Spoonful
Spoonful to piosenka bluesowa Williego Dixona, która została po raz pierwszy nagrana w 1960 roku przez Howlin’ Wolfa. Nazywany „stark and haunting work”, jest jednym z najbardziej znanych i najlepiej interpretowanych utworów Dixona. Później został nagrany w duecie z Ettą James i Harveyem Fuquą, a spopularyzowany pod koniec lat 60. przez zespół Cream. „Spoonful” Dixona jest luźno oparty na piosence „A Spoonful Blues”, nagranej przez Charleya Pattona.
teksty odnoszą się do mężczyzn, którzy czasami szukają przemocy, aby zaspokoić swoje pragnienia, z „łyżką” używaną głównie jako metafora przyjemności, które zostały zinterpretowane jako seks, miłość i narkotyki.
C harmonica, 2nd position, key of Gm-2 -3' -2 -3' -2 -3' -2
Hoochie Coochie Man
Hoochie Coochie Man jest standardem bluesowym napisanym przez Williego Dixona i po raz pierwszy nagranym przez Muddy ’ ego Watersa w 1954 roku. Utwór nawiązuje do ludowych elementów magii hoodoo i wykorzystuje nowatorską aranżację muzyczną stop-time. Stała się jedną z najpopularniejszych i rozpoznawalnych piosenek Watersa i pomogła zapewnić dixonowi rolę głównego kompozytora Chess Records.
piosenka jest klasykiem chicagowskiego bluesa i jednym z pierwszych nagrań Watersa z pełnym podkładem. Teksty Dixona opierają się na motywach fortuny i seksapilu. Riff stop-time był często używany w piosenkach r&B, jazz i rock and roll.
A harmonica, 1st position, key of A-2 -3' -3' 14 (octave)
Dust My Broom
Dust My Broom to piosenka Roberta Johnsona nagrana w 1936 roku w ramach serii jego debiutanckich nagrań. Piosenka stała się bluesowym standardem, z licznymi interpretacjami różnych muzyków, w tym najsłynniejszą Elmore James wykonaną w 1951 roku. Został również wybrany do Blues Foundation Blues Hall of Fame, Grammy Hall of Fame oraz Library of Congress’ National Recording Registry. Tę wersję śpiewa Etta James, a na harmonijce gra John” Juke ” Logan*.
G harmonica, 2nd position, key of D-2" -2 -3' -2 -2" -2 -3' 4 -4 -3' -2 -2" -1 (x2)
Baby Please Don 't Go
Baby Please Don’ t Go jest często opisywany jako piosenka, nad którą pracował każdy, kto grał bluesa, głównie próbując wydobyć z muzyki autentyczne bluesowe brzmienie. Wydaje się, że piosenka ma swoje korzenie w zbiorze piosenek niewolniczych opartych na motywie „Long John”, które przekształciły się w piosenki takie jak Alabama Bound i Charlie Patton „Elder Green”.
C harmonica, 2nd position, key of G3 -3'4 3 -3'4 -2 -23 -3'4 3 -3'4 -2 -2"3 -3'4 3 -3'4 -2 -2-2" -1 -2" -1 1 3 -3'4 4 -4 -4' -3' -2 -2" -1 -2
Routes
Routes to instrumentalna kompozycja francuskiego harmonijkarza Jeana-Jacques ’ a Milteau wydana w 1995 roku. Sam Milteau zainteresował się harmonijką, gdy po raz pierwszy usłyszał muzykę folkową i rockową (m.in. Boba Dylana i The Rolling Stones) w latach 60. zdobył nagrodę Best Blues Album award w 2001 za album „Memphis”. Jean-Jacques ma charakterystyczną harmonijkę Hohnera i jest autorem kilku książek o harmonijce. Utwór ten składa się z dwunastu zwrotek taktowych z powtarzającym się riffem i mostkiem.
G harmonica, 2nd position, key of D-1 -2" -2 -3' -2 -2 -2 -2" -2 -3'4-3-2 -2" -1 -2" -1 -3' -2 (x2)-1 -2" -1 -2" -1 -1 -1 -2" -2 -3'-4-3-2 -2" -1 -2" -1 -3' -2
Skatoon
na Skatoon Carlos del Junco gra w eklektycznym stylu z soczystym tonem, używając techniki overbendingu. Jak mówi Carlos, lubi łączyć odgłosy agresywnego bluesa z nieco bardziej Jazzowym brzmieniem „roots music”. Pod koniec lat 80 – tych uczył się u wspaniałego harmonijkarza Howarda Levy ’ ego, który również wywarł duży wpływ na jego muzykę.