pytanie: Co to jest małżeństwo lewiratu?
odpowiedź: małżeństwo lewiratu to dosłownie „małżeństwo ze szwagrem”.”Słowo lewirat, które nie ma nic wspólnego z pokoleniem Lewiego, pochodzi od łacińskiego słowa lewir,” brat męża.”W dawnych czasach, jeśli mężczyzna zmarł bez dziecka, to było powszechne dla niezamężnego brata mężczyzny poślubić wdowę, aby zapewnić spadkobiercę dla zmarłego. Wdowa miała poślubić szwagra, a pierwszy syn zrodzony w tym związku uważany był za legalnego potomka zmarłego męża.
w Biblii widzimy kilka przykładów małżeństwa lewiratu. Pierwsza jest historia Tamar i Onan w Księdze Rodzaju 38. Tamar była żoną Era, syna Judy. Er zmarł, pozostawiając Tamar bezdzietną (i Mojżeszowa 38: 6-7). Rozwiązanie Judy było zgodne ze standardową procedurą małżeństwa z lewiratem: powiedział on do brata Er 'a Onana:” śpij z żoną brata twego i spełnij swój obowiązek wobec niej jako szwagra, aby wzbudzić potomstwo dla brata twego” (werset 8). Onan był bardziej niż chętny do spania z Tamar, ale, niestety, nie chciał mieć z nią dziecka: „Onan wiedział, że dziecko nie będzie jego; więc ilekroć spał z żoną swego brata, rozlewał swoje nasienie na ziemię, aby nie dać potomstwa swemu bratu”(werset 9). Innymi słowy, Onan samolubnie wykorzystywał małżeństwo lewiratu. Chciał seksu ze swoją szwagierką, ale celowo unikał zapłodnienia jej. Bóg nazwał działania Onana „nikczemnym” i zabił go (werset 10).
małżeństwo Lewiratu stało się częścią prawa w 5 Mojżeszowej 25:5-6. Tam Izraelitom nakazano opiekować się kobietami, których mężowie zmarli, zanim urodzili dzieci. Niezamężny brat zmarłego miał obowiązek poślubić swoją szwagierkę: Bóg nazwał to „obowiązkiem szwagra” (Powtórzonego Prawa 25: 5). Boski zamysł małżeństwa z lewiratem jest określony: „pierworodny syn będzie nosił imię zmarłego brata, aby imię Jego nie zostało wymazane z Izraela” (werset 6). W starożytnym Izraelu przekazywanie nazwiska rodowego i dziedziczenie w plemieniu było niezwykle ważne (ZOBACZ 4 Księgi Mojżeszowe 36:7 i 1 Krl 21:3).
Innym przykładem małżeństwa lewiratu w Biblii jest historia Ruth i Boaza. Pierwszy mąż Ruth zmarł nie pozostawiając dziecka(Rut 1: 1-5). Później Ruth spotkała bogatego ziemianina o imieniu Boaz w Betlejem, a on był krewnym zmarłego męża Ruth (Rut 2:20). Ruth poprosiła Boaza, aby był jej „krewnym-Odkupicielem”, to znaczy, aby ożenił się z nią i zachował ziemię, którą posiadał jej mąż (Rut 3:9). Boaz zgodził się, ale poinformował Ruth, że jest jeszcze jeden krewny bliższego krewnego; obowiązek poślubienia Ruth i odkupienia jej ziemi spadł na niego pierwszy (werset 12). Jak się okazało, bliższy krewny oficjalnie przekazał swoje prawo odkupienia Boazowi, torując Boazowi drogę do poślubienia Rut i „utrzymania imienia zmarłego wraz ze swoim majątkiem” (Rut 4,5).
w Mateusza 22, Jezus staje przed Saduceuszami z zawiłym pytaniem opartym na prawie wymagającym małżeństwa lewiratu: „Mojżesz powiedział nam, że jeśli człowiek umiera bez posiadania dzieci, jego brat musi poślubić wdowę i wzbudzić dla niego potomstwo. Było wśród nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i zmarł, a ponieważ nie miał dzieci, zostawił żonę bratu. To samo stało się z drugim i trzecim bratem, aż do siódmego. W końcu kobieta zmarła. A teraz, przy zmartwychwstaniu, którego żona będzie ona z siedmiu, ponieważ wszyscy z nich byli jej żoną?”(EW. Mateusza 22.24-28). Jezus przecina hipotezę i naucza o rzeczywistości Zmartwychwstania (wersety 29-32).
małżeństwo Lewiratu wypadło z łask we współczesnym judaizmie i jest dziś mniej więcej wymarłą praktyką. Ale jego istnienie wśród starożytnych Izraelitów, nawet przed Zakonem Mojżesza, pokazuje wagę, jaką przywiązuje się do kontynuowania linii rodzinnej i zachowania dziedzictwa wyznaczonego przez Boga.