Caroline Webster Schermerhorn Astor, z domu Caroline Webster Schermerhorn, (ur. 22.1830, Nowy Jork, N. Y., USA—zmarł październik 2010 30 grudnia 1908 w Nowym Jorku) – doyenne amerykańskiego wysokiego społeczeństwa w drugiej połowie XIX wieku, który utrzymywał Grunt „starych pieniędzy” w obliczu zmieniających się czasów i wartości.
Caroline Schermerhorn była córką bogatego kupca i miała kolonialną holenderską arystokrację po obu stronach swojego drzewa genealogicznego. Jej małżeństwo z Williamem Astorem, synem Williama Backhouse ’ a Astora i wnukiem Johna Jacoba Astora, we wrześniu 1853 połączyło jej fortunę z jeszcze większą. Jej kariera społeczna była nijaka aż do końca 1860 roku, kiedy społeczne i polityczne Zawirowania szybko rozwijającej się i uprzemysłowionej gospodarki rzuciły wiele nowych bogactw chętnych do przyjęcia do wyższych kręgów. Astor postanowił być arbitrem społeczeństwa i utrzymać prymat rodziny i Starego bogactwa. W tej ambicji musiała najpierw odłączyć swoją szwagierkę, Mrs. John Jacob Astor III, i w tym celu pozyskała poparcie Warda Mcallistera, znanego społecznika, bon Vivanta, snoba, promotora Newport i niewypowiedzianego arbitra szeregów „czterystu” (elity społecznej). Dzięki obfitym rozrywkom, w szczególności corocznym balom styczniowym i bardziej ekskluzywnym przyjęciom, a także sile osobowości, udało jej się zrealizować obie ambicje. Była zmuszona nieco ustąpić, wzywając parvenu Alva E. S. Vanderbilt Belmont w 1883 roku, aby zapewnić zaproszenie dla córki na wielki bal kostiumowy Vanderbilt, ale w latach 80. i 90. udało jej się utrzymać górną skorupę razem w pozorze dawnej siebie. Jej niezachwiany nacisk na uznanie jej za głowę rodziny i zwrócenie się do niej po prostu jako „Pani Astor” po śmierci Johna J. Astora III w 1890 r.był w dużym stopniu odpowiedzialny za deportację Williama Waldorfa Astora i jego żony do Anglii w tym samym roku. Caroline Astor była właścicielką imponującej kolekcji biżuterii, którą nosiła ostentacyjnie. Jej postawa jako wielkiej damy amerykańskiego społeczeństwa arystokratycznego przetrwała w publicznej ocenie nawet po nieuchronnym przemijaniu społeczeństwa, które mogło być tak zdominowane. Inwalida w ciągu ostatnich dwóch lat zmarła w swoim domu na Piątej Alei.