G. H. Hardy urodził się 7 lutego 1877 roku w Cranleigh w hrabstwie Surrey w Anglii, w rodzinie nauczycielskiej. Jego ojciec był Kwestorem i mistrzem sztuki w Cranleigh School; jego matka była starszą kochanką w Lincoln Training College dla nauczycieli. Oboje jego rodzice byli matematycznie skłonni, choć żaden z nich nie miał wykształcenia uniwersyteckiego.: 447
własne naturalne powinowactwo Hardy ’ ego do matematyki było zauważalne w młodym wieku. Gdy miał zaledwie dwa lata, zapisywał liczby do milionów, a gdy był zabierany do kościoła, bawił się faktoryzacją numerów hymnów.
po ukończeniu szkoły w Cranleigh, Hardy otrzymał stypendium w Winchester College za pracę matematyczną. W 1896 wstąpił do Trinity College w Cambridge. Po zaledwie dwóch latach przygotowań pod okiem swojego trenera, Roberta Alfreda Hermana, Hardy był czwarty na egzaminie maturalnym. Wiele lat później dążył do zniesienia systemu Tripos, ponieważ uważał, że staje się on bardziej celem samym w sobie niż środkiem do celu. Podczas studiów Hardy dołączył do Cambridge Apostles, elitarnego, intelektualnego tajnego stowarzyszenia.
Hardy wymienił jako swój najważniejszy wpływ swoje niezależne studium cours d 'analyse de l’ École Polytechnique francuskiego matematyka Camille ’ a Jordana, dzięki któremu zapoznał się z bardziej precyzyjną tradycją matematyki w Europie kontynentalnej. W 1900 zdał II egzamin na Tripos i w tym samym roku został wybrany na stypendium Prize Fellowship w Trinity College.:448 w 1903 roku uzyskał tytuł magistra, który był najwyższym stopniem akademickim na ówczesnych angielskich uniwersytetach. Po wygaśnięciu stypendium w 1906 roku został powołany do kadry Trinity jako wykładowca matematyki, gdzie nauczanie przez sześć godzin tygodniowo pozostawiało mu czas na badania.: 448 w 1919 opuścił Cambridge, aby objąć Savilian Chair of Geometry (i tym samym stać się Fellow of New College) w Oksfordzie w następstwie afery Bertranda Russella podczas I wojny światowej.Hardy spędził rok akademicki 1928-1929 w Princeton w wymianie akademickiej z Oswaldem Veblenem, który spędził rok w Oksfordzie. Hardy wygłosił wykład Josiaha Willarda Gibbsa w 1928 roku. Hardy opuścił Oksford i powrócił do Cambridge w 1931 roku, zostając ponownie członkiem Trinity College i piastując Sadleirian profesurę do 1942 roku.:453
WorkEdit
Hardy ’ emu przypisuje się reformę brytyjskiej matematyki poprzez wprowadzenie do niej rygoru, który wcześniej był cechą matematyki francuskiej, szwajcarskiej i niemieckiej. Brytyjscy matematycy pozostawali w dużej mierze w tradycji matematyki stosowanej, w thrall do reputacji Isaaca Newtona (patrz Cambridge Mathematical Tripos). Hardy był bardziej w zgodzie z metodami cours d ’ analyse dominującymi we Francji i agresywnie promował swoją koncepcję czystej matematyki, w szczególności przeciwko hydrodynamice, która była ważną częścią Cambridge mathematics.
od 1911 roku współpracował z Johnem Edensorem Littlewoodem w obszernych pracach z zakresu analizy matematycznej i analitycznej teorii liczb. To (wraz z wieloma innymi) doprowadziło do ilościowego postępu w problemie Waringa, jako część metody koła Hardy ’ ego–Littlewooda, która stała się znana. W teorii liczb pierwszych dowiodły one wyników i niektórych znaczących wyników warunkowych. Było to głównym czynnikiem w rozwoju teorii liczb jako systemu domysłów; przykładami są pierwsze i drugie domysły Hardy ’ ego–Littlewooda. Współpraca Hardy ’ ego z Littlewoodem jest jedną z najbardziej udanych i znanych kolaboracji w historii matematyki. W 1947 wykład, duński matematyk Harald Bohr zgłaszane kolega mówi, ” obecnie, istnieją tylko trzy naprawdę wielkich angielskich matematyków: Hardy, Littlewood, i Hardy–Littlewood.”:XXVII
Hardy jest również znany z sformułowania Zasady Hardy ’ ego-Weinberga, podstawowej zasady genetyki populacyjnej, niezależnie od Wilhelma Weinberga w 1908 roku. Grał w krykieta z genetykiem Reginaldem Punnettem, który przedstawił mu problem w kategoriach czysto matematycznych.: 9 Hardy, który nie interesował się genetyką i opisał argument matematyczny jako „bardzo prosty”, mógł nigdy nie zdać sobie sprawy, jak ważny stał się wynik.:117
zebrane artykuły Hardy ’ ego zostały opublikowane w siedmiu tomach przez Oxford University Press.
czysta matematykaedytuj
Hardy wolał, aby jego prace były uważane za czystą matematykę, być może ze względu na jego nienawiść do wojny i zastosowań wojskowych, do których Matematyka została zastosowana. Złożył kilka oświadczeń podobnych do tych w swoich przeprosinach:
nigdy nie zrobiłem niczego „pożytecznego”. Żadne moje odkrycie nie uczyniło lub prawdopodobnie nie uczyni, bezpośrednio lub pośrednio, na dobre lub na złe, najmniejszej różnicy dla udogodnień świata.
jakkolwiek, oprócz formulating the Hardy-Weinberg zasada w populacja genetyka, jego sławny praca na integer partycje z jego współpracownik Ramanujan, znać jako The Hardy-Ramanujan asymptotic formuła, być szeroko stosowany w fizyka znajdować Quantum partycja funkcja atomic nuclei (pierwszy używany przez Niels Bohr) i czerpać termodynamiczny funkcja non-interacting Bose–Einstein systemy. Chociaż Hardy chciał, aby jego matematyka była „czysta” i pozbawiona jakiegokolwiek zastosowania, większość jego prac znalazła zastosowanie w innych dziedzinach nauki.
co więcej, Hardy celowo wskazał w swoich przeprosinach, że matematycy na ogół nie „chlubią się bezużytecznością swojej pracy”, ale raczej – ponieważ nauka może być używana zarówno do złych celów, jak i do dobra – ” matematycy mogą być usprawiedliwieni w radowaniu się, że w każdym razie istnieje jedna Nauka i że ich własna, której oddalenie od zwykłych ludzkich działań powinno ją utrzymywać w delikatności i czystości.”: 33 Hardy również odrzucił jako” złudzenie ” przekonanie, że różnica między czystą i stosowaną matematyką ma cokolwiek wspólnego z ich użytecznością. Hardy uważa za” czyste „rodzaje matematyki, które są niezależne od świata fizycznego, ale uważa również niektórych” stosowanych „matematyków, takich jak fizycy Maxwell i Einstein, za” prawdziwych „matematyków, których praca” ma trwałą wartość estetyczną „i” jest wieczna, ponieważ najlepsze z nich może, podobnie jak najlepsza Literatura, nadal powodować intensywną emocjonalną satysfakcję tysięcy ludzi po tysiącach lat.”Chociaż przyznał, że to, co nazwał „prawdziwą” matematyką, może kiedyś stać się użyteczne, zapewnił, że w czasie, w którym pisano przeprosiny, tylko „nudne i elementarne części” czystej lub stosowanej matematyki mogą „działać na dobre lub na złe.”: 39
społecznie Hardy był związany z grupą Bloomsbury i Cambridge Apostles; G. E. Moore, Bertrand Russell i J. M. Keynes byli przyjaciółmi. Był zapalonym fanem krykieta. Maynard Keynes zauważył, że gdyby Hardy czytał giełdę przez pół godziny każdego dnia z takim samym zainteresowaniem i uwagą, jak wyniki krykieta, stałby się bogatym człowiekiem.
był czasami zaangażowany politycznie, jeśli nie aktywistą. W czasie I wojny światowej brał udział w Unii kontroli demokratycznej, a pod koniec lat 30. XX wieku w obronie wolności intelektualnej.
Hardy był ateistą. Oprócz bliskich przyjaźni, miał kilka platonicznych związków z młodymi mężczyznami, którzy dzielili jego wrażliwość, a często jego miłość do krykieta. Wspólne zainteresowanie krykietem skłoniło go do zaprzyjaźnienia się z młodym C. P. Snow.: 10-12 Hardy był dożywotnim kawalerem, a w ostatnich latach opiekowała się nim jego siostra.
Hardy był bardzo nieśmiały jako dziecko i był społecznie niezręczny, zimny i ekscentryczny przez całe życie. W latach szkolnych był najlepszy w swojej klasie w większości przedmiotów i zdobył wiele nagród i wyróżnień, ale nienawidził konieczności odbierania ich przed całą szkołą. Czuł się nieswojo, gdy przedstawiano go nowym ludziom i nie mógł znieść patrzenia na własne odbicie w lustrze. Mówi się, że podczas pobytu w hotelach zakrywał wszystkie lustra ręcznikami.