więcej biuletynów
prawdopodobnie najbardziej znaną historią o Leo wielkim, biskupie Rzymu od 440 do 461, jest jego spotkanie z Attylą Hun w 452. Attyla i jego armia Hunów maszerowali na Rzym. Cesarz rzymski i Senat starali się odwieść go od ataku na miasto, więc wysłali ambasadę czołowych Rzymian, w tym lwa, który spotkał się z Attylą i zdołał odwieść go od splądrowania Rzymu.
ta historia zyskała legendarne akrecje, które powiększają rolę Leo i wprowadzają do historii elementy nadprzyrodzone. Ale to, co dokładnie przekazuje, to potężna osobowość Lwa, jednego z najbardziej imponujących biskupów Rzymu. Innym wyczynem Leo była jego interwencja w Soborze Chalcedońskim.
głównym zagadnieniem Teologicznym w pierwszych wiekach była osoba Chrystusa: w jakim sensie był bogiem? Na początku IV wieku Ariusz twierdził, że tylko Ojciec jest prawdziwym Bogiem. W odpowiedzi Sobór Nicejski ogłosił pełne bóstwo Chrystusa. Ale jeśli Jezus był prawdziwym Bogiem, jak mógłby być również prawdziwym człowiekiem? Doprawdy? Jeśli tak, jak jedna osoba może być zarówno Bogiem, jak i człowiekiem? Był jedną osobą? Te i inne tego typu pytania miały zdominować grecką debatę teologiczną przez następne trzy i pół wieku.
Sobór Chalcedoński (451) znajduje się w środku—a nie na końcu—tych debat. Jest to ważny punkt, w którym wyjaśniane są cztery kluczowe kwestie dotyczące osoby Chrystusa:
• przeciwko Ariuszowi potwierdza się pełne bóstwo Chrystusa
• przeciwko Apollinariuszowi potwierdza się pełne człowieczeństwo Chrystusa
• przeciwko Nestoriuszowi potwierdza się, że Chrystus jest jedną osobą
• przeciwko Eutychesowi potwierdza się, że bóstwo i człowieczeństwo Chrystusa pozostają odrębne …
dotarłeś do końca tego artykułu podglądaby kontynuować czytanie, zapisz się teraz. Abonenci mają pełny dostęp cyfrowy.