Albert Heim (ur. 12 kwietnia 1849, zm. 31 sierpnia 1937) – szwajcarski geolog.
12 kwietnia 1849
31 sierpnia 1937 (w wieku 88)
szwajcarski
Wollaston Medal (1904)
Marcel Benoist Prize (1923)
członek zagraniczny Royal Society
kariera naukowa
Geologia
Richard Fortey
urodzony w Zurychu, kształcił się na uniwersytetach w Zurychu i Berlinie. Bardzo wcześnie zainteresował się fizycznymi cechami Alp, a w wieku szesnastu lat stworzył model grupy Tödi. Zwrócił na to uwagę Arnold Escher von der Linth, któremu Heim zawdzięczał wiele zachęty i instrukcji geologicznych w tej dziedzinie.
w 1873 został profesorem geologii w Szkole Politechnicznej w Zurychu, a w 1875 profesorem geologii na Uniwersytecie. W tym samym roku poślubił Marie Heim-Vögtlin, pierwszą Szwajcarską lekarkę. W 1882 roku został mianowany dyrektorem Instytutu Geologicznego Szwajcarii, a w 1884 roku na Uniwersytecie w Bernie nadano mu honorowy stopień doktora.
był szczególnie wyróżniany za swoje badania nad strukturą Alp i za światło rzucane przez to na strukturę mas górskich w ogóle. Prześledził plikacje od drobnych do głównych etapów i zilustrował niezwykłe fałdy i przewrotne błędy w licznych sekcjach i za pomocą rysunków malarskich. Jego początkowa błędna interpretacja Alp Glarus jako wynikająca wyłącznie z fałdowania, a nie z poważnego błędu ciągu, który przyznał w 1901 roku, nie umniejszyła w sposób znaczący jego znacznego wkładu.
jego praca, Mechanismus der Gebirgsbildung (1878), jest obecnie uważana za klasykę i posłużyła do zainspirowania profesora C Lapwortha w jego błyskotliwych badaniach na szkockich wyżynach (patrz Geol. Mag. 1883). Heim poświęcił również znaczną uwagę zjawiskom lodowcowym w regionach alpejskich. Medal Wollastona został mu przyznany w 1904 roku przez Geological Society of London, a w 1905 roku został członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk.
stały kinetyczny współczynnik tarcia kontrolujący ruch przepływów piroklastycznych i lawin został nazwany współczynnikiem Heima na cześć Alberta Heima. Grzbiet Dorsum Heim na Księżycu również został nazwany jego imieniem.
w 1908 roku, w 25.rocznicę założenia szwajcarskiego Związku Kynologicznego, dwa Berneńskie psy górskie krótkowłose zostały pokazane przez Franza Schertenlieba heimowi, zwolennikowi szwajcarskich psów górskich. Heim uznawał ich za przedstawicieli starego, znikającego, dużego psa górskiego, którego przodkowie byli szeroko rozpowszechnieni w Europie i hodowani jako psy stróżujące, psy pociągowe i poganiacze-psy do bydła.
Heim był ekspertem w Sennenhund i zaczął zachęcać hodowców do zainteresowania się nimi. Wysiłki te doprowadziły do przywrócenia rasy. W 1909 roku psy zostały uznane przez Szwajcarski Związek Kynologiczny za odrębną rasę i wpisane jako „Grosser Schweizer Sennenhund” w 12.tomie Szwajcarskiej księgi hodowlanej. Pierwszy klub rasy powstał w 1912 roku w celu promowania większego szwajcarskiego psa górskiego. Bernese Mountain Dog i Greater Swiss Mountain Dog to dwa z czterech charakterystycznych psów farmerskich pochodzenia szwajcarskiego, które zostały uratowane przed wyginięciem i zrewitalizowane przez Schertenlieb pod koniec XIX wieku.