Dyskografia Yes może być uciążliwą bestią. W końcu mówimy o twórczości rozciągającej się od 1969 do 2014 roku, przez zespół, który miał wystarczająco dużo członków, aby praktycznie zagwarantować własną serię kart do kolekcjonowania. Yes również przez dziesięciolecia przemierzała imponującą ilość stylistycznego podłoża, od stosunkowo surowego, Post-psychodelicznego brzmienia swoich początków, po klasyczny szczyt prog z Lat 70., nową falową reinvention z lat 80. i nie tylko.
wszystkie epoki Yes mają swoich zwolenników, ale dość powszechnie przyjmuje się, że zespół osiągnął swój wysoki poziom z początku do połowy lat 70. skład z helowym gardłem frontman Jon Anderson, klasyczny czarodziej klawiszowiec Rick Wakeman, high-register bas baron Chris Squire, freakishly fleet-fingered gitarzysta Steve Howe i jazzowy geniusz perkusista Bill Bruford. Jest to strój, który naprawdę umieścił prog na mapie, zwłaszcza w USA poprzez kruche i blisko krawędzi.
ale wiele się działo przed i po tych twin peaks, zarówno dobre, jak i złe. W katalogu Yes znajdują się niedoceniane klejnoty, które są znane tylko hardkorowym fanom, i są zupełne katastrofy, których powinna unikać każda czująca istota. Aby zapoznać się z całym dorobkiem władców rocka progresywnego, zorganizowaliśmy je dla Was tutaj, od surrefire stinkers po niezastąpione triumfy, z mnóstwem intrygujących przystanków pomiędzy nimi. Sprawdź nasz ranking albumów studyjnych Yes’ 21, od najgorszych do najlepszych.