Jarvis zatrudnił wykorzystanie procesu inicjatywy kalifornijskiej, którego „Prop 13” został wprowadzony do prawa i inicjatywa stała się popularna wśród właścicieli domów w Kalifornii. „Prop 13″ ustanowił pułap podatku od nieruchomości, który wcześniej był obliczany w stosunku do wartości oszacowanej na podstawie bieżącej rynkowej wyceny nieruchomości przez rzeczoznawców powiatowych. Że proces inicjatywy Proposition 13 stworzył inną formułę podatków od nieruchomości (1% ceny zakupu nieruchomości) był popularny w 1970 roku jednorodzinnego właściciela domu w Kalifornii. Jarvis argumentował, że wartość oszacowana nieruchomości na podstawie nieosiągalnego zysku, który przekracza pierwotną cenę zakupu domu, jest niezrealizowanym zyskiem, a właściciele domów stwierdzili, że” Prop 13 ” jest atrakcyjny, ponieważ został oparty na rzeczywistej cenie zakupu nieruchomości. W okresie inflacyjnym Lat 70.z roku na rok zwiększały się oceny, a właściciele domów jednorodzinnych, którzy wcześniej kupili swoje domy, twierdzili, że nowe oceny podatkowe nie są opłacalne. Inicjatywa „Prop 13” ustanawia wzór opodatkowania nieruchomości w wysokości 1% ceny nabycia nieruchomości.
propozycja 13 (oficjalnie nazwana inicjatywą ludową mającą na celu ograniczenie opodatkowania nieruchomości) była nowelizacją Konstytucji Kalifornii. a) maksymalna kwota podatku ad valorem od nieruchomości nie może przekraczać jednego procenta (1%) pełnej wartości pieniężnej takiej nieruchomości. Wartość nieruchomości może być co roku ponownie oceniana pod kątem inflacji z limitem 2% rocznie. Jeden procent (1%) podatku, który ma być pobierany przez powiaty i rozdzielany zgodnie z prawem na powiaty w obrębie powiatów.
Jarvis i jego żona zebrali dziesiątki tysięcy podpisów, aby umożliwić Prop. 13 do stawienia się w stanowym głosowaniu, za co zwrócił uwagę całego kraju. Głosowanie przeszło prawie dwie trzecie głosów. Dwa lata później wyborcy w Massachusetts wprowadzili podobny środek.