Republika Czeska spis treści
powstanie systemu dualnego
po rewolucji 1848 roku Franciszek Józef próbował rządzić jako monarcha absolutny, utrzymując wszystkie narodowości w ryzach. Jednak Habsburgowie ponieśli serię porażek. W 1859 zostali wypędzeni z Włoch, a w 1866 pokonani przez Prusy i wydaleni z Konfederacji Niemieckiej. Aby wzmocnić swoją pozycję, Franciszek Józef był gotów poprawić swoje stosunki z Węgrami. Początkowo wydawało się, że zostaną poczynione pewne ustępstwa wobec Czech, ale w końcu Korona zawarła kompromis z węgierską szlachtą. Kompromis z 1867 r.ustanowił podwójną monarchię Austro-Węgier (znaną również jako cesarstwo Austro-węgierskie). Obie części imperium były zjednoczone przez wspólnego władcę, przez wspólną politykę zagraniczną i, do pewnego stopnia, przez wspólne Finanse. W przeciwnym razie Austria i Węgry były praktycznie niezależnymi państwami, z których każde miało swój własny parlament, rząd, administrację i system sądowniczy.
pomimo serii kryzysów, ten podwójny system przetrwał do 1918 roku. Stała się ona dominującą pozycją Węgrów na Węgrzech i Niemców w austriackiej części monarchii. Podczas gdy Czesi, Polacy i inne narodowości mieli pewne wpływy w rządzie, nigdy nie pozwolono im dzielić władzy politycznej. Ta niezdolność do pogodzenia się z narodowościami przyczyniła się do ostatecznego upadku podwójnej monarchii.
w wyniku systemu dualnego Czesi i Słowacy kontynuowali swoje odrębne drogi. Słowacy ulegli Węgrom, a Czesi rządzili Wiedniem. Austriacka i węgierska część Cesarstwa miała różne systemy polityczne. Austria miała rząd parlamentarny, a stopniowe rozszerzanie franczyzy zakończyło się powszechnymi wyborami dla mężczyzn w 1907 roku. Czesi mogli więc brać coraz większy udział w życiu politycznym Austrii. Na Węgrzech Franczyza nadal była dość ograniczona i w dużej mierze kontrolowana przez Węgierską arystokrację. Z tego powodu bardzo niewielu Słowaków uzyskało na Węgrzech ważne stanowiska.
