Antyfederaliści, we wczesnej historii USA, luźna koalicja polityczna popularnych polityków, takich jak Patrick Henry, który bezskutecznie sprzeciwiał się silnemu rządowi centralnemu przewidzianemu w Konstytucji USA z 1787 roku i którego agitacje doprowadziły do dodania Karty Praw. Pierwsi w długiej linii obrońców praw państw obawiali się władzy jednego rządu narodowego, dominacji wyższych klas, nieodpowiedniego podziału władzy i utraty natychmiastowej kontroli nad sprawami lokalnymi. Antyfederaliści byli silni w kluczowych stanach Massachusetts, Nowy Jork i Wirginia. W Karolinie Północnej i Rhode Island uniemożliwili ratyfikację Konstytucji do czasu utworzenia nowego rządu. Podtrzymując swój sprzeciw w celu wsparcia pierwszej administracji U. S. Pres. George Washington, Antyfederaliści w 1791 roku stał się zalążkiem Jeffersonian Partii Republikańskiej (później Demokratyczno-Republikańskiej, w końcu Demokratycznej) jako surowi konstrukcjoniści nowej konstytucji i w opozycji do silnej krajowej polityki fiskalnej.