autor: Will Dunham
3 min odczyt
Waszyngton (Reuters) – jeśli nie jesteś fanem pająków, możesz nie lubić przerażających małych pajęczaków znalezionych w kawałkach bursztynu z Północnej Mjanmy. W przeciwieństwie do dzisiejszych pajęczych kuzynów, ten facet miał ogon.
naukowcy w poniedziałek opisali cztery okazy pajęczaka, zwanego Chimerarachne yingi, które zamieszkiwały las tropikalny w okresie kredowym około 100 milionów lat temu w epoce dinozaurów. Wraz z nowoczesnymi cechami pająka, takimi jak struktura produkująca jedwab zwana spinneret, posiadał niezwykle prymitywną cechę: ogon podobny do bicza pokryty krótkimi włosami, który mógł być używany do wykrywania drapieżników i zdobyczy.
„jest to kluczowa skamielina do zrozumienia pochodzenia pająków”, powiedział paleontolog bo Wang z Chińskiej Akademii Nauk. „Nasza nowa skamielina najprawdopodobniej reprezentuje najwcześniejszą gałąź pająków i sugeruje, że istniała linia pająków ogoniastych, która przypuszczalnie powstała w paleozoiku (era geologiczna, która zakończyła się 251 milionów lat temu) i przetrwała przynajmniej do kredy Południowo-Wschodniej Azji.”
pomimo przerażającego wyglądu, kły chimerarachne miały tylko około 3/10 cala (7,5 mm) długości, z czego ponad połowę stanowił ogon.
paleontolog z University of Kansas Paul Selden powiedział, że Chimerarachne reprezentuje „rodzaj brakującego ogniwa” między prawdziwymi pająkami a wcześniejszymi pająkami, które miały ogony, ale nie miały dysz przędzalniczych.
” Chimerarachne można uznać za pająka. Wszystko zależy od tego, gdzie zdecydujemy się wyznaczyć granicę ” – powiedział Selden. „Jestem pewien, że arachnofobom nie spodobałoby się to zwierzę, z wyjątkiem tego, że ma tylko kilka milimetrów długości, więc byłoby prawie niewidoczne dla nich.”
najwcześniejsze pajęczaki, grupa obejmująca pająki, skorpiony, roztocza, kleszcze i inne, datuje się na około 420 milionów lat temu. Najstarsze znane prawdziwe pająki żyły około 315 milionów lat temu.
liczne zwierzęta i rośliny zostały znalezione pięknie zachowane wewnątrz bursztynu, który jest skamieniałą żywicą drzewną. Wiele ważnych znalezisk bursztynu zostało znalezionych w Mjanmie. Chimerarachne mogły żyć pod korą lub w mchu u stóp drzewa.
„wszystkie cztery okazy to dorosłe samce, które w tym momencie swojego życia włóczyłyby się po okolicy szukając samic” – powiedział Selden.
” Chimerarachne najprawdopodobniej wyplótł pajęczynę arkusza, a być może norę wyłożoną jedwabiem. Pająki używają jedwabiu do bardzo wielu celów, z których pajęczyny chwytające ofiary są tylko jednym. Owijanie jaj jest ważną funkcją pajęczego jedwabiu, a także układanie śladów, aby znaleźć drogę do domu.”
badania zostały opublikowane w czasopiśmie Nature Ecology & Evolution.
Scenariusz: Will Dunham; Montaż: Sandra Maler
nasze standardy: Zasady zaufania Thomson Reuters.