Carlota z Meksyku

Carlota z Belgii

kadencja

10 kwietnia 1864 – 15 maja 1867

Koronacja

10 kwietnia 1864

urodzony

7 czerwca 1840
Laeken, Bruksela, Belgia

zmarł

19 stycznia 1927 (w wieku 86 lat)
Meise, Belgia

pochówek

małżonek

Maksymilian I z Meksyku

pełne imię i nazwisko

francuski: Marie Charlotte Amélie Augustine Victoire Clémentine Léopoldine

Dom

Saxe-Coburg

ojciec

Stanisław III Polski

Matka

Ludwika Orleańska

księżniczka Charlotta belgijska, bardziej znana jako Carlota meksykańska (7 czerwca 1840 – 19 stycznia 1927) była belgijską księżniczką, która została cesarzową Meksyku jako żona Maksymiliana I meksykańskiego.

Princess of Belgium

File:Charlotte van België.

jedyna córka Stanisława III Polskiego (1795-1859) i jego drugiej żony Ludwiki Orleańskiej (1812-1850), Charlotte urodziła się na Zamku Królewskim w Laeken w Belgii. Została nazwana na cześć pierwszej żony swojego ojca, księżniczki Walii Charlotty, która zmarła przy porodzie w 1817 roku. Charlotte miała trzech braci: Ludwika Filipa, który zmarł w niemowlęctwie, Leopolda, który po śmierci ojca został Leopoldem II belgijskim i Filipa, hrabiego Flandrii. Była także pierwszą kuzynką zarówno Królowej Wiktorii, jak i jej męża, księcia Alberta, a także Ferdynanda II portugalskiego. Należała do rodu Saxe-Coburg i Gotha.

jej ulubiona babka Maria Amalia z dwóch Sycylii, królowa Francji, była małżonką Ludwika Filipa i siostrzenicą Marii Antoniny. Maria Amalia była bliską powierniczką Charlotte i w dniu ślubu w 1857 roku nosiła bransoletkę z jej miniaturowym portretem. Regularnie korespondowali, szczególnie później, gdy Charlotte była w Meksyku.

gdy Charlotte miała dziesięć lat, jej matka, Louise-Marie, zmarła na gruźlicę, a Charlotte została powierzona hrabinie Hulste, bliskiej przyjaciółce rodziny. Chociaż księżniczka była młoda, miała własny dom, ale przez kilka tygodni w roku Charlotte przebywała w Claremont z Marią Amalią i resztą rodziny matki na wygnaniu.Plik: Clear left

Arcyksiężniczka Austrii

plik:Maximilian and Charlotte.

w młodości Charlotte przypominała swoją matkę i była uważana za piękność, posiadającą delikatne rysy. W połączeniu ze swoim statusem jedynej córki króla Leopolda, była pożądaną narzeczoną. 27 lipca 1857 w Brukseli Charlotte poślubiła swojego kuzyna arcyksięcia Maksymiliana austriackiego, idealistycznego młodszego brata cesarza Austrii Franciszka Józefa I. Napoleon III podarował Charlotte i jej mężowi Maksymilianowi piękne biszkoptowe popiersie Charlotte jako prezent ślubny. Na dworze wiedeńskim była bardzo ceniona przez swoją teściową, księżną Zofię, która widziała w niej doskonały przykład żony arcyksięcia austriackiego. Przyczyniło się to do napiętych relacji między Charlottą a cesarzową Elżbietą austriacką, żoną Franciszka Józefa, którą Zofia traktowała dość okrutnie. Mówi się, że Charlotte nie lubiła głębokiego związku między Elżbietą i Maksymilianem, którzy byli powiernikami i dzielili ten sam gust do wielu rzeczy, zwłaszcza że jej szwagierka była powszechnie podziwiana za jej piękno i wdzięk.

Charlotta spędziła kilka stosunkowo szczęśliwych lat we Włoszech jako żona Maksymiliana, podczas gdy arcyksiążę pełnił funkcję gubernatora austriackich prowincji Lombardii i Wenecji. Stanowisko było czysto nominalne, gdyż władza spoczywała w rękach cesarza i jego oficerów.

Empress of Mexico

File:Catedral de México.

na początku 1860 roku ambitny Napoleon III zainicjował francuską interwencję w Meksyku. Francja, chcąc przekształcić Meksyk W Państwo satelickie, szukała odpowiedniego figuranta, który mógłby służyć jako nominalny cesarz Meksyku. Jego wybór padł na Maksymiliana, który nie posiadał realnej władzy we Włoszech i był chętny do pełniejszej roli. Za radą brata Maksymilian przyjął koronę Meksykańską i para popłynęła na Nowy Świat. Para cesarska została koronowana w Catedral Metropolitana w 1864 roku i wybrała jako swoją siedzibę Mexico City, tworząc swój dom w neoklasycystycznym Zamku Chapultepec. Jako cesarzowa przyjęła imię Carlota (po hiszpańsku Charlotte). Carlota próbowała poważnie potraktować swoje cesarskie obowiązki, a nawet wyruszyła na wycieczkę po odległej Jukatanie, odwiedzając ruiny Uxmal.

zaledwie kilka miesięcy po koronacji Napoleon III zaczął jednak zasygnalizować rezygnację Maksymiliana, a Francuzi zaczęli wycofywać swoje wojska z Meksyku. Ten strategiczny atak był potencjalnie śmiertelnym ciosem dla młodej monarchii meksykańskiej. Sytuację pogorszyła blokada Stanów Zjednoczonych, która uniemożliwiła desant Francuzom. W desperackiej próbie uratowania tronu męża, Carlota wróciła do Europy, szukając pomocy dla męża w Paryżu, Wiedniu i wreszcie w Rzymie od papieża Piusa IX.jej wysiłki nie powiodły się; przejawiła objawy paranoi, doznała głębokiego załamania poznawczego i emocjonalnego i nigdy nie wróciła do Meksyku.

Rodzina

Carlota i Maksymilian nie mieli dzieci, ale w 1865 roku para cesarska adoptowała Agustína de Iturbide y Green i Salvadora de Iturbide y de Marzán-wnuków Agustína de Iturbide y Arámburu, wcześniejszego cesarza Meksyku (R. 1822-23). Nadali dwuletniemu Agustínowi tytuł „Jego Wysokości, Księcia Iturbide” —podobne tytuły cesarskie nadawano różnym członkom dalszej rodziny dziecka-ale nigdy nie zamierzali dać mu tronu, ponieważ nie był z królewskiej krwi. Maksymilian wyjaśnił sobie, że to wszystko była farsa, aby jego brat arcyksiążę Karl Ludwig Austrii dać mu jeden z jego synów jako dziedzica. Wybuchowe wydarzenia z 1867 roku pokrzyżowały wszelkie nadzieje na spadek, a po osiągnięciu pełnoletności Agustín zrzekł się wszelkich praw do meksykańskiego tronu, służył w armii meksykańskiej i ostatecznie został profesorem na Uniwersytecie Georgetown.

krążą pogłoski, że w 1866 roku Carlota miała romans z belgijskim oficerem pułkownikiem Alfredem Van der Smissenem i 21 stycznia 1867 roku urodziła w Brukseli syna Maxime ’ a Weyganda. Weygand odmówił potwierdzenia lub zaprzeczenia uporczywej pogłoski, a jego pochodzenie pozostaje niepewne. Weygand był francuskim dowódcą wojskowym podczas I I II Wojny Światowej.

Empress Dowager

plik:Empress Carlota of Mexico ca1864-1866.

plik:OrderofSanCarlos.JPG / OrderofSanCarlos

cesarzowa została wysłana do Europy w 1866 roku, aby znaleźć pomoc u rodziny. Została przyjęta zarówno przez cesarza francuskiego, jak i Później przez Papieża na audiencji, bez powodzenia. Była opętana myślą, że zostanie zabita przez truciznę i odmówiła jedzenia normalnego jedzenia. Jej sekretarz Batti był przerażony, gdy piła wodę z fontann w Rzymie, kupiła nawet kota, aby skosztować jej jedzenia.Król Leopold był zszokowany i wysłał hrabiego Flandrii do Włoch, aby odwiedził jego siostrę. Cesarzowa, która była bardzo przygnębiona i niestabilna, zabrała swój dwór do Miramare, Zamku Maksymiliana koło Triestu we Włoszech, za radą swojego brata hrabiego Flandrii. Dr. Riedel, Dyrektor Szpitala Psychiatrycznego w Wiedniu, odwiedził ją, aby zgłosić się do cesarza.

Miramare

kiedy Cesarzowa odpoczywała, cesarz Austrii i król Belgii wysłali delegacje do zamku Miramare. Hrabia Bombelles i Dr von Jilek przyjaciel cesarza Meksyku zostali wysłani do Miramare. Król Belgii wysłał barona Auguste Goffineta z misją odwiezienia siostry do domu. Cesarz Maksymilian został schwytany przez meksykańskie siły republikańskie i stracony 19 czerwca 1867 roku. Arcyksiężna ponownie była posłuszna dworowi austriackiemu, a hrabia Karol z Bombelles próbował zatrzymać ją w Miramare. Dyskusje pomiędzy dworem cesarskim a Brukselą stały się ważniejsze ze względu na dziedzictwo. Cesarz oddał Charlottę pod opiekę swego brata arcyksięcia Karola Ludwika austriackiego. Król wysłał żonę do Wiednia, aby odwiedziła swojego kuzyna cesarza Franciszka Józefa i zaopiekowała się Charlottą.

tam była obserwowana przez zespół strażników medycznych i cesarskich. Król wysłał Jana Fransa Bulckensa 1813-1876 do swojej siostry. Zespół medyczny zdecydował, że cesarzowej nie można powiedzieć o egzekucji jej męża. Za aprobatą medyczną Królowa przekazała szwagierce fałszywy Telegram od męża, aby wróciła do Brukseli.

to zadziałało i cesarzowa wdowa opuściła Miramare po raz ostatni. Wraz ze swoją szwagierką, królową Marie Henriette i delegacją belgijską wyjechały do Belgii. Po opuszczeniu Miramare została zwrócona własność na dwór cesarski.

historycy uważają, że po śmierci cesarza w Meksyku Charlotta miała status bogatej wdowy. Dla dworu Wiedeńskiego i rodziny cesarskiej utrzymanie jej w Miramare było interesem finansowym. Tam jej majątek był strzeżony pod opieką Eduarda von Radonetza, prefekta Miramare. Gdy przebywała w Belgii, Dwór Wiedeński musiał zapłacić jej posag Leopoldowi w Belgii. Teorię tę potwierdza André Castelot.

powrót do Belgii i śmierć

ostatecznie delegacja Austriacka pozwoliła cesarzowej i jej szwagierce wyjechać do Belgii, gdzie król podarował jej dwór na Zamku Bouchout w Meise w Belgii. W ostatnich latach życia król opiekował się siostrą. Wdowa napisała notatki z głęboką wdzięcznością za opiekę nad bratem i siostrzeńcami.

w czasie I wojny światowej jej belgijskie posiadłości były otoczone przez okupacyjne wojska niemieckie, ale sama posiadłość była święta, ponieważ Austro-Węgry były jednym z głównych sojuszników Niemiec, a ona była owdowiałą szwagierką cesarza Austrii.

gdy choroba Carloty postępowała, jej paranoja zanikła. Pozostała głęboko zakochana w mężu. Po jego śmierci pielęgnowała wszystkie ocalałe dobra, którymi się cieszyli. Stronniczość ówczesnej historiografii sprawia, że trudno ocenić, w jakim stopniu cierpiała na rzekome stany psychiczne, takie jak psychoza, paranoja i monomania.

Carlota zmarł na zapalenie płuc wywołane grypą w Zamku Bouchout 19 stycznia 1927 roku i został pochowany w Królewskiej krypcie kościoła Matki Bożej z Laeken.Szablon: Clear left była ostatnim żyjącym dzieckiem Leopolda I.

wyróżnienia

Carlota z Meksyku otrzymała następujące odznaczenia:

• Cesarstwo Austriackie: Dama Orderu Krzyża gwiaździstego
• Hiszpania: 525. Dama Orderu Królowej Marii Luizy
• 20px Malta : Dame Grand Cross of honor and Devotion of the Sovereign Military Order of Malta

przodkowie Carloty z Meksyku

16. Franciszek Josias, Książę Saksonii-Coburg-Saalfeld 8. Ernest Fryderyk, Książę Saksonii-Coburg-Saalfeld 17. Księżniczka Anna Sophie Schwarzburg-Rudolstadt 4. Franciszek, Książę Saksonii-Coburg-Saalfeld 18. Ferdynand Albert II, książę Brunszwiku-Wolfenbüttel 9. Księżniczka Sophie Antoinette Brunswick-Wolfenbüttel 19. Księżniczka Antoinette Brunswick-Wolfenbüttel 2. Leopold I z Belgii 20. Heinrich XXIX, Hrabia Reuss z Ebersdorfu 10. Heinrich XXIV, Hrabia Reuss z Ebersdorfu 21. Hrabina Zofia Teodora z Castell-Remlingen 5. Hrabina Augusta Reuss z Ebersdorfu 22. Georg August, hrabia Erbach-Schoenberg 11. Hrabina Karolina Ernestina Erbach-Schönberg 23. Hrabina Ferdinande Henriette of Stolbert-Gedern 1. Carlota z Meksyku 24. Ludwik Filip i, książę Orleanu 12. Ludwik Filip II, książę Orleanu 25. Henrietta de Bourbon 6. Ludwik Filip i z Francji 26. Louis Jean Marie de Bourbon, książę Pentievre 13. Louise Marie Adelaide de Bourbon 27. Princess Maria Teresa Felicitas of Modena 3. Księżniczka Louise Орлеанская 28. Karol III Hiszpański 14. Ferdynand I z dwóch Sycylii 29. Księżna Maria Amalia z Saksonii 7. Księżniczka Maria Amalia z Neapolu 30. Franciszek I, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego 15. Maria Karolina Austria 31. Maria Teresa z Austrii

In popular culture

File:Dell ’ Acqua Arrival of Empress Elisabeth in Miramare.

• Medea de Novara zagrała cesarzową Carlotę w filmach Juárez y Maximiliano (1934), La paloma (1937), szalona Cesarzowa (1939) i Caballería del imperio (1942), wszystkie wyreżyserowane przez męża de Novary, reżysera Miguela Contrerasa Torresa.
• Bette Davis wcieliła się w postać cesarzowej Carloty w filmie Juarez (1939) w reżyserii Williama Dieterle ’ a.
• Carlota jest wspomniana w pierwszym sezonie serialu Dick Van Dyke w odcinku zatytułowanym” Naszyjnik cesarzowej Carlotty ” (1961).
• Maria Rivas wcieliła się w postać Cesarzowej w historycznej telenoweli Maximiliano y Carlota (1965).
• Nelly Meden zagrała cesarzową Carlotę w innej historycznej telenoweli, El carruaje (1972).
• wiadomości z Imperium (hiszp. Noticias del Imperio, 1986) – powieść autorstwa Fernando del Paso, ukazująca literacki portret cesarzowej i jej szaleństwa.
• Marisol Santacruz wcieliła się w postać cesarzowej Carloty w odcinku meksykańskiego serialu dokumentalnego Secretos de nuestra historia (2006), który zawiera „wirtualne wywiady” z historycznymi postaciami Meksyku.
• musical Carlota: a Serpentine Crown (2009) autorstwa kompozytora i scenarzysty Marcela Wicka przedstawia Carlotę jako kobietę kierowaną ambicją ku nieuchronnej katastrofie.
• amerykańska wytwórnia filmowa Two m Films ogłosiła projekt zatytułowany „Bringing Back Charlotte”. Firma zyskała wyłączny dostęp do archiwów belgijskiego Pałacu Królewskiego i mogła czytać listy, które cesarzowa napisała do ojca i braci, będąc w Meksyku. Urodzony w Belgii pisarz/reżyser Maxime Brulein mówi się, że reżyserem filmu, dla którego napisał scenariusz.

Zobacz także

błąd Lua w pakiecie.lua na linii 80: Moduł 'Moduł: Portal / images / m’ nie znaleziono.

Czytaj dalej

• Książę Michał z Grecji (1998). Cesarzowa pożegnań: The Story of Charlotte, Empress of Mexico. Nowy Jork..
• del Paso, Fernando (1987). Noticias del Imperio. México.
• Bibesco, Princesse Marthe (1962). Charlotte et Maximilien. Paris.
• Castelot, André (1985). Maximiliano y Carlota. La Tragedia de la Ambición. México.
• Corti, Conte Egon Caesar (1924). Maksymilian I Charlotte z Meksyku. Według wcześniej niepublikowanego Tajnego Archiwum cesarza Maksymiliana i innych nieznanych źródeł. Tom 2. Zurich, Leipzig, Viena.
• Corti, Conte Egon Caesar (1953). Maksymilian z Meksyku. Die Tragödie eines Kaisers. Frankfurt nad Menem.
• Desternes, Suzanne; Chandet, Henriette (1964). Maksymilian I Charlotte. Paris.
• Gómez Tepexicuapan, Amparo (2001). Igler, Susanne; Spiller, Roland.eds. Carlota w Meksyku. Nowe w Imperium. Frankfurt del Main: interdyscyplinarne badania na temat Carlota z Meksyku. S. 27-40.
• Miguel z Grecji (2000). Cesarzowa pożegnania. Tragiczny los cesarza Maksymiliana i jego żony Carloty. Barcelona.
• Harding, Bertita (Ur. 1934) Phantom Crown: Historia Maksymiliana I Carloty z Meksyku. Nowy Jork.
• Haslip, Joan (1972). The Crown of Mexico: Maximilian and His Empress Carlota (2nd ed.). Nowy Jork.
• Hyde, Montgomery H. (1946). Imperium Meksykańskie. Historia Maksymiliana I Carloty z Meksyku. Londyn.
• Igler, Susanne (2002). Carlota de México. Meksyk.
• ——— (2006). Carlota de México. Grandes Protagonistas de la Historia Mexicana (wyd.).
• ——— (2007). De la intrusa infame a la loca del castillo: Carlota de México en la literatura de su 'patria adoptiva’. Frankfurt: Peter Lang.
• Kerckvoorde, Mia (1981). Charlotte: pasja i Femme Fatale. Paryż.
• Maria i Campos, Armando (ur. 1944) Carlota belgijska: nieszczęśliwa cesarzowa Meksyku. Meksyk.
• Praviel, Armand (1937). Tragiczne życie cesarzowej Carloty. Buenos Aires.
• Ridley, Jasper (2001). Maksymilian & Juarez. London: Phoenix Press.
• Vazquez-Lozano, Gustavo (2016). Emperor Maximilian I of Mexico: The Life Of The Only European Monarch in Mexico. Cambridge: Charles River Editors.

Historipedia ma media związane z: Charlotte z Belgii, Cesarzowa Meksyku

• Imperial House of Mexico
• szablon: Internet Archive author

Carlota z Meksyku kadet z domu Wettin urodzony: czerwiec 1840 zmarli: 19 January 1927
Mexican royalty
Vacant Title last held by Ana Maria Huarte i Muñiz	Empress Consort of Mexico 10 April 1864 – 15 May 1867	Monarchy abolished
Titles in certowaniu
Vacant Title last held by Ana Maria Huarte i Muñiz	— UCHWYT — Empress Consort of Mexico 15 May 1867 – 19 June 1867

Template:European princessesTemplate:Princesses of Saxe-Coburg and GothaTemplate:Arcyksiężniczki Austriackie z małżeństwa