Ana zaręczyła się w wieku jedenastu lat z królem Francji Ludwikiem XIII. Jego ojciec dał w posagu 500 000 koron i wiele pięknych klejnotów. Z obawy, że Ludwik XIII umrze wcześnie, Hiszpański Pałac orzekł, że wróci do Hiszpanii z posagiem, klejnotami i garderobą, jeśli rzeczywiście umrze. Przed ślubem Ana zrzekła się wszelkich praw do dziedziczenia, które miał dla siebie i swoich potomków od Louisa, pod warunkiem, że odnowi swoje prawa, jeśli zostanie wdową bez potomstwa. 24 listopada 1615 r.Louis I Ana pobrali się z opiekunem w Burgos, a siostry Ludwika, Elżbieta z Francji i brat Ana, Felipe IV z Hiszpanii, poślubiły opiekuna w Bordeaux. Małżeństwa są zawierane zgodnie z tradycją pierwszego sojuszu wojskowego i politycznego między Francją a Hiszpanią, który rozpoczął się od małżeństwa Felipe II hiszpańskiego z Elisabeth Valois w 1559 r.w ramach Traktatu Cato-Cambresis. Ana i Elizabeth wymienili się na wyspę Feisans między Andaye i Fuenterrabią.
w młodości był napalony i sympatyczny. Ana miała wtedy wielu fanów, w tym przystojnego księcia Buckingham, choć jego koledzy uważają, że nie mają romansu.
Anu i Louis, w tym samym wieku czternastu lat, są wzywani do uzupełnienia ślubu, aby uniknąć odwołania ślubu, ale Louis ignoruje pannę młodą. Matka Ludwika, Maria Medici, nadal działała jako królowa Francji, bez faworyzowania szwagra. Ana, otoczona najniższą rangą pleianem, nadal żyje zgodnie z etyką Hiszpanii i nie była w stanie poprawić swojego francuskiego.
w 1617 r. Ludwik spiskował z Charlesem D ’ Albertem, aby pozbyć się wpływów matki w zamachu stanu i zabić Concino Conciniego 26 kwietnia tego samego roku. Selam, przez wiele lat u władzy, książę Luiński próbował naprawić formalną lukę między Ludwikiem a jego królową. Wygnał kobiety z Hiszpanii i zastąpił je kobietami z Francji, zwłaszcza księżniczką Conti (Louise Margarita Lotaryńska) i żoną Marie De Rohan-Montbazon, z którą zorganizował wydarzenia Pałacowe, które połączyłyby parę. Ana zaczęła ubierać się po francusku, aw 1619 r. Luinez przekonał króla, by spał z królową.
Seria poronień rozczarowuje króla i chłodzi ich związek. 14 marca 1622 r., kiedy bawił się ze swoim menedżerem, Ana spadła ze schodów i drugiego dnia doznała poronienia. Ludwik oskarżył go o wypadek i był niezadowolony z księcia Luignesa za to, że ten bronił królowej przez zaniedbanie. Od tego czasu król nie tolerował wpływu księcia żeńskiego na Anę, a pogorszenie sytuacji nastąpiło po śmierci jego ojca Luignesa w grudniu 1621 roku. Uwaga króla została zmonopolizowana przez jego wojnę z protestantami, a królowa broniła ponownego małżeństwa swojej najlepszej przyjaciółki Anny Marie de Rogan-Montbazon, centrum wszystkich intryg pałacowych, ze swoim kochankiem Claude ’ em, księciem Chevreuse, w 1622 roku.
Ludwik przeszedł na kardynała Richelieu jako swoich doradców. Polityka zagraniczna Richelieu zwalczał Habsburgów otaczających Francję w ciągu najbliższych dwóch, co nieuchronnie tworzy napięcie między nim a Anną, którzy nie mają potomstwa przez szesnaście lat w przyszłości, a Louis był coraz bardziej zależny od Richelieu, który został pierwszym ministrem od 1624 roku aż do śmierci w 1642 roku.
pod wpływem Marie de Rohan-Montbazon królowa pozwoliła się rozpuścić w politycznej opozycji Richelieu i została uwikłana w kilka intryg przeciwko jego polityce. Na dworze krążyły pogłoski o jego zdradzie, zwłaszcza o jego udziale w spisku hrabiego Chalais zorganizowanym przez Marie w 1626 r.i ulubieńcu ich króla Saint-Marsa, którego przedstawił mu Richelieu.
w 1635 r. Francja wypowiedziała wojnę Hiszpanii, stawiając królową w pozycji niemożliwej do utrzymania. Tajna korespondencja z bratem Felipe IV hiszpańskiego wykracza poza wymagania przywiązania między braćmi. W sierpniu 1637 r. Ana była bardzo podejrzliwa wobec Richelieu, zmuszając go do podpisania umowy dotyczącej jej korespondencji, która następnym razem będzie otwarta do weryfikacji. Jej bliska przyjaciółka Marie zostaje wysłana na wygnanie i jest pod nadzorem.
Narodziny Pevariss.
co dziwne, z niedowierzaniem królowa znów była w ciąży i pojawiły się pogłoski o burzliwej nocy, która uniemożliwiła Ludwikowi podróż do Saint-Maure i zmusiła go do pozostania z królową. Ludwik XIV urodził się 5 września 1638 r., wydarzenie, które umocniło linię Potomków Burbonów. W tym czasie ania miała trzydzieści siedem lat. Oficjalna gazeta Gazette de France nazwała narodziny dziecka „cudem, kiedy najmniej się go spodziewano”.
po narodzinach drugiego syna nie udało się odzyskać zaufania między para królewską. Ana urodziła drugiego syna w Saint-Germain-en-le, Filipa francuskiego, księcia Andegawenii, a później założyciela domu Orleańskiego.
Richelieu podarował wspaniały hotel Ludwikowi XIII w prezencie, Pałac kardynalski, na północy Luwru, w 1636 r., ale król nigdy nie przejął budynku. Ana uciekła do pałacu w Luwrze, aby osiedlić się tam wraz ze swoimi dwoma synami i pozostać powiernikami (stąd nazwa Palais Royal, w której budynek znajduje się do dziś). Ludwik próbował powstrzymać anie przed przejęciem regencji po jego śmierci, która miała miejsce w 1643 r., wkrótce po śmierci Richelieu.
Opiekun Pranciss.
Ana została mianowana powiernikiem po śmierci męża, niezależnie od pragnienia zmarłego męża. Z Pomocą Pierre ’ a Seguiera zmusiła Parlament Paryski do zniesienia woli zmarłego króla, co ograniczyłoby jego władzę. Ich czteroletni syn jest koronowany na króla Francji Ludwika XIV. Ana działa jako opiekun, ale zaskakująco często powierza zarządzanie rządem głównemu ministrowi kardynałowi Mazarinowi, który jest patronem kardynała Richelieu, a także zasiada w Radzie Powierniczej. Mazarini opuścił hotel Tubef, aby mieszkać w pobliżu Palais Royal w dzielnicy Queen any. Mówiono, że podejrzewał, że jest jego kochanką i sugerował w ten sposób nawet jej męża.
przy wsparciu Mazarina Ana poradziła sobie z buntem arystokracji pod wodzą Ludwika II De Bourbon, księcia Conde, który później stał się znany jako Fronda. W 1651 roku, kiedy jej syn Ludwik XIV oficjalnie ogłosił się pełnoletni, odbywa się w uzasadnionych celach. Zachował jednak swoją władzę i wpływ na jej syna aż do śmierci Mazarina.