neoklasyczna Ekonomia została opracowana po części po to, aby zaatakować samo pojęcie nadwyżki wartości nadwyżki pracowniczej i argumentować, że pracownicy otrzymują całą wartość związaną z ich twórczymi wysiłkami. Innymi słowy, teoria miała wyraźny cel ideologiczny, który ukształtował podstawowe ramy teoretyczne. To samo można powiedzieć o teorii Marksa, którą zaatakowała teoria neoklasyczna. Teoria marksizmu opowiadała się za istnieniem nadwyżki pracy, po części po to, aby położyć podwaliny pod krytykę społeczeństw klasowych, w tym społeczeństw kapitalistycznych. Jeśli pracownicy wykonują nadwyżkę pracy w kapitalizmie, nadwyżka pracy jest im odbierana przez kapitalistyczną Radę Dyrektorów. Kapitalizm byłby wtedy formą kradzieży. Neoklasyczni teoretycy poszli w stronę marksizmu, że tak powiem, argumentując przeciwko istnieniu nadwyżki pracy lub nadwyżki wartości. W neoklasycznym świecie nie ma wyzysku w kapitalizmie, ponieważ w kapitalizmie pracownicy targują się o swoje zarobki na wolnym rynku, gdzie wszystkie czynniki ekonomiczne są równe. W rezultacie pracownicy zostaną zatrudnieni / zgodzą się pracować tylko do momentu, w którym nie ma nadwyżki wartości/pracy (wynagrodzenie=wartość krańcowego produktu fizycznego). Jeśli nie ma nadwyżki siły roboczej, pracownicy nie są eksploatowani (ponieważ wyzysk definiuje się jako popychanie pracowników/bezpośrednich producentów do wykonywania nadwyżki siły roboczej). Jeśli nie ma wyzysku, to kapitalizm nie jest formą kradzieży, a co za tym idzie, nie jest moralnie zły.