Atlantycki handel niewolnikami był sprzedażą Afrykańczyków jako niewolników przez Europejczyków, co miało miejsce na Oceanie Atlantyckim i wokół niego. Trwał od XV do XIX wieku. Większość zniewolonych ludzi została wysłana z Afryki Zachodniej i przywieziona do nowego świata na statkach niewolniczych. Był to również tzw. Środkowy Pasaż.
niektórzy Zniewoleni ludzie zostali schwytani w bitwach lub przez najazdy i porwania. Niektórzy byli sprzedawani w niewolę jako kara lub w celu spłacenia długu, zwykle przez innych Afrykanów. Następnie byli skuwani razem i maszerowali na wybrzeże w podróżach trwających tygodnie lub miesiące. Po przybyciu zostali uwięzieni w fortach, gdzie zostali kupowani przez Europejczyków. Większość dzisiejszych historyków uważa, że do nowego świata przybyło od 12 do 13 milionów Afrykańczyków.
Armia Dahomejska była zaangażowana i handlowała niewolnikami za broń, aby się chronić. Król Gezo z Dahomej powiedział w latach 40.:
handel niewolnikami jest zasadą rządzącą mojego ludu. Jest źródłem i chwałą ich bogactwa…matka kołysze dziecko do snu z nutami triumfu nad wrogiem sprowadzonym do niewoli…
handel niewolnikami
handel niewolnikami jest czasami nazywany Maafa przez afrykańskich i afroamerykańskich uczonych. Oznacza katastrofę w Kiswahili. Niektóre statki niewolnicze prowadziły trzyczęściowy cykl gospodarczy, zwany często handlem trójkątnym. Łączyła gospodarki kilku regionów i kontynentów. Głównymi trójkątnymi krajami handlowymi były Anglia, Holandia, Francja, Hiszpania i Portugalia. Inne okręty zajmowały się handlem niewolnikami.
Krzysztof Kolumb po raz pierwszy przybył do Ameryki w 1492 roku podczas poszukiwania Indii Zachodnich. Doprowadziło to do ekonomicznego uzasadnienia transatlantyckiego handlu niewolnikami. Zniewoleni ludzie byli najpierw importowani w dużych ilościach do górnictwa, a później do uprawy trzciny cukrowej na plantacjach. Niewolnictwo jest o wiele bardziej starożytne niż handel transatlantycki. Niewolników używano w wielu starożytnych społeczeństwach.
początek końca
w XVIII wieku rozwinęła się opozycja przeciwko handlowi niewolnikami w Wielkiej Brytanii, Ameryce i niektórych częściach Europy. W Wielkiej Brytanii i Ameryce opozycja wobec handlu była kierowana przez religijne Towarzystwo Przyjaciół (kwakrów) i zakładanie ewangelików, takich jak William Wilberforce. Ludzie, którzy protestowali przeciwko handlowi, byli przeciwni właścicielom ziemi w obu Amerykach. Po 1772 niewolnicy stali się wolni po wejściu na wyspy brytyjskie.
Dania była pierwszym krajem, który zakazał handlu niewolnikami, w 1792 roku, który wszedł w życie w 1803 roku. Wielka Brytania zakazała handlu niewolnikami w 1807 roku, nakładając sztywne grzywny za każdego niewolnika znalezionego na brytyjskim statku (Slave Trade Act). Royal Navy działała, aby powstrzymać inne narody przed kontynuowaniem handlu niewolnikami. 22 lutego 1807 dzieło Williama Wilberforce ’ a zostało nagrodzone zwycięstwem. Przytłaczającym stosunkiem głosów 283 do 16, wniosek o zniesienie handlu niewolnikami z Atlantyku został wniesiony do Izby Gmin. Zniewoleni ludzie nadal byli wysyłani do hiszpańskich kolonii Portoryko i Kuby, aż do znacznie później w XIX wieku.
powiązane strony
- Afrykański handel niewolnikami
- środkowe Przejście
- statek niewolników
- niewolnictwo