determinizm biologiczny to tendencja do postrzegania ludzkich zjawisk społecznych (na poziomie jednostki, grupy i społeczeństwa) jako produktów przyczyn biologicznych. Można go prześledzić do najwcześniejszych filozoficznych idei dotyczących biologicznych podstaw ludzkiej natury i odegrał ważną rolę w interpretacji osiągnięć naukowych w ludzkiej anatomii, fizjologii i genetyce. Poprzez uprzywilejowanie przyczyn biologicznych nad środowiskowymi, determinizm biologiczny odgrywa kluczową rolę w debacie „natura kontra wychowanie” – sugerując, że zjawiska społeczne są istotne, naturalne i niezmienne, a zatem podlegają jedynie ograniczonym modyfikacjom ze względu na konteksty, z których się wyłoniły i w których są wyrażone. Cechy te umieściły determinizm biologiczny w centrum naukowych i popularnych twierdzeń dotyczących biologicznego charakteru podziałów społecznych, w tym między innymi płci, seksualności, pochodzenia etnicznego i niepełnosprawności. Ograniczenia, jakie te twierdzenia nakładają na indywidualną (i grupową) agencję, były krytykowane zarówno ze względów naukowych, jak i filozoficznych—po pierwsze, ponieważ wiele takich twierdzeń myli cechy fenotypowe i genotypowe jako głównie nakazowe i niewrażliwe na modyfikację środowiska; a po drugie, ponieważ wiążą się z logicznymi błędami i błędami poznawczymi, które są podatne na uprzedzenia społeczne i polityczne i służą „naturalizacji” szkodliwych skutków społecznych.