingen.I. ” ze trachtten geamuseerd te worden door deze mensen van een vreemde religie, en het verzoek was op zichzelf een belediging van hun geloof. Het was onmogelijk, en zij weigerden het Lied des HEEREN te zingen. Dat zou een verrader zijn geweest van hun eigen verloren stad, en van alles waar hun burgerschap voor stond.”(Morgan)

II. F. B. Meyer nam het idee van niet kunnen zingen en gebruikte het als een waarschuwing voor christenen: “You have stopped singing lately. De vreugde van je religieuze leven is verdwenen. Je passeert de oude routine, maar zonder de opwinding van vroegere dagen. Kun je de reden niet vertellen? Het is niet omdat uw omstandigheden depressief zijn, hoe zij ook zijn; want Paulus en Silas zongen lof aan God in hun gevangenis. Is ongehoorzaamheid niet de wortel van uw liedeloosheid? Jullie hebben een kleine kloof binnen de luit van jullie leven laten komen, die langzaam groter is geworden en nu dreigt iedereen het zwijgen op te leggen. En je zult nooit in staat zijn om dat lied te hervatten, totdat je het kwaad van uw doen weg, en zijn teruggekeerd uit het land van de vijand.”

b. Als Ik u vergeet, o Jeruzalem: de zanger zwoer dat hij Gods heilige stad nooit zou vergeten, en gaf zelfs een vloek over zichzelf als hij dat deed. Als hij het vergeet, dan kan zijn rechterhand zijn vaardigheid verliezen om harp te spelen. Als hij het zich niet herinnerde, dan zou zijn tong zijn vermogen verliezen om te zingen.I. ” The godwise could not forget Jerusalem and everything it stands for: covenant, temple, presence and kingship of God, boetedoening, vergeving en verzoening. Zij zwoeren Gods beloften nooit te vergeten en door te zetten, wachtend op het moment van verlossing.”(VanGemeren)

ii. Vergeet haar vaardigheid: “in het Hebreeuws is het slechts vergeten, zonder uit te drukken wat, om de omvang en algemeenheid van deze wens te intieme; laat het vergeten of worden uitgeschakeld niet alleen voor het spelen, maar voor elke handeling waarin het voorheen werd gebruikt.”(Poole)

iii. de puriteinse commentator John Trapp (1601-1699) merkte dit op over het Joodse volk van zijn tijd: “de Joden op deze dag, wanneer ze een huis bouwen, zijn, zeggen de rabbijnen, om een deel ervan onvoltooid en onbeschoft achter te laten, ter herinnering aan het feit dat Jeruzalem en de tempel momenteel verlaten zijn. Tenminste, ze gebruiken om te vertrekken over een plein van het huis ongepasterd, waarop ze schrijven, in grote brieven, dit van de psalmist, ‘als ik Jeruzalem vergeet,’ etc., of anders deze woorden, Zecher leehorban, dat wil zeggen, de herinnering aan de verlatenheid (Leo Modena van de riten van de Joden).”

B. Singing about the nations.

1. (7) Denk Aan Edom.

herinner, O Heer, tegen de zonen van Edom
de dag van Jeruzalem,
die zei: “Raze it, raze it,
To its very foundation!”

a. Gedenk, O Heer, tegen de zonen van Edom: De psalmist richtte zijn woorden tot God en vroeg hem om het volk van Edom (ten zuidoosten van Israël) Te gedenken voor hun gedrag tijdens de verovering van Jeruzalem. In dit geval was de oproep om zich te herinneren een oproep om zich te verzetten en te oordelen.I. ” Het blijkt uit Jeremia 12:6; 25:14; Klaagliederen 4:21-22; Ezechiël 25:12; Obadja 1: 11-14; dat de Idumeanen zich aansloten bij het leger van Nebukadnezar tegen hun broederen, de Joden; en dat zij de belangrijkste instrumenten waren om de muren van Jeruzalem tot op de grond af te breken.”(Clarke)

ii. Het kleine boek van Obadja is een profetische uitspraak tegen de Edomieten voor hun aandeel in de verovering van Judea. Noch had u zich mogen verheugen over de kinderen van Juda in de dag van hun ondergang, noch had u trots mogen spreken in de dag van nood (Obadja 1:12).De Edomieten waren een zusternatie van Israël, die afstammen van Esau, de broer van Jakob (Israël). Zij hadden Jeruzalem moeten steunen en sympathiseren toen de Babyloniërs tegen Jeruzalem kwamen. In plaats daarvan genoten ze van de doodsstrijd van Jeruzalem en wilden dat de stad volledig werd verwoest.I. ” het woord ‘fundamenten’ … impliceert meer dan de eigenlijke fundamenten van de muren van Jeruzalem, zoals het ook betrekking heeft op de door God vastgestelde orde in de schepping, in zijn heerschappij en in zijn verkiezing van een volk tot zichzelf (vgl. Psalm 24:2; 78:69; 89:11; 104:5). De Edomieten hoopten op de vernietiging van de ‘fundamenten’ van Jahweh ‘ s Heerschappij op aarde.”(VanGemeren)

ii. “Het is verschrikkelijk voor buren om vijanden te zijn, erger voor hen om hun vijandschap te tonen in tijden van grote ellende, het ergste van alles voor buren om anderen op kwaadwillige daden te smijten.”(Spurgeon)

2. (8-9) Rechter Babylon.O dochter van Babylon, die vernietigd zal worden, gelukkig is hij die u terugbetaalt zoals u ons hebt gediend!Happy the one who takes and dashes
your little ones against the rock!

o dochter van Babylon, die vernietigd zal worden: De psalmist richtte zijn woorden tot toekomstige generaties van het Babylonische Rijk en gaf hen te kennen dat zij zelf vernietigd zouden worden in Gods oordeel.I. Het is interessant dat de psalmist dit niet als een gebed tot God maakte, zoals hij deed met betrekking tot Edom in het vorige vers. Misschien vond hij het oordeel van Babylon zo zeker dat het niet zijn gebed nodig had, alleen zijn uitspraak, vooral in het licht van andere profetieën.

B. Gelukkig degene die u betaalt zoals u ons hebt gediend: Dit is een zegen voor degene die oordeel brengt tegen de Babyloniërs, en een oordeel dat overeenkomt met wat de Babyloniërs dienden aan Jeruzalem en Judea.I. “Er is voldoende bewijs dat’ To dash in pieces their little ones ‘ een vaak genoeg vervolg was op een heidense overwinning, en dat Babylon niet in de stemming was geweest voor terughoudendheid bij de val van Jeruzalem (2 Koningen 25:7; Klaagliederen 5:11 F.).”(Kidner)

C. Happy the one who takes and dashes your little ones against the rock: This awful blessing is understanded in light of the previous line. Ongetwijfeld had de zanger dit de kleintjes van Jeruzalem aangedaan, en het afschuwelijke beeld was in zijn hoofd gegrift. Hij bad dat de Babyloniërs zouden krijgen zoals ze hadden gegeven.I. wij voelen mee met de impuls van de psalmist, maar het Nieuwe Testament roept ons op tot een hogere standaard:” onze reactie moet zijn te erkennen dat onze roeping, sinds het kruis, is om verzoening te bidden, niet oordeel ” (Boice).

ii. “Misschien, als sommige van hun moderne critici was geweest onder het juk waaruit deze psalmist is geleverd, zouden ze hebben begrepen een beetje beter hoe een goede man van die leeftijd kon zich verheugen dat Babylon was gevallen en al zijn ras uitgeroeid.”(Maclaren)

iii. ” laat degenen die nooit hun tempel hebben zien branden, hun stad geruïneerd, hun vrouwen geplunderd en hun kinderen gedood; ze zouden misschien niet zo fluwelen bek hebben gehad als ze op deze manier hadden geleden.”(Spurgeon)

iv. De psalmist kan ook geweten hebben van Jesaja ‘ s profetie die aankondigde dat precies dit zou gebeuren: ook hun kinderen zullen voor hun ogen worden verpletterd (Jesaja 13:16).Vandaag de dag zijn de forten van het oude Edom een desolate afval, en de site van het oude Babylon is een ruïne. God kan niet bespot worden.”(Boice)