Was Jezus Werkelijk Zonder Zonde?

Leestijd: 7 minuten

het is een cruciale vraag.Als de Heilige, moreel volmaakte God als mens zou worden geïncarneerd, zou men redelijkerwijs verwachten dat hij een goed en rechtvaardig leven zou leiden. We hebben goede redenen om te denken dat Jezus Christus aan deze beschrijving voldeed.

laten we eens kijken naar bijbelse verwijzingen, zowel door Jezus als over Jezus, om een duidelijk beeld te krijgen van waarom men gelooft dat hij zonder zonde geleefd heeft.

tussen haakjes, kunt u zich dat voorstellen??? Ik kom geen dag door met 100% zuiverheid van gedachte, woord of actie! Hij moest God zijn.

~ de schrift stelt dat Jezus een volmaakt leven leidde ~

alle boeken van het Nieuwe Testament van de Bijbel, die overigens minder dan zeventig jaar na de dood van Jezus werden geschreven, hebben één consequente boodschap: dat Jezus zonder zonde leefde. Dit wordt ons verteld in de vier evangeliën, in verslagen van toespraken door Vroegchristelijke leiders in de boeken van Handelingen, in brieven geschreven door vier verschillende auteurs (Paulus, Petrus, Johannes en de auteur van Hebreeën), en in het boek Openbaring.Zoals de nieuwtestamentische geleerde George H. Guthrie heeft opgemerkt, “Het was een wijdverspreide traditie in het vroegste Christendom dat Jezus zondeloos was…een bewering die des te meer werd benadrukt door het feit dat veel van de leiders van de kerk werden getrokken uit Jezus’ familielid of naaste medewerkers.”

Per Paulus, Jezus was geen zondaar, maar vol met onze zonde, dat God ons als Onbevlekt zou zien. Nieuwtestamenticus Murray J. Harris stelt het zo: “hoewel Christus Zich bewust was van de realiteit van de zonde en de zonde in anderen waarnam (Hebreeën 12:3), heeft hij zelf, zo bevestigt Paulus, nooit enige persoonlijke betrokkenheid bij de zonde gehad. … Noch uiterlijk in daad, noch innerlijk in houding zondigde Christus, en op geen enkel moment was zijn geweten bevlekt met zonde.”

1 Petrus 2: 21, 22 zegt:

Want daartoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor u geleden heeft, u een voorbeeld latende, opdat gij zoudt volgen in zijn voetstappen. Hij zondigde niet, en er werd geen bedrog in zijn mond gevonden.

Hebreeën 4: 14 zegt:

want we hebben geen hogepriester die niet kan meevoelen met onze zwakheden, maar iemand die in elk opzicht op dezelfde wijze is verzocht als wij, maar zonder zonde.

1 Johannes 3: 5 zegt:

en gij weet, dat Hij geopenbaard is, om onze zonden weg te nemen, en in hem is geen zonde.

kortom, het consistente getuigenis van de eerste-eeuwse christenen aan het karakter van Jezus was dat hij zonder zonde was, volmaakt in heiligheid en gerechtigheid. Er zijn geen afwijkende uitspraken van christenen in de eerste — of zelfs tweede — eeuw.

Als G. C. Berkouwer, een twintigste-eeuwse theologie merkte op: “oude ketters, hoe verschillend ze ook waren in de christologie, vielen de zondeloosheid van Christus niet aan.”Toegegeven, ijverige volgelingen hebben soms een overdreven hoge mening over hun meester, maar dat lijkt niet het geval te zijn geweest met Christus. Zijn volgelingen schreven over Jezus — en zichzelf — met verfrissende openhartigheid.

~ Jezus beweerde impliciet zondeloos te zijn ~

Jezus’ volgelingen beschouwden hem als zondeloos — maar deelde Jezus hun mening?

Jezus sprak niet rechtstreeks tot zijn eigen volmaaktheid. Moet dit, zoals sommige critici beweren, ons wijzen op het feit dat Jezus zichzelf niet als zondeloos zag? Geenszins. Op een soort zijdelingse manier nam veel van wat Jezus zei zijn eigen gebrek aan zonde aan of vooronderstelde.

neem de kwestie van vergeving:

Jezus vergaf andermans zonden (Matteüs 9:2-6; Marcus 2:5-10; Lucas 5:20-24; Lucas 7:47-49) en leerde zijn volgelingen anderen te vergeven en te bidden voor Gods vergeving voor hun eigen zonden. Toch heeft Jezus nooit gezegd dat hij zelf vergeving nodig had-een verrassende omissie omdat goede geestelijke leiders zichzelf gewoonlijk gebruiken als objectlessen of op zijn minst als voorbeeld voor hun discipelen wat zij hen onderwijzen.

zoals de beroemde historicus Kenneth Scott Latourette opmerkte:

“het is zeer veelbetekenend dat in iemand die moreel zo gevoelig was als Jezus en die zijn volgelingen leerde om vergeving voor hun zonden te vragen, er geen hint is van enige behoefte aan vergeving voor zichzelf, geen vergeving vragen, noch van degenen om hem heen, noch van God.”

Thomas Oden, voorheen een Drew University theoloog, schreef een van de beste exposities en verdediging van de zondeloosheid van Christus. In zijn geschriften legt hij uit waarom Jezus’ gebrek aan enige schijnbare schuld over zijn eigen zonde nogal onthullend is:

“degenen die het verst zijn gelopen op de weg naar heiligheid zijn degenen die zich waarschijnlijk het meest bewust zijn van hun eigen schuld. De heilige Theresia van Avila, bijvoorbeeld, begreep heel goed hoe ver ze was van de volledige mogelijkheid van het leven in Christus, maar het was niet omdat ze ver van het leven leefde, maar zo dichtbij het leven. … Dit was niet morbide preoccupatie met schuld, maar gewoon de uitdrukking van het dagelijks leven leefde zo dicht bij God dat ze was pijnlijker bewust van elke kleine toename van de afstand tot God dan anderen in een mensenleven zou hebben geweten. Toch toonde Jezus, wiens nabijheid tot God nauwelijks in twijfel kon worden getrokken, geen bewijzen van deze schuld of wroeging of afstand, maar onderhield hij veeleer de nauwste kinderlijke relatie.”

het Evangelie van Johannes meldt momenten waarop Jezus indirect getuigt van zijn weten dat hij zonder zonde is. Johannes 15: 9: En Jezus zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg ik u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen, maar alleen wat hij de Vader ziet doen. Want al wat de Vader doet, dat doet de Zoon desgelijks.”

~ Jezus’ tijdgenoten getuigden van zijn zondeloosheid ~

in het Nieuwe Testament verwijzen verschillende bronnen naar Jezus als ” de Heilige van God. Zowel Marcus als Lucas schrijven een incident op waarbij een onreine geest, dat wil zeggen een demon, Jezus identificeerde met dezelfde titel.:

en er was een man in hun synagoge, met een onreine geest. En hij riep, zeggende: “Laat ons met rust! Wat hebben wij met u te maken, Jezus van Nazareth? Ben je gekomen om ons te vernietigen? Ik weet wie je bent — de Heilige van God!”

blijkbaar straalde Jezus een heiligheid uit, een zuiverheid, waartegen de demonen gevoelig waren en waartegen zij reageerden met woede of angst.Vroege kerkleiders noemden Jezus ook “de rechtvaardige” (Handelingen 7:52; 22:14) en “de heilige en rechtvaardige” (handelingen 3:14). In sommige passages van de evangeliën verwijzen sprekers naar Jezus’ goedheid in een specifieke context, vooral omdat hij onschuldig is geweest aan wandaden die zijn executie rechtvaardigden. Trouwens, deze sprekers, waaronder Judas Iskariot, Herodes Antipas, Pontius Pilatus, Pilatus’ vrouw, en de hoofdman over honderd die verantwoordelijk was voor de kruisiging van Jezus, waren geen gelovigen. Op dit commentaar van Oden: “Dit is een opmerkelijke samenloop van getuigenissen onder precies degenen die hadden samengespannen om zijn leven tot een bloedig einde te brengen.”

de Farizeeën en andere leiders hielden Jezus ijverig in de gaten, zetten zich in om fouten in Hem te vinden en hem in zijn eigen woorden te vangen. Wat was echter het beste wat ze konden bedenken? Dat Hij:

~ brak de sabbat door er werk aan te doen
Was een vriend van tollenaars en andere zondaars, en at zelfs met hen
beweerde de koning van de Joden te zijn
leerde het volk te weigeren belastingen te betalen aan Caesar
dreigde de Tempel van Jeruzalem te vernietigen
verdreef demonen omdat hij samenwerkte met Beëlzebul (de duivel)
pleegde godslastering door zonden te vergeven
pleegde godslastering door te beweren de Zoon van God of gelijk aan God te zijn

waren deze daden zondig? Niet degene die hij echt deed. En sommige van deze kritiek, ironisch genoeg, nu gezien vanuit ons latere standpunt, reflecteren zeer goed op Jezus.

dat Jezus niet toestond dat wettische oordelen hem zouden tegenhouden om te genezen op de sabbat, is er één. Dat Jezus bevriend raakte met de gemarginaliseerde is een andere. Jezus onderschrijft de zonde van deze personen niet door ervoor te kiezen om tijd met hen door te brengen. Integendeel, hij raakte bevriend met hen om hen te bevrijden van hun zonde.De hardste kritiek die de Farizeeën konden leveren was de beschuldiging van godslastering. Alle vier de evangeliën melden dat deze beschuldiging bij verschillende gelegenheden werd gedaan, zowel in Galilea als Jeruzalem. Het is interessant om te zien hoe Jezus de beschuldiging beantwoordde.

“ben jij de Christus, de Zoon van de gezegenden?”Jezus zei,” Ik ben. En gij zult den Zoon des Mensen zien zitten aan de rechterhand der kracht, en komen met de wolken des hemels.”Toen scheurde de hogepriester zijn kleren en zei: “Wat hebben we nog meer getuigen nodig? Je hebt de godslastering gehoord! Wat denk jij?”En zij veroordeelden Hem allen om de dood te verdienen (Marcus 14: 61-64).

als bewijs dat hij de goddelijke autoriteit had om te handelen zoals God zou doen, wees Jezus op het feit dat hij bepaalde dingen deed die alleen God kon doen. Het was door zijn wonderen dat Jezus aantoonde dat zijn claims om de Zoon van God of gelijk aan God te zijn niet godslasterlijk waren.

bijvoorbeeld, toen hij werd uitgedaagd over zijn vergeving van de zonden van een man, vroeg Jezus:

“Wat is makkelijker: zeggen:’ uw zonden zijn vergeven, ‘of zeggen:’Sta op en wandel’? Maar Ik wil dat je weet dat de Zoon des Mensen gezag heeft op aarde om zonden te vergeven.”Dus zei hij tegen de verlamde man,” Ik zeg je, sta op, neem je mat en ga naar huis.”Onmiddellijk stond hij voor hen op, nam waar hij op lag en ging naar huis om God te prijzen. (Luke 5:23-25)

~ accepteert u de Bijbel als waarheid? ~

hebt u zich afgevraagd of Jezus als God ook maar een klein beetje kon zondigen? Misschien heb je gedacht, “zeker Jezus vertelde een kleine leugentje om bestwil, of twee. Ik bedoel, wie heeft niet, op een gegeven moment, zijn gezicht te redden of niet onbeleefd?”

maar als we kijken naar het beeld van Jezus dat we krijgen door de evangeliën, zien we een man die nooit manipulatie gebruikte om zichzelf geliefd te maken bij anderen. En we weten, volgens de vele verhalen waarin zijn interacties met de Farizeeën gedetailleerd zijn — en zelfs met zijn geliefde discipel Petrus, die probeerde Jezus ervan te weerhouden zichzelf op te offeren — dat Jezus brutaal openhartig kon zijn tegen de mensen.

werd Jezus boos op mensen? Yup. Werd Jezus teleurgesteld in mensen? Yup. Moest Jezus herhaaldelijk mensen omleiden om hen te helpen zijn boodschap te begrijpen? Yup, yup, yup. Maar in zijn antwoorden zondigde hij niet. De Bijbel vertelt ons dat. Niet een keer, in de vele details gedeeld over Jezus’ 3-jarige bediening, is er een enkele vermelding van Jezus het nemen van een zondige stap in welke richting dan ook.

als Jezus gewoon een man was, dan is dat geweldig! (En ronduit ongelooflijk. Maar als Jezus God is, was niet zondigen gewoon binnen zijn natuur blijven.

was Jezus werkelijk zonder zonde? De Bijbel zegt het. Maar uiteindelijk moet je beslissen of je Gods Woord als waarheid wilt accepteren.

deze blogpost belicht Josh en Sean McDowell ‘ s recent herziene apologetiek klassieker, Evidence That requires a Verdict. We zijn er zeker van dat deze volledig bijgewerkte en uitgebreide bron een effectief evangelisatiemiddel voor u zal zijn en uw geloof zal versterken door het beantwoorden van de moeilijkste vragen die door sceptici aan u worden voorgelegd. Weet wat je weet, want het is waar. Maar deel deze waarheid met liefde!

als u wilt beginnen met de eerste blogpost in deze serie, klik dan hier: Apologetics: Apologetics for Believing in God?.