poruszała się wśród mdłych perfum
, które tchnęły niebiańską balmist isle;
jej oczy miały lazurowy mrok światła gwiazd
i spojrzenie nieba–jej uśmiech.
New York Herald, 1838
John Anderson ’ s Liberty Street cigar shop nie różnił się od dziesiątek innych sklepów tytoniowych odwiedzanych przez dziennikarzy Nowego Jorku. Jedynym powodem, dla którego było tak tłoczno, była Mary Rogers.
Maria była nastoletnią córką owdowiałego opiekuna pensjonatu, a jej uroda była legendą. Wiersz poświęcony jej wizerunkowi ukazał się w New York Herald, a podczas pracy w sklepie Johna Andersona obdarzyła swoim niebiańskim uśmiechem pisarzy takich jak James Fenimore Cooper i Washington Irving, którzy odwiedzali palić i flirtować podczas przerw w swoich biurach w pobliżu.
w 1838 roku dziewczyna z cygarem z „delikatną figurą i ładną twarzą”wyszła i nie wróciła. Jej matka odkryła list samobójczy; New York Sun poinformował, że koroner zbadał list i stwierdził, że autorka ma ” stałą i niezmienną determinację, aby się zniszczyć.”Ale kilka dni później Mary wróciła do domu, żywa i zdrowa. Okazało się, że odwiedzała przyjaciela na Brooklynie. Słońce, które trzy lata wcześniej było odpowiedzialne za wielkie oszustwo księżycowe, zostało oskarżone o produkcję zniknięcia Marii w celu sprzedaży gazet. Jej szef, John Anderson, był podejrzany o udział w planie, ponieważ po powrocie Mary jego sklep był bardziej zajęty niż kiedykolwiek.
mimo to romans ucichł, a Mary wróciła do roli obiektu podziwu dla nowojorskiego zestawu Literackiego. W 1841 roku była zaręczona z Danielem Payne ’ em, wycinaczem korka i krawcem w domu swojej matki. W niedzielę, 25 lipca, Mary ogłosiła plany odwiedzenia krewnych w New Jersey i powiedziała Payne i jej matce, że wróci następnego dnia. W noc, gdy Mary wyruszyła, w Nowy Jork uderzył silny sztorm, a gdy Mary nie wróciła następnego ranka, jej matka założyła, że złapała ją zła pogoda i opóźniła swój powrót do domu.
w poniedziałek wieczorem Mary nadal nie wróciła, a jej matka była wystarczająco zaniepokojona, aby umieścić ogłoszenie w słońcu następnego dnia, prosząc każdego, kto mógł widzieć Mary, aby dziewczyna się z nią skontaktowała, ponieważ „przypuszcza się, że zdarzył się jej wypadek.”Nie podejrzewano przestępstwa.
28 lipca niektórzy mężczyźni byli na spacerze w pobliżu Sybil ’ s Cave, bukolicznego miejsca nad brzegiem rzeki Hudson w Hoboken w stanie New Jersey, kiedy ich uwagę przyciągnęła poruszająca się postać. Wiosłując w małej łodzi, zaciągnęli na brzeg to, co okazało się ciałem młodej kobiety. Tłum zebrał się i w ciągu kilku godzin była narzeczona Mary zidentyfikowała ciało jako swoje.
według koronera, jej sukienka i kapelusz były rozdarte, a jej ciało wyglądało, jakby zostało pobite. Była również, koroner zadbał, aby zauważyć, Nie w ciąży, i ” widocznie była osobą czystości i prawidłowych nawyków.”
pytania: czy Mary została zabita przez kogoś, kogo znała? Czy padła ofiarą przypadkowej zbrodni z okazji, czymś, o co nowojorczycy coraz bardziej się martwili, gdy miasto rosło, a młode kobiety oddalały się coraz dalej od rodzinnego salonu? Dlaczego policja z Nowego Jorku i Hoboken nie zauważyli Mary i jej napastnika? Herald, The Sun i The Tribune wszystkie umieściły Mary na swoich pierwszych stronach, a żaden szczegół nie był zbyt marny—graficzne opisy ciała Marii pojawiły się w każdej gazecie, wraz z żywymi teoriami na temat tego, co jej zabójca lub zabójcy mogli jej zrobić. Bardziej niż cokolwiek innego, domagali się odpowiedzi.
podejrzenia padły natychmiast na Daniela Payne ’ a, narzeczoną Mary; być może jeden lub drugi zagroził, że odejdzie, a Payne ją zabił, aby się jej pozbyć lub zapobiec zerwaniu zaręczyn. W sierpniu 1841 roku New-Yorker (Publikacja niezwiązana z obecnym czasopismem o tej nazwie) zasugerował, że miał swój udział w śmierci Mary, ale nie powstrzymało to New-Yorkera (Publikacja niezwiązana z obecnym czasopismem o tej nazwie).:
jest jeden punkt w zeznaniach Pana Payne ’ a, który zasługuje na uwagę. Wygląda na to, że szukał Panny Rogers—swojej narzeczonej—dwa lub trzy dni; jednak kiedy został poinformowany w środę wieczorem, że jej ciało zostało znalezione w Hoboken, nie poszedł go zobaczyć ani zapytać o sprawę—w rzeczywistości wydaje się, że w ogóle nie poszedł, chociaż wcześniej pytał o nią. To dziwne i powinno być wyjaśnione.
gdyby Payne nie zabił Mary, to zostałaby złapana przez gang przestępców. Pomysł ten został jeszcze bardziej uwierzony w sierpniu, kiedy dwóch chłopców Hoboken, którzy byli w lesie zbierając sassafras dla swojej matki, właścicielki tawerny Fredericy Loss, natknęło się na kilka elementów odzieży damskiej. The Herald donosił, że ” wszystkie ubrania były tam widocznie co najmniej trzy lub cztery tygodnie. Wszystkie były mocno spleśniałe … trawa rosła wokół i nad niektórymi z nich. Szalik i halka zostały pogniecione jak w walce.”Najbardziej sugestywnym elementem była chusteczka haftowana Inicjałami M. R.
odkrycie ubrań katapultowało stratę na drobne Gwiazdy. Rozmawiała z dziennikarzami o Mary, którą, jak twierdziła, widziała wieczorem 25 lipca w towarzystwie wysokiego, ciemnego nieznajomego. Obaj zamówili lemoniadę, a następnie odjechali z tawerny „Loss”. Później tej nocy powiedziała, że usłyszała krzyk dochodzący z lasu. W tym czasie myślała, że to jeden z jej synów, ale po wyjściu na dochodzenie i znalezieniu syna w środku, zdecydowała, że to musiało być zwierzę. W świetle odkrycia odzieży tak blisko jej tawerny, teraz czuła się pewna, że pochodzi od Marii.
The Herald i inne dokumenty uznały to za dowód, że obcy rzeczywiście uciekli z Mary, ale pomimo tygodni beztroskich spekulacji, nie znaleziono dalszych wskazówek i nie zidentyfikowano podejrzanych. Miasto ruszyło dalej, a historia Marii stała się wczorajszą wiadomością – tylko po to, aby powrócić do nagłówków gazet.
w październiku 1841 r.Daniel Payne udał się na drinka, który zawiózł go do Hoboken. Po spędzeniu 7 października chodząc od karczmy do karczmy do karczmy, wszedł do apteki i kupił fiolkę laudanum. Potknął się tam, gdzie ciało Maryi zostało przyniesione na brzeg, upadł na ławkę i umarł, zostawiając po sobie notatkę: „dla świata—oto jestem na samym miejscu. Niech Bóg wybaczy mi moje złe życie.”Konsensus był taki, że jego serce zostało złamane.
podczas gdy gazety miały swój sposób na życie i śmierć Mary, Edgar Allen Poe zwrócił się do fikcji opartej na faktach, aby zrozumieć sprawę.
pracując wiosną 1842 Edgar Allan Poe przetransportował opowieść Mary do Paryża i w” tajemnicy Marie Rogêt ” nadał jej nieco bardziej Frankofońskie imię (i pracę w perfumerii), ale szczegóły w przeciwnym razie dokładnie się zgadzają. Otwarcie opowieści Poego jasno pokazuje jego intencję:
Nadzwyczajne szczegóły, które jestem teraz wezwany do upublicznienia, będą stanowić, jeśli chodzi o sekwencję czasu, główną gałąź serii mało zrozumiałych zbiegów okoliczności, których wtórna lub końcowa gałąź zostanie rozpoznana przez wszystkich czytelników w późnym morderstwie MARY CECILIA ROGERS w Nowym Jorku.
kontynuacja „morderstw na Rue Morgue”, powszechnie uważana za pierwszą powieść detektywistyczną w historii,” Tajemnica Marie Rogêt”, pozwoli detektywowi Dupin rozwiązać sprawę morderstwa młodej kobiety. Kupując historię do redakcji, Poe zasugerował, że wykraczał poza zwykłe opowiadanie: „pod pretekstem pokazania, jak Dupin rozwikłał tajemnicę zabójstwa Marie, w rzeczywistości wchodzę w bardzo rygorystyczną analizę prawdziwej tragedii w Nowym Jorku.”
mimo że zawłaszczył szczegóły historii Mary, Poe wciąż stanął przed prawdziwym wyzwaniem rozwiązania morderstwa, kiedy policja nie była bliżej niż w lipcu 1841 roku.
podobnie jak wiele innych opowiadań z połowy XIX wieku, „Tajemnica Marie Rogêt” została serializowana, pojawiając się w listopadowych wydaniach damskiego towarzysza Snowdena. Trzecia część, w której Dupin zebrał szczegóły zbrodni, ale zostawił tożsamość przestępcy w powietrzu, miała pojawić się pod koniec miesiąca, ale szokująca wiadomość opóźniła ostateczną część.
w październiku 1842 roku Frederica Loss została przypadkowo zastrzelona przez jednego z synów i złożyła na łożu śmierci wyznanie dotyczące Mary Rogers. „Wysoki, ciemny” mężczyzna, z którym widziała dziewczynę w lipcu 1841 r., nie był obcy; znała go. Trybuna poinformowała: „W niedzielę po zaginięciu Panny Rogers przybyła do swojego domu z tego miasta w towarzystwie młodego lekarza, który zobowiązał się wyprodukować dla niej przedwczesny poród.”(„Przedwczesne poród” będący eufemizmem aborcji.
procedura poszła źle, strata powiedziała, a Mary zmarła. Po wyrzuceniu jej ciała do rzeki, jeden z synów straty wrzucił jej ubrania do stawu sąsiada, a następnie, po namyśle, rozrzucił je w lesie.
podczas gdy wyznanie straty nie do końca pasowało do dowodów (wciąż była sprawa ciała Maryi, które nosiło oznaki jakiejś walki), trybun wydawał się zadowolony: „tak więc ta przerażająca tajemnica, która uderzyła w strach i przerażenie w tak wiele serc, została w końcu wyjaśniona okolicznościami, w których nikt nie może nie dostrzec opatrznościowego czynnika.”
dla niektórych przypisanie śmierci Mary nieudanej aborcji miało doskonały sens-sugerowano, że ona i Payne kłócili się o niechcianą ciążę, a na początku lat czterdziestych Nowy Jork żarliwie debatował nad działalnością aborcjonistki Madame Restell. Kilka monet prasowych powiązało Rogers z Restellem (i zasugerowało, że jej zniknięcie w 1838 trwało dokładnie tak długo, jak długo kobieta zajęłaby się przerwaniem ciąży w tajemnicy i powrotem nieodkrytym), i chociaż związek ten był ostatecznie bezpodstawny, Mary była w umysłach nowojorczyków, kiedy w 1845 oficjalnie uznali procedurę za kryminalną.
historia Poego została uznana za żałosną kontynuację „morderstw na Rue Morgue”, ale udało mu się wprowadzić historię Loss do swojej narracji. Jego Marie Rogêt rzeczywiście dotrzymywał Towarzystwa „swarthy naval officer”, który mógł ją bardzo dobrze zabić, chociaż nie jesteśmy pewni—czy zamordował ją wprost lub doprowadził do” śmiertelnego wypadku”, planu”ukrycia”?
oficjalnie śmierć Mary Rogers pozostaje nierozwiązana. Relacje Poego pozostają najczęściej czytane, a jego wskazówki dotyczące aborcji (jeszcze jaśniejsze w przedruku z 1845 roku, chociaż słowo „aborcja” nigdy się nie pojawia) dla większości zamknęły sprawę. Jednak ci, którzy szukają Poe ’ a, by położył sprawę Mary Rogers na pastwę losu, pozostają sami. W liście do przyjaciela Poe napisał: „nic nie zostało pominięte w Marie Rogêt, ale to, co pominąłem sam-wszystko, co jest mistyfikacją.”
Źródła:
Poe, Edgar Allan, „The Mystery Of Marie Rogêt”; „The Mary Rogers Mystery Explained”, New-York Daily Tribune, Nov. 18, 1842; „The Case of Mary C. Rogers”, The New-Yorker; Aug. 14, 1841; Stashower, Daniel, the Beautiful Cigar Girl (PenguinBooks, 2006); Srebnick, Amy Gilman, the Mysterious Death of Mary Rogers: Sex and Culture in Nineteenth Century New York (Oxford University Press, 1995); Meyers, Jeffrey, Edgar Allan Poe: His Life and Legacy (Cooper Square Press, 1992)