Luxor Temple to duży starożytny egipski kompleks świątynny położony na wschodnim brzegu Nilu w mieście znanym dziś jako Luksor (starożytne Teby) i został zbudowany około 1400 pne.
świątynia jest jednym z najlepiej zachowanych wszystkich starożytnych zabytków z dużą ilością struktury, rzeźb i płaskorzeźb nadal nienaruszonych.
jest dedykowany Amonowi, królowi bogów, jego małżonce Mut i ich synowi Khonsowi.
budowa świątyni została rozpoczęta przez faraona Amenhotepa III (1390-52 p. n. e.) i została ukończona przez Tutanchamona (1336-27 p. n. e.) i Horemheba (1323-1295 p. n. e.), a następnie dodana przez Ramzesa II (1279-13 p. n. e.).
Świątynia w Luksorze zbudowana jest z bloków piaskowca z Nubii, w południowo-zachodnim Egipcie.
kompleks świątynny otoczony jest murami z cegieł błotnych, symbolizującymi oddzielenie świata od Świętego królestwa bogów.
wejście do samej świątyni znane jest jako pierwszy pylon. Został zbudowany przez Ramzesa II i ozdobiony scenami z jego wypraw wojskowych, w szczególności jego triumfu w bitwie pod Kadesz. Wieże pylonowe pierwotnie wspierały cztery ogromne cedrowe maszty flagowe, z których w wietrze wiały transparenty.
dwa obeliski z czerwonego granitu pierwotnie stały przed pierwszym pylonem z tyłu dziedzińca, ale tylko jeden, ponad 25 metrów (75 stóp), obecnie pozostaje. Drugi został przeniesiony do Paryża, gdzie obecnie stoi w centrum Place de la Concorde.
sześć kolosalnych posągów Ramzesa II, z których dwa siedzące, flankowały wejście, choć dziś przetrwały tylko dwa siedzące. Ten na Wschodzie był znany jako „władca dwóch ziem”.
zewnętrzny dziedziniec wchodzi się po przejściu przez bramę pylonową. Zewnętrzny dziedziniec w Luksorze jest znany jako dziedziniec Ramzesa II. ma 57 metrów (188 stóp) długości i 51 metrów (168 Stóp) szerokości. Otaczają go siedemdziesiąt cztery papirusowe kolumny z kapitelami pąkowymi, a w północno-zachodnim narożniku dziedzińca znajduje się kapliczka Tutmosa III, natomiast w południowej części dziedzińca znajduje się szereg stojących kolosów Ramzesa II.
Świątynia w Luksorze ma dwa zewnętrzne dziedzińce połączone korytarzem kolumnowym zwanym kolumnadą. Kolumnada ma siedem par papirusowych kolumn o wysokości 16 metrów (52 stopy), które nadal podtrzymują swoje ogromne bloki architektoniczne.
dziedziniec Amenhotepa III jest połączony z dziedzińcem Ramssesa II kolumnadą. Dwór Amonhotepa III mierzy 45 metrów (148 stóp długości) na 56 metrów (184 stopy szerokości), z podwójnymi rzędami papirusowych kolumn po trzech stronach.
przechodząc przez dziedziniec Amenhotepa III następnym obszarem jest sala Hypostyle. Nazwa „Hypostyle” odnosi się do nieistniejącego już dachu, który był wsparty na rzędzie kolumn. Kolumny nie tylko podtrzymują dach, ale wypełniają całą halę, sala hypostylowa w świątyni w Luksorze zawiera cztery rzędy po osiem kolumn każdy lub 32 całkowite kolumny tylko Faraon i kapłan mogą wejść do tego obszaru świątyni.
Centralna komora na osi na południe od sali hypostylowej była Sanktuarium kultowym Amona, stiukowane przez Rzymian w III wieku naszej ery i malowane scenami rzymskich urzędników: niektóre z nich są nadal nienaruszone i żywe. Przez tę komnatę, po obu stronach której znajdują się kaplice poświęcone Mut i Chonsu, znajduje się czterokolumnowy przedsionek, w którym składano ofiary Amonowi, a zaraz za nim barkowa Świątynia Amona , przebudowana przez Aleksandra Wielkiego, z płaskorzeźbami przedstawiającymi go jako egipskiego faraona.
na wschód drzwi prowadzą do dwóch pokoi. Pierwszy to „pokój narodzin” Amenhotepa III ze scenami jego symbolicznych boskich narodzin. Można zobaczyć moment jego poczęcia, kiedy palce Boga dotykają palców królowej i „jego Rosa wypełniła jej ciało”, zgodnie z towarzyszącym jej hieroglificznym podpisem. Sanktuarium Amenhotepa III jest ostatnią komnatą; nadal posiada pozostałości kamiennej podstawy, na której stał posąg Amona i chociaż było kiedyś Najświętszą częścią świątyni, ruchliwa ulica, która teraz biegnie bezpośrednio za nią, czyni ją mniej klimatyczną.
podobnie jak inne Egipskie budowle powszechną techniką była symbolika lub iluzjonizm.
Świątynia w Luksorze była celem jednego z najważniejszych świąt religijnych w starożytnym Egipcie – corocznego festiwalu Opet.
Świątynia w Luksorze od samego początku była miejscem świętym. Po okresie pogańskim w Egipcie znajdował się tu chrześcijański Kościół i klasztor, a następnie wybudowano Meczet (XIII-wieczny meczet Abu el-Haggag), który jest nadal używany do dziś.
Nazwa Luksor reprezentuje zarówno dzisiejszą metropolię, która była starożytnymi tebami, jak i świątynię. „Luksor” pochodzi od arabskiego al-uksur, co oznacza „fortyfikacje”.