skanowanie kości jest dobrze przyjętą i często wykonywaną procedurą diagnostyczną o wysokiej czułości, szczególnie w przypadku dodawania pojedynczych fotonowych tomografii emisyjnej (SPET). Jednak różnicowanie łagodnych od złośliwych zmian kostnych często stwarza trudności. Celem pracy było sprawdzenie, czy szczególne umiejscowienie zmiany śródkostnej w kręgu lędźwiowym jest wskaźnikiem jej etiologii. U 109 pacjentów wykonano scyntygrafię kości, w tym skany planarne całego ciała oraz obrazowanie SPET kręgosłupa lędźwiowego. Diagnozy zmian kostnych w kręgach lędźwiowych dokonywano wyłącznie na podstawie wyników badań rezonansu magnetycznego, tomografii komputerowej lub zwykłej radiografii. Szesnastu pacjentów należało wykluczyć z badania, ponieważ nie poddano ich odpowiednim badaniom radiologicznym. W celu określenia szczególnego umiejscowienia zmian kręgów w skanie kości dwóch doświadczonych lekarzy medycyny nuklearnej zbadało badania niezależnie, zaślepiając wyniki badań radiologicznych. W obrębie kręgu wyróżniono cztery regiony anatomiczne: korpus kręgowy, szypułka, stawy czepne i wyrostek kolczykowy. Analiza cloppera-Pearsona, uwzględniająca liczbę badań, wykazała następujące przedziały prawdopodobieństwa złośliwości zmian śródkostnych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa: kręgosłup 36,8% -57,3%, szypułka 87,7% -100%, stawy facetowe 0,8% -21.4%, a wyrostek kolczystokomórkowy 18,7%-81,3%. Stwierdzono, że zmiany wpływające na szypułkę są silnym wskaźnikiem nowotworu złośliwego, podczas gdy zajęcie stawów twarzy jest zwykle związane z chorobą łagodną. Zmiany w obrębie kręgów lub wyrostków kolczystych nie wykazują wyraźnej tendencji do złośliwości lub łagodności. W przeciwieństwie do innych badań, znaczne prawdopodobieństwo wystąpienia nowotworu złośliwego (35,6%) obserwowano w zmianach dotyczących wyłącznie ciała kręgowego.