trzy postacie czekały za prostym stołem. Ich uwagę na jednym krześle, skąpane w świetle. Głos staruszki z cienia: „wpuść ją”. Po drugiej stronie pokoju funkcjonariusz ochrony, surowy i prosty, otworzył drzwi. Przy drzwiach pojawił się zarys młodej kobiety. Zawahała się, ale tylko na chwilę, po czym przeszła przez pokój i usiadła.
padło westchnienie, gdy światło uderzyło w jej twarz. Jej prawe oko było jasne i mrugające, ale lewe było tłustą szczeliną. Jej skóra została spalona na biało. Jej usta były zwiotczałym rozcięciem bez warg i wyrazu twarzy. Jej beret wojskowy został naciągnięty na blizny i bezwłosą skórę głowy.
Stary głos: „masz na imię Kaleen.- Kaleen skinęła głową. Był Pan głównym śledczym Zarimana?’Głos Kaleen był postrzępionym szeptem, sztywną twarzą. Tak.”
Kaleen kaszlnął, wyprostował: „Zariman zaginął, przechodząc od Saturna do zewnętrznych bram. Awaria mechaniczna. Powiadomiłem rodziny i wypełniłem raport inspektorom. Nic nigdy nie wraca, więc zamknąłem sprawę.’
’ ale otworzyłeś sprawę kilka dni później.’
’ sam w to nie wierzyłem, dopóki nie wszedłem na pokład statku. Był całkowicie nienaruszony, pełen środowiska, jakby nigdy nie opuścił.”
” i załoga zniknęła.’
’ niezupełnie. Kaleen zawahała się. Myśleliśmy, że jest pusty, ale zaczęliśmy go szukać… Jej twarz drgnęła z bólu, zaczęliśmy odnajdywać dzieci ukrywające się na statku.”
” i wtedy naruszyłeś procedurę?”
Kaleen pochyliła głowę, łza zalała jej wzrok. / To były dzieci. Bali się. Potrzebowali pocieszenia.’
’ więc złamałeś kwarantannę i to ci się przytrafiło.
była cisza, gdy Kaleen dotknęła jej twarzy, więc co z nimi zrobiłaś?”
stara kobieta gestykulowała, by oficer zabrał Kaleen. Spotkanie się skończyło. Kiedy Kaleen dotarła do drzwi, wykręciła się z jego uścisku i oddała strzał: „dlaczego to zrobiłeś? Dlaczego umieściłeś dzieci na statku wojskowym?’
’ nie zrobiliśmy tego. to naruszałoby procedurę.'