Repressive And Ideological State Apparatus Cultural Studies Essay

Althusser (xxxx) wijst erop dat, om haar bestaan en continuïteit te verzekeren, “elke (geïndustrialiseerde) sociale formatie de voorwaarden van haar productie moet reproduceren op hetzelfde moment als zij produceert.”Daarom moeten de samenlevingen in staat zijn hun productiekrachten te reproduceren en in stand te houden, evenals de verlammende productieverhoudingen. Hij maakt duidelijk dat, om deze processen succesvol te laten zijn, kapitalistische samenlevingen (repressieve) staats-en ideologische staatsapparaten in werking hebben gesteld.

aan de ene kant stelt Althusser, uitgaande van strenge marxistische ideeën, dat het repressieve staatsapparaat wordt belichaamd door de gevangenis , de rechtbanken, De politie, het leger, enz. die de heerschappij van de burgerlijke kapitalistische maatschappij over de arbeidersklasse verzekeren door “de politieke voorwaarden van de reproductie van productieverhoudingen te verzekeren”, zodat deze laatste kapitalistische uitbuiting ondergaat. Dit apparaat functioneert voornamelijk door geweld, dat niet noodzakelijkerwijs altijd fysieke vorm aanneemt. Met andere woorden, “kracht wordt gebruikt om naleving in de samenleving te verkrijgen” (Francis, 1995). Er wordt echter een onderscheid gemaakt tussen staatsapparaat en staatsmacht, waarbij het laatste verband houdt met het doel van de klassenstrijd, terwijl het eerste de betrokken repressieve acties is en omstandigheden kan overleven die de uitoefening van de staatsmacht beïnvloeden.Aan de andere kant verwijzen ideologische staatsapparaten (Isa ‘ s) naar een orgaan van gespecialiseerde instellingen, waaronder de kerk, het onderwijs, het gezin, enz. de communicatie die voornamelijk door ideologie en in de tweede plaats door onderdrukking functioneert, aangezien school en Kerk vaak onderdrukkingsmechanismen toepassen zoals straf, verdrijving, selectie, enz.

volgens Althusser wordt ideologie door het werven en transformeren van elk individu in subjecten in een proces interpellatie genoemd. Tegelijkertijd maakt de ideologie wederzijdse erkenning tussen de subjecten mogelijk, en uiteindelijk ook de erkenning van zichzelf, wat ervoor zorgt dat het subject zijn eigen onderwerping vrij erkent en aanvaardt aan een zinvolle, natuurlijke en gezonde kijk op de wereld. McLaren stelt dat ideologie kan worden omschreven als” de kruising van betekenis en macht in de sociale wereld “waar rituelen, sociale praktijken, waarden en overtuigingen worden gezien als” gezond verstand.”Uitbreiding van dit idee voegt hij eraan toe dat:

” (ideologie) produceren(en) in de individuen vervormde opvattingen van hun plaats in de socioculturele orde en dienen daardoor om hen te verzoenen met die plaats en om de onbillijke verhoudingen van macht en privileges te verhullen.”

ondanks hun verschillen is de eenheid van de ISA ‘ s verzekerd zolang zij werken volgens de principes van de heersende ideologie aangezien de heersende klasse de macht heeft van het (repressieve) staatsapparaat, zodat het aanvaardbaar is dat “diezelfde heersende klasse actief is op die ideologische staatsapparaten voor zover het uiteindelijk de heersende ideologie is die gerealiseerd wordt”. Zolang het (repressieve) staatsapparaat onder “leiding van vertegenwoordigers van de machtsklassen” Verenigd is, zijn de ISA ‘ s relatief autonoom en bieden zij een bufferzone om de botsing tussen kapitalistische en proletarische klassen te verzachten. Daarom biedt het (repressieve) staatsapparaat een schild voor Isa ‘ s, die de heersende ideologie concentreren, om “de reproductie specifiek van de productieverhouding grotendeels veilig te stellen.”

the Educational State Apparatus

Althusser speciale aandacht voor het educational state apparatus en stelt het idee van de school als de dominante ISA vanwege zijn primordiale rol in de reproductie van de productieverhoudingen. Dit apparaat is door de bourgeoisie geïnstalleerd, legt de auteur uit, om de voorheen overheersende ISA te vervangen: de kerk de reden hiervoor is dat ” de school de kerk in haar functies heeft vervangen.”Hij stelt dat de kracht van deze ISA berust op het feit dat geen enkele andere ISA de verplichte functie heeft om de kinderen op hun meest kwetsbare leeftijd, “tussen familie en school”, in de kapitalistische sociale formatie te leiden gedurende zulke lange periodes van tijd per week.

door” de vaardigheden en kennis over te dragen die werknemers nodig hebben om zich aan te passen aan hun rol in de kapitalistische productiewijze ” (Francis, 1995) en door het produceren van verhandelbare kennis (Phillipson, xxxx) wordt de relatie tussen uitbuiter en uitgebuit intensief gereproduceerd. School verschijnt als een ‘neutrale’ omgeving waar ouders hun kinderen kunnen proberen om’ vrije ‘ en ‘bewuste’ leraren voor hen te leiden leerlingen langs een pad van ‘bevrijdende’ deugden. Met andere woorden, de school vervult drie fundamentele functies in de kapitalistische samenlevingen: economisch-reproductief, ideologisch (inenting van waarden, houdingen en overtuigingen) en repressief (het opleggen van sancties voor het niet voldoen aan de eisen van de school) (Phillipson, xxxx).Antonio Gramsci (zoals geciteerd in Stillo, 1999) ontwikkelt het concept van hegemonie dat afwijkt van de marxistische concepten van basis/bovenbouw, economische vastberadenheid en klassenstrijd. Hij beschouwt deze ideeën echter als te deterministisch en richt zich op de bovenstructurele instituties waar politieke en ideologische instituties, maar ook de hoop, dromen en cultuur van een samenleving te vinden zijn ,dat wil zeggen, zoals McLaren (2003) stelt, “hegemonie kon haar werk niet doen zonder de steun van de ideologie”. Gramsci stelt dat de suprematie van de bourgeoisie gebaseerd is op twee even belangrijke begrippen, namelijk de economische overheersing en de intellectuele en morele leiding.Hij beweert dat klassenstrijd altijd ideeën en ideologieën moet omvatten, die de revolutie zouden maken of verhinderen. Verder stelt Stillo (1999) dat de Gramsci het belang van het menselijk handelen erkent aangezien “economische crises op zichzelf het kapitalisme niet zouden ondermijnen” en een meer “dialectische” dan “deterministische” theorie opbouwt die de “autonomie, onafhankelijkheid en het belang van cultuur en ideologie benadrukt.”

Stillo (1999), on refering to Gramci ‘ s theory disclaimer that the concept of hegemony as a process where the reging class overreed submitted classes to accept its moral, political and cultural values. Hegemonie, in deze zin, kan worden begrepen als een “verzameling ideeën waarmee dominante groepen ernaar streven de instemming van de ondergeschikte groepen aan hun leiderschap te verkrijgen.”Met andere woorden, hegemonie is een strijd waarin de dominant de instemming van de onderdrukten wint,” waarbij de onderdrukten onbewust deelnemen aan hun eigen onderdrukking ” (McLaren, 2003). Echter, instemming in niet altijd vreedzaam bereikt en” kan dwang combineren met intellectuele, morele en culturele aansporing ” met andere woorden, sociale controle worden gehandhaafd op twee manieren: dwang en consensuele. Terwijl het laatste wordt uitgeoefend door directe kracht en bedreiging, ontstaat het laatste “wanneer de individuen vrijwillig het wereldbeeld van de dominante groep assimileren.”Dominante groepen zullen de symbolen, representatie en sociale praktijken zodanig verschaffen dat de ongelijke machtsverhoudingen verborgen blijven (McLaren, 2003). Dus, de onderdrukten

bovendien moet de hegemonie voortdurend worden vernieuwd, opnieuw onderhandeld en kan nooit als vanzelfsprekend worden beschouwd. In feite verdwijnt tijdens revolutionaire scenario ‘ s “de functie van het hegemonisch niet, maar verandert zijn karakter” (Stillo, 1999).Op deze manier gaat hegemonie verder dan cultuur en ideologie. Cultuur vertegenwoordigt de manier waarop “mannen en vrouwen hun leven definiëren en vormgeven”, terwijl ideologie een systeem van waarden en betekenissen is dat een bepaald klassenbelang projecteert, dus “de vorm waarin het bewustzijn tegelijk wordt uitgedrukt en gecontroleerd” (Stillo, 1999). Strinaty, 1995: 168-169) stelt dat de hegemonie cultureel en ideologisch opereert door ideologische staatsapparaten die de kapitalistische samenlevingen kenmerken en dat deze instellingen namelijk de kerk, het gezin, de school, de populaire cultuur, enz. zijn determinant in de constructie van onze overtuigingen, identiteit, meningen onder de regel van een dominant “gezond verstand.”Met andere woorden, hegemonie is volledig gerelateerd aan de kwesties van de ideologie en is zelf” ideologie die is geïnstitutionaliseerd en gelegaliseerd door heersende klassen ” (Cheng & Hsiao, 2001).

Engelse taal en culturele hegemonie.

zoals hierboven beschreven,” de dominante cultuur is in staat om haar overheersing uit te oefenen door middel van de ondergeschikte klassen of groepen ” door middel van hegemonie (McLaren, 2003). Dat wil zeggen, een strijd waarin de dominante klassen de instemming van de onderdrukten krijgen, terwijl de laatsten onbewust deelnemen aan haar eigen onderdrukking. Hier verwijst de dominante cultuur naar een reeks praktijken, ideologieën en waarden die de belangen en zorgen van de sociale klasse “in controle van de materiële en symbolische rijkdom van de samenleving bevestigt.”McLaren (2003), stelt dat dominante culturele vormen worden aangeduid als die symbolen en sociale praktijken die de manier van de dominante cultuur van het vormgeven van hun leven uit te drukken en maken zin van de wereld. Culturele vormen omvatten muziek, kleding, voedsel, religie en onderwijs, evenals televisie, films en video. In het verlengde van dit idee suggereert hij dat het centraal lijkt om het concept van dominante cultuur en haar culturele vormen te koppelen aan een bredere structurele reikwijdte:”Culturele vormen bestaan niet los van de structurele grondslagen die verband houden met de economische productiemiddelen, de mobilisatie van het verlangen, de opbouw van sociale waarden, asymmetrieën van macht/ kennis, configuratie van ideologieën, en verhoudingen van klasse, ras en geslacht”

in deze visie wordt taal een sleutelelement voor de overdracht van de dominante cultuur, en haar overeenkomstige culturele vormen, aan de ondergeschikte klassen. Het leren van het Engels ” brengt onvermijdelijk een invasie van de westerse cultuur met zich mee “(Qiang & Wolff, 2004) en bevordert de westerse landen culturele, economische en politieke overheersing die ” hand in hand gaat met de taal die de culturele praktijken codeert die het helpt in stand te houden.”Ter versterking van dit idee stelt Whorf (1986) dat de structuur van de taal rechtstreeks van invloed is op hoe sprekers de wereld om hen heen zullen begrijpen en organiseren en enorm bijdraagt aan” de vorming van persoonlijke en culturele betekenissen en identiteit.”

maar om deze aspecten verborgen te houden, moet de Engelse taal worden gescheiden van culturele en Sociale Zaken en worden gepresenteerd als niet-politieke, gescheiden van bredere sociale, educatieve en culturele kwesties (Phillipson, xxxx). Dit maakt van het Engels een verkoopbaar, standaard product gericht op technische en pedagogische aspecten, die culturele hegemonie mogelijk maakt zonder controle.Een ander aspect dat bijdraagt aan de hegemonie van de dominante cultuur is de intieme relatie tussen de Engelse taal en de economische welvaart. Gaffey (xxxx) suggereert dat het succes van het Engels wereldwijd berust op het feit dat het leren van de taal wordt verondersteld om mensen te helpen om een betere kwaliteit van leven te bereiken en op het dogmatische idee van het Engels als concrete oplossing voor het economische nadeel. Engels promoot ook de toegang tot een cultureel “moderne” westerse wereld, die de ideologische integratie intensief en uitgebreid versterkt. Verder legt Pennycook (xxxx) uit dat:

‘ Engels onderwijzen als een tweede of vreemde taal is niet alleen goed zakendoen, in termen van de productie van lesmateriaal van alle soorten €¦ maar ook goed politiek.”(blz. 63). Gezien de verbanden tussen het Engels en de export van bepaalde vormen van cultuur en kennis, en tussen het Engels en het behoud van sociale, economische en politieke elite, is het duidelijk dat de bevordering van het Engels over de hele wereld zeer reële economische en politieke voordelen kan brengen aan de promotors van die verspreiding. (p. 22)

breiding this idea, Moffat (2004) suggests that the link that existing between English and economic prosperity is a prove of how the economic power of the centre is transfered to English Language. Bovendien, ze beweert dat wanneer niet-engels sprekers zich realiseren over de economische voordelen van het spreken van het Engels, zoals ons hoger betaalde banen, ze worden aangezet om de taal te accepteren als een mogelijkheid van een beter leven. In die zin is het leren van de engelse taal lijkt te zijn als gepropageerd en als “de natuurlijke gang van zaken” en, nog belangrijker, het “belang van een hele natie” in plaats van een persoonlijke keuze weerspiegelt specifieke belangen (Gaffey, xxxx)

Vandaar de engelse taal wordt het voertuig waarmee de dominante cultuur geworden overheersende sinds gedomineerde klassen vrijwillig accepteren niet alleen de taal, maar de dominante cultuur die de taal met zich meebrengt door de werking van niet-dwingende krachten in het licht van onderdeel worden van prosper, de moderne wereld.

Engelse Linguïstische Hegemonie.

zoals hierboven vermeld, is de ideologie een constituerend element van de hegemonie en kan de laatste niet functioneren zonder de eerste. Een uitgebreide definitie van linguïstische hegemonie wordt aangeboden door Wiley (2000):

linguïstische hegemonie wordt bereikt wanneer dominante groepen een consensus creëren door anderen te overtuigen om hun taalnormen en gebruik als standaard of paradigmatisch te accepteren. Hegemonie is verzekerd wanneer zij degenen die niet aan deze normen voldoen kunnen overtuigen om het falen te zien als het gevolg van de ontoereikendheid van hun eigen taal.Ideologische structuren ondersteund door de domineerden zijn van vitaal belang voor de werking van de hegemonie. Zo moeten niet-dwangkrachten aanwezig zijn in het proces van internalisering van de dominante groepsideeën door de gedomineerde en gelegitimeerde door de ideologische staatsapparaten.Suarez (2002) linguïstische hegemonie wordt beweerd en gelegitimeerd wanneer de dominante taal wordt gepromoot als een manier om sociale, culturele of economische voordelen uit het gebruik ervan te halen. Bijvoorbeeld, Gaffey (xxxx) suggereert dat het succes van het Engels wereldwijd berust op dat de enige daad van het leren van de taal wordt verondersteld om mensen te helpen om een betere kwaliteit van leven te bereiken en op het dogmatische idee van het Engels als concrete oplossing voor het economische nadeel. Deze ideeën worden enthousiast ondersteund door de voordelen die eentalige communicatie kan opleveren als gevolg van de link die bestaat tussen communicatie en financieel succes. Tegelijkertijd promoot het Engels de toegang tot een cultureel “moderne” westerse wereld, die de ideologische integratie intensief en uitgebreid versterkt door popmuziek, films, televisie en tijdschriften. Breiding this idea, Moffat (2004) suggests that the link that exist between English and economic prosperity is a prove of how the economic power of the centre is transfered to English Language

een theorie die de hegemonische opvatting van het Engels versterkt is Bourdieu..

Pennycook (1994) baseert zich op Ndebele (1987) om

deze opvatting te ondersteunen dat het Engels élieten voortbrengt en reproduceert die consequent

profiteren van het kennen van die taal:

‘het onderwijzen van Engels als tweede of vreemde taal is

niet alleen goed zakendoen, in termen van de productie van lesmateriaal

van alle soorten €¦, maar het is ook goed politiek.”(blz. 63). Gegeven

de verbanden â € / tussen het Engels en de export van bepaalde

vormen van cultuur en kennis, en tussen het Engels en de

handhaving van sociale, economische en politieke elite, is het duidelijk

dat de bevordering van het Engels over de hele wereld zeer

reële economische en politieke voordelen kan opleveren voor de promotors van die

verspreiding. (p. 22)

deze “elites” zijn meestal mensen voor wie Engels de eerste taal is.

een groot aantal niet – Engelstaligen is er echter van overtuigd dat zij door het leren van

Engels de binnenste cirkel zullen betreden van degenen met “zeer reële economische en

politieke voordelen”.

(no iria) ELT ideologie (ook iets uit het Trojaanse paard artikel)

hoewel de ELT ideologie berust op de voordelen ervan, zijn er “overeenkomstige afgeleide bedreigingen dat negatieve gevolgen zullen voortvloeien uit het falen om zich te bekeren tot de dominante (ELT) ideologie,” die worden gebruikt om de wens om de taal te leren te versterken (Gaffey, xxxx). Negatieve minderheidstalen kunnen bijvoorbeeld worden geassocieerd met armoede en conflicten, die kunnen worden geïnterpreteerd als nadelen bij de toegang tot onderwijs-en economische middelen.

verder kan worden gesteld dat het succes van de ELT-ideologie ook blijft bestaan in de asymmetrische relatie die bestaat tussen het centrum en de periferie met betrekking tot het gezag bij de productie van ELT materiële en immateriële hulpbronnen. De eerste zijn boeken, onderwijs posities, enz. terwijl deze laatste ideeën, onderwijsprincipes en pedagogiek omvat die de periferie moet zoeken als de ” norm “die door universiteiten en” deskundigen ” van het centrum wordt gegeven (Phillipson, xxxx). Deze unidirectionele stroom van informatie, die uiteindelijk het Engels als dominant een taal stelt, wordt gelegitimeerd door anglocentriciteit en professionaliteit. Anglocentricity verwijst naar de representatie en functies van het Engels, dat wil zeggen waar het Engels mensen naar kan leiden. Professionaliteit omvat het hele scala aan technieken, methoden en procedures, die voortdurend worden vernieuwd om de periferie in een afhankelijke situatie te houden.Met andere woorden, ELT professionaliteit en anglocentriciteit discourse loskoppelt cultuur en structuur door ELT te presenteren als “neutraal” en niet-politiek, waardoor het een verkoopbaar, standaard product wereldwijd gericht op een “technische benadering van ELT, gescheiden van bredere educatieve kwesties” (Phillipson, xxxx). Dit beperkt het spectrum tot procedurele en pedagogische kwesties, maar laat sociale, culturele en politieke kwesties buiten beschouwing (Phillipson, xxxx), die ideologische zaken zonder toetsing toelaat.

ELT hegemonie (anda A finding the path y dejate de joder)

zoals hierboven besproken, zijn de begrippen ideologie en hegemonie en nauw met elkaar verweven, waarbij de laatste een constituerend onderdeel van de eerste is. Phillipson (xxxx) stelt dat ELT hegemonie kan worden begrepen als:”Referering to the implicit and explicit values associated, beliefs, purposes, and activities which characterize ELT profession and which contribute to the maintenance of English as a dominant language “

Williams (as cited in Phillipson, xxxx) suggereert ook dat deze term nuttiger is dan ideologie, aangezien de hegemonische ideeën geassocieerd met ELT gewoon geen” opzettelijke manipulatie “zijn, maar een meer verfijnde en complexe set van” persoonlijke en institutionele normen en ervaren betekenissen en waarden.”Phillipson (xxxx) stelt voor dat deze concepten zowel deel uitmaken van de basis als van de bovenbouw, omdat ze voortkomen uit een economische opvatting van ELT gebaseerd op “Instellingen, uitgeverijen, projectfondsen, en uiteindelijk de productiewijze waaruit deze voortvloeien”, en uit het “bewustzijn van het ELT-beroep” die “intellectuele manifestaties” zijn die evolueren uit “dialectische interactie met de economische basis.”Bovendien, Tsuda (2008) beweert Engels Taal leren hegemonische positie wordt ook weerspiegeld in de bedreigingen die ELT vertegenwoordigt voor andere talen waardoor verschillen tussen degenen die de taal spreken en degenen die niet, de eerstgenoemde hebben meer middelen en macht dan de latere die meestal wordt gediscrimineerd.In deze zin lijkt het leren van het Engels net zo logisch en als “de natuurlijke stand van zaken” en, nog belangrijker, het “belang van een hele natie” in plaats van een persoonlijke keuze die specifieke belangen weerspiegelt.

ESL leraren en schoolboeken

ik moet schrijven over leraren en schoolboeken. Garigner (met betrekking tot de concilies die hij geeft om boeken te kiezen), + boek + giroux. Dat wil zeggen, Ik moet uitleggen wat de functie is van de leraar in de relatie met het boek.

ELT materialen

hier zal ik commentaar geven op de uitgeverijen. Ik moet zeggen dat boeken essentieel zijn voor de reproductie van de productievoorwaarden en voor de verspreiding en uitoefening van de hegemonie van het centrum. Ook ideologische inhoud in beelden. Tambien hacer diferencia entre ideología y hegemonía. Después de todo estas estudiando hegemonía en estos contextos.

invloed, macht en controle zijn allemaal legitieme en complementaire interpretaties

van wat hegemonie betekent en hoe het zich uitspeelt in ons leven. Terwijl ideologie de richting is waarin deze zijn gericht.

staat en ELT in kapitalistische samenlevingen. (agregar lo De Penny cook CDA ackritische inleiding sociale en culturele reproductie in het onderwijs)

zoals hierboven besproken, speelt de staat een beslissende rol in de reproductie van de productieverhoudingen van kapitalistische samenlevingen waarin scholen onderwijs moeten geven dat bijdraagt tot de voortzetting van de productiewijzen door het genereren en verspreiden van kennis die “nuttig en verhandelbaar” is Phillipson (xxxx). In feite is het de staat die zorgt voor de reproductie van kennis en vaardigheden gereproduceerd in scholen. Daarom, als ELT georganiseerd door de staat blijkt het relatief eenvoudig om te onderzoeken hoe ELT dient de drie belangrijkste functies van het onderwijs: economisch-reproductieve, ideologische en repressieve.

de economische-reproductieve functie van ELT-onderwijs is gebaseerd op het feit dat de Engelse Taal “mensen in staat stelt om een natie op te bouwen en mensen de instrumenten biedt om de technologie te gebruiken waartoe het Engels toegang biedt en die de staat heeft besloten te omarmen.”Vandaar, ELT brengt een natie de mogelijkheid om deel te worden van het globaliseringsproces, waardoor het verkrijgen van winst afkomstig van de deelname aan de handel, het bedrijfsleven en technologie. In feite stelt Phillipson dat ” dit is wat taalvaardigheden, zoals die gespecificeerd in syllabussen, moeten worden gebruikt voor.”

ELT ideological function in schools since, as Phillipson (xxxx) proposes, English is to bring “modern” ideas and to be “a channel for interpersonal, social and cultural values” and “a getaway for communications, better education, and so a higher standard of living and better understanding.”Taal is van cruciaal belang bij het definiëren van individuele identiteit, cultuur en gemeenschapslidmaatschap (Phaahla, 2006), dus het leren van het Engels draagt ook bij aan de vorming van bepaalde culturele betekenissen en draagt zo bij aan de verspreiding van westerse ideologieën “waardoor we blind worden voor structurele realiteiten” (Phillipson, xxxx).

de repressieve functie van het Engels op school wordt uitgeoefend wanneer leerlingen hun eigen taal niet mogen toepassen, waardoor hun communicatie binnen het klaslokaal alleen tot de doeltaal wordt beperkt. Het repressieve effect is sterker wanneer het Engels wordt aangevraagd voor onderwijs in vak in plaats van de taal zelf (Phillipson, xxxx)