15 grudnia 1795 w Berlinie urodził się Fryderyk Wilhelm IV, najstarszy syn Fryderyka Wilhelma III. wykształcony przez kaznodzieję-męża stanu J. P. F. Ancillona, poświęcił większość swojej energii jako następca tronu żarliwemu studiowaniu i mecenatowi sztuki. Jego najbliższymi przyjaciółmi byli F. K. von Savigny, F. W. J. von Schelling, K. F. Schinkel, A. W. von Schlegel, L. Tieck, L. von Ranke, A. von Humboldt i inni przywódcy ruchu romantycznego.
wstąpienie Fryderyka Wilhelma na tron w dniu 7 czerwca 1840 r.było więc witane z nadzieją, że może pomóc zrealizować Liberalno-Narodowe aspiracje swoich wybitnych przyjaciół. Wkrótce złagodził cenzurę prasy i potwierdził wolność religijną dla niezależnych sekt protestanckich i katolików nadreńskich. Jednak osobiście był bardziej oddany ideałom Świętego Cesarstwa Rzymskiego i boskiemu prawu królów niż liberalnemu konstytucjonalizmowi i rozczarował liberałów opóźniając ogłoszenie konstytucji, która została obiecana przez jego ojca. Ostatecznie poddał się naciskom w lutym 1847, ale zamiast popularnie wybranego organu powołał tylko zjednoczony Landtag (diet)—grupę delegatów z tradycyjnych diet prowincjonalnych.
wraz z wybuchem przemocy w marcu 1848 r. w Berlinie król natychmiast stracił nerwy i skapitulował przed buntownikami, nawet do momentu przejazdu ulicami Berlina pod rewolucyjną flagą niemiecką. Ale gdy tylko jego wojska ponownie przejęły kontrolę, zdradził swoje obietnice, rozwiązał Zgromadzenie Ludowe ustanowione przez rewolucję i ogłosił nową reakcyjną konstytucję w grudniu 1848 roku. Kiedy rewolucyjny wszechniemiecki Parlament we Frankfurcie zaproponował mu koronę cesarską, odrzucił ją z powodów ideologicznych i Politycznych jako „niegodną.”Późniejsza próba jego doradcy J. von radowitza utworzenia związku Książąt niemieckich pod przywództwem pruskim nie powiodła się, gdy połączone naciski Austrii i Rosji zmusiły Fryderyka Wilhelma do kapitulacji pod Olmütz (1850).
w pozostałych latach panowania król coraz bardziej wycofywał się ze swoich artystycznych dążeń i coraz bardziej pozostawiał politykę w rękach Ministrów reakcji. Po udarze mózgu w październiku 1857 r., a w konsekwencji załamaniu psychicznym, jego brat Wilhelm rządził jako regent do śmierci Fryderyka Wilhelma w Poczdamie 1 stycznia 1857 r. 2, 1861.