Amputacja u kotów

adaptacja do życia na trzech nogach: historia Buby

Teresa Martins przygląda się, jak właściciele mogą pomóc swoim kotom dostosować się do niepełnosprawności i utraty kończyny.

.

koty domowe czasami muszą przystosować się do życia na trzech nogach. Utrata kończyny może wpływać na normalne zachowanie i aktywność kotów. Chociaż koty zwykle znajdują sposób na adaptację i prowadzą szczęśliwe życie, proces adaptacji może być pogarszany przez cierpienie związane z incydentem lub chorobą, która doprowadziła do amputacji.

Buba był wykastrowanym sześciolatkiem, ekstrawertykiem i przyjaznym domowym krótkowłosym, który stracił lewą tylną kończynę w wypadku motocyklowym. Jego historia ilustruje proces adaptacji, przez który muszą przejść koty domowe. Po operacji TRÓJNOGI kot dowie się, że z jakiegoś tajemniczego powodu nie jest już w stanie wykonać niektórych zadań, które mógłby łatwo wykonać wcześniej. Frustracja i niepokój mogą sprawić, że kot poczuje się niespokojny i może, w niektórych przypadkach, prowadzić do niepokoju i zmienionych zachowań.

powrót do życia na trzech nogach

przystosowanie Buby do życia na trzech nogach nie było łatwe. Popadł w depresję i był nieaktywny. Przestał się bawić, zrezygnował z pielęgnacji, przestał sprzątać po użyciu kuwety, a także przestał mruczeć. Być może dlatego, że czuł się sfrustrowany, Buba kompulsywnie angażował się w zachowanie, które nadal dawało mu przyjemność i nie sprawiało mu żadnego bólu: jedzenie.

W pierwszych dniach po hospitalizacji Buba był niespokojny, nie tylko dlatego, że musiał nosić kołnierz, aby zapobiec uszkodzeniu rany. Początkowo Buba również stał się bardziej introwertyczny i zdystansowany, nieufny wobec obcych, ponieważ nigdy nie był przed wypadkiem. Jednak jego ekstrawertyczny charakter wygrał dzień i z czasem stopniowo stracił swój strach przed nieznajomymi.

adaptacja fizyczna może być skomplikowana przez halucynozę (kończynę fantomową). Kot będzie czuł, że nadal może polegać na brakującej nodze i może to potrwać dłużej, zanim kot znajdzie alternatywne sposoby wykonywania zadań, które wiążą się z amputowaną nogą. Cztery lata po wypadku Buba wciąż próbuje podrapać się lewym uchem brakującą nogą. Obserwacja Buba sugerowała, że ból fantomowy może być problemem u kotów, podobnie jak u ludzi. Kilka miesięcy po operacji, kiedy gojenie zostało zakończone, Buba czuł się nieswojo z dotykaniem jego pnia. Podczas szczepienia był bardzo reaktywny, gdy wstrzyknięto mu lewe ćwierci tylne, w pobliżu pnia. Jednak to uczucie w końcu zdawało się ustępować i mógł tolerować dotykanie pnia.

rola właściciela

nawet jeśli adaptacja kota do życia na trzech nogach będzie zależeć po części od jego osobowości, jasne jest, że może to być trudny okres dla kota. Ból i strach związane z wieloma sytuacjami prowadzącymi do utraty kończyn mogą traumatyzować i niepokoić kota, a także dostosowywać się do jego nowych ograniczeń. Ważne jest, aby właściciele pomogli swoim kotom poradzić sobie z tą nową sytuacją.

Buba napotkał szereg praktycznych problemów po amputacji. Skakanie na ulubione meble było trudne i był skłonny się poddać. Aby mu pomóc, przestawiono meble, dzięki czemu Buba mógł przenosić się z jednego kawałka na drugi i uzyskać łatwy dostęp do ulubionych miejsc. Ponieważ jego pewność siebie i umiejętności wzrosły, więc meble zostały przeniesione od siebie, aż w końcu został przywrócony do normalnej lokalizacji i Buba był w stanie iść tam, gdzie chciał.

podobnie, aby umożliwić mu wstawanie na łóżku, z boku umieszczono stopień. Wraz z poprawą jego pewności siebie i napięcia mięśniowego był w stanie podciągnąć się i zyskać więcej swobody.

kolejny problem z kuwetą. Pomimo usunięcia jego osłony i zapewnienia stopnia, Buba niechętnie z niego korzystał. Buba za każdym razem pomagał w podajniku i początkowo pomagał w przykrywaniu i kopaniu, co pozwoliło mu stopniowo na nowo nauczyć się nawyku i dostosować się do nowej sytuacji. Czyszczenie się po użyciu tacy było początkowo trudne i musiał zostać wyczyszczony, gdy nie chciał się wyczyścić. Jednak gdy jego równowaga i umiejętności poprawiały się, a kiedy już nie przewrócił się podczas próby odwrócenia się do mycia, normalne nawyki pielęgnacyjne i czyszczące zostały przywrócone.

przymus Buby do nadmiernego jedzenia został przezwyciężony przez rozpraszanie go zabawą, gdy zaczął szukać jedzenia. Wkrótce jego naturalne pragnienie zabawy, wraz ze stałą adaptacją do życia na trzech nogach, przytłoczyły jego przymus jedzenia. Trójnożny kot masa ciała powinna być kontrolowana, jak staje się nadwaga może zaostrzyć trudności w ich adaptacji do życia. Przydatne może być stosowanie niskokalorycznych pokarmów, zwłaszcza że kot będzie mniej aktywny (przynajmniej początkowo), a zwłaszcza jeśli zacznie się nadmiernie jeść.

Podsumowując, właściciel odgrywa kluczową rolę podczas adaptacji kotów do życia na trzech nogach. Niektóre koty adaptują się szybciej niż inne, ale zwłaszcza gdy proces zawodzi, opiekuńczy właściciel może pomóc kotowi w adaptacji, zmotywować go i pomóc mu ponownie nauczyć się lub rozwinąć nowe umiejętności. Przemyślane regulacje pomogą przyspieszyć proces adaptacji, aby umożliwić kotowi pełne i przyjemne życie.

International Cat Care helped fund a vet (Lyn Forster) to take some important research on improving the welfare of cats which have had limbs amputated for one reason or another.
jej badania były częścią pracy Centre for Animal Welfare, gdzie pracowała z Dr Sandrą Corr w Nottingham Vet School w Wielkiej Brytanii. W ramach części swojej pracy Lyn zbadała właścicieli kotów, którzy stracili kończynę lub ogon, aby pomóc nam lepiej zrozumieć, jak kot radzi sobie po tego rodzaju stracie.

amputacje kończyn i ogona są podejmowane w celu leczenia różnych schorzeń — najczęściej u kotów jest to wynikiem urazu, bardzo często po urazie w wypadku samochodowym.

wyniki badania

do badania włączono ponad 230 kotów po amputacji. Niektóre wyniki były zgodne z oczekiwaniami:

• 80% spośród kotów były koty domowe krótkowłose (DSH) – odpowiada to populacji rasy w Wielkiej Brytanii
• dwie trzecie kotów po amputacji były mężczyznami-prawdopodobnie dlatego, że samce wędrują dalej niż kobiety, a więc są bardziej narażone na wypadki
• dwie trzecie kotów było poniżej czterech lat – prawdopodobnie dlatego, że młodsze koty są mniej doświadczone i dlatego bardziej narażone na kontakt z niebezpieczeństwami
• główne przyczyny amputacji były takie same zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn:
  • urazy, takie jak złamania kości
  • uszkodzenie nerwów i
  • uszkodzenie skóry i mięśni.
• główne przyczyny były takie same zarówno dla osób po amputacji nóg, jak i ogona, chociaż osoby po amputacji ogona miały uszkodzenie nerwów jako powód amputacji częściej
• niewiele osób widzi zdarzenie, które spowodowało uraz ich kota, ale uważano, że w większości przypadków były one spowodowane wypadkami drogowymi
• koty były równie narażone na utratę lewej nogi, jak prawej nogi
• koty były dwa razy bardziej narażone na amputację tylnej nogi niż przedniej nogi. Może to być spowodowane kilkoma czynnikami:
  • przednie nogi mają większy ciężar niż tylne nogi – ogólnie uważa się, że amputacja tylnej nogi będzie bardziej skuteczna, więc amputacja przedniej nogi może nie być oferowana tak często
  • koty, które mają uszkodzenie przedniej nogi, są bardziej narażone na uszkodzenie klatki piersiowej, co może zmniejszyć ich szanse na przeżycie
  • jest możliwe, że tylne nogi są w rzeczywistości częściej ranne

różnice między kotami a psami

więc „typowym” kotem po amputacji byłby Młody samiec DSH, z amputowaną nogą w związku z podejrzeniem wypadku drogowego. To różni się od tego, co można się spodziewać u psów, gdzie typowy amputowany może być starszy samiec, prawdopodobnie czystej krwi, który miał amputowaną nogę po guzie. Szybko staje się jasne, że podobnie jak w przypadku innych problemów, musimy patrzeć na koty i traktować je jako wyjątkową sytuację, a nie tylko jako małe psy.

jak koty i właściciele radzą sobie z amputacjami?

właściciele zostali zapytani o zachowanie kota, aktywność, ruch, szybkość, figlarność, nastrój, kondycję ciała i sierści, apetyt, uwodzenie i życzliwość dla ludzi i innych zwierząt.

co ciekawe, jedyne różnice odnotowane przez właścicieli z kotem po amputacji polegały na tym, że byli mniej aktywni i poruszali się wolniej-we wszystkich innych aspektach koty generalnie nie różniły się od siebie po amputacji. Dostarczając dodatkowych informacji, niektórzy właściciele zgłaszali, że ich kot łatwiej się męczył. Obserwacje te prawdopodobnie odzwierciedlają zwiększony wysiłek związany z poruszaniem się tylko na trzech nogach, ale pokazują, że jakość życia większości kotów wydaje się doskonała. W rzeczywistości ponad 90% właścicieli wierzyło, że ich koty mają normalną jakość życia po amputacji. Jest to bardzo zachęcające-chociaż nadal 10% kotów tego nie osiąga, większość właścicieli jest bardzo zadowolona z faktu, że amputacja nie wpłynęła znacząco na jakość życia ich kotów. Na pytanie, czy podjęliby tę samą decyzję, gdyby wiedzieli wtedy to, co wiedzą teraz, 95% właścicieli odpowiedziało, że tak.

Znaczenie uśmierzania bólu

prawie 90% właścicieli wiedziało, że ich kot otrzymał leki przeciwbólowe, z którymi mógł wrócić do domu po operacji amputacji. Jest to uspokajające, ponieważ operacja jest nieuchronnie bolesna. Jednak 36% nadal uważało, że ich kot cierpiał w pewnym momencie po powrocie do domu, sugerując, że można wprowadzić ulepszenia. Jak równie dobrze jako emocjonalnie nieprzyjemny, ból jest znany opóźniać gojenie, i jeśli możemy poprawić sposób bólu jest monitorowany w tych pooperacyjnych amputowane koty możemy potencjalnie poprawić ich szybkość odzysku, jak również.

co ciekawe, wyniki ankiety wykazały, że jeśli właściciel myślał, że kot cierpi, kot potrzebował ponad miesiąc, aby wyzdrowieć po operacji, podczas gdy koty, które nie cierpiały, miały średnio tylko dwa tygodnie, aby wyzdrowieć.