podczas gdy stosowanie materiałów izolacyjnych w budynkach spowodowało oszczędność energii, to zastosowanie stworzyło również zagrożenia pożarowe i zdrowotne. Na przykład niektóre materiały izolacyjne mogą przyczynić się do rozprzestrzeniania się ognia, podczas gdy inne wytwarzają dym i toksyczne gazy. Ilość izolacji w ścianach i suficie / dachu pomieszczenia może wpływać na tempo wzrostu pożaru. Izolacja zmniejszy przenikanie ciepła do innych obszarów (np. pomieszczeń), podnosząc w ten sposób temperaturę w kominku. Wyższe temperatury w kominku przyspieszą spalanie materiałów w pomieszczeniu, powodując wzrost ciepła uwalnianego do pomieszczenia. Im większa ilość izolacji, tym wyższa temperatura może osiągnąć ogień w pomieszczeniu.
izolacja może również wpływać na działanie urządzeń wytwarzających ciepło, takich jak przewody elektryczne, kable i osprzęt elektryczny. Izolacja zainstalowana wokół urządzenia wytwarzającego ciepło może spowodować przegrzanie urządzenia-jeśli urządzenie stanie się wystarczająco gorące, może zapalić materiały palne w kontakcie z nim. Wiele urządzeń elektrycznych jest teraz wymienionych* do użytku z izolacją pokrywającą je lub z określonymi prześwitami do wskazanego urządzenia.
Materiały izolacyjne mogą mieć niekorzystny wpływ na zdrowie podczas obchodzenia się z nimi lub ekspozycji na ogień. Pożary w materiałach izolacyjnych mogą powodować uwalnianie toksycznych gazów i dymu, które mogą być śmiertelne, jeśli występują w wystarczających ilościach. Dym może stwarzać problemy dla osób próbujących ewakuować się z obszaru pożaru. Podczas obchodzenia się z niektórymi materiałami, takimi jak szkło włókniste, pracownicy i inni, którzy się z nim zetkną, mogą odczuwać podrażnienie skóry. Inne materiały, takie jak azbest, mogą powodować liczne choroby uniemożliwiające lub śmiertelne z powodu długotrwałego narażenia na włókna unoszące się w powietrzu. Ekspozycje takie nie są objęte zakresem niniejszego sprawozdania.
istnieje kilka podstawowych rodzajów materiałów stosowanych do izolacji termicznej. Są na bazie organicznej, mineralnej i plastikowej. Niniejszy raport zawiera przegląd tych materiałów izolacyjnych, zagrożeń związanych z materiałami i czynników kontroli strat związanych z ich wykorzystaniem.
Izolacja na bazie organicznej
typowe izolacje organiczne to drewno, papier, korek i bawełna. Materiały te są łącznie określane jako ” izolacja celulozowa.”Celuloza jest jednym z najstarszych materiałów izolacyjnych stosowanych w budownictwie i pełni trzy podstawowe funkcje. Po pierwsze, jest stosowany jako izolacja termiczna, aby zahamować przepływ ciepła między budynkiem a na zewnątrz. Po drugie, izolacja celulozowa jest stosowana jako bariera akustyczna w celu zmniejszenia transmisji dźwięku między pomieszczeniami w budynku. I wreszcie, izolacja z celulozy natryskowej jest sprzedawana jako ognioodporny materiał powlekający, czasami określany jako bariera termiczna, mający na celu opóźnienie zapłonu i spowolnienie szybkości spalania powierzchni palnych materiałów wykończeniowych.
Izolacja celulozowa jest zwykle wytwarzana z odzyskanego włókna papierowego (np.), który jest traktowany jednym lub więcej ognioodpornych chemikaliów. Materiały z włókien celulozowych są ” higroskopijne;”oznacza to, że będą one łatwo pobierać i zatrzymywać wilgoć w odpowiednich warunkach temperatury i wilgotności, a raz mokre, powoli wysychają. Rozwojowi grzybów zapobiega przede wszystkim kontrolowanie zawartości wilgoci w izolacjach celulozowych poprzez właściwe stosowanie paroizolacji. Możliwe jest jednak wyeliminowanie dostaw celulozy dla grzybów poprzez traktowanie jej niektórymi substancjami, które są toksyczne dla grzybów. Podczas leczenia inhibitorami w celu ochrony przed wilgocią i ognioodpornością, wartość izolacji nieznacznie spada. Ponieważ materiał jest ściskany w celu uzyskania sztywności i wytrzymałości strukturalnej, jego wartość izolacji zmniejsza się. Izolacje organiczne nie powinny być stosowane w kontakcie z glebą lub w warunkach wilgotnych.
Izolacja celulozowa wykonana z drewna, papieru, korka i bawełny podtrzymuje spalanie po wyschnięciu. Nawet gdy jest lekko wilgotny, materiał może się tlić, tworząc stan, w którym izolacja może łatwo wybuchnąć w płomieniach. Kiedy izolacja celulozowa zapala się, czasami trudno jest całkowicie ugasić pożar. Pożary pochodzące lub rozprzestrzeniające się na Ukryte przestrzenie mogą prowadzić do dużych strat, ponieważ nie tylko ogień może palić się przez jakiś czas niezauważony, ale również wysiłki przeciwpożarowe mogą być poważnie utrudnione przez ograniczony dostęp do tych przestrzeni. W miarę jak ogień zużywa tlen w ukrytej przestrzeni, powstają duże ilości super-ogrzanych, łatwopalnych gazów. Ten ogień na bazie tlenu będzie się tlił, dopóki jakieś zdarzenie, takie jak otwarcie drzwi lub właz, nie wprowadzi świeżego powietrza do przestrzeni. Gdy tlen dostanie się do tej ukrytej przestrzeni, nadgrzane gazy zapalą się, powodując tylny ciąg lub wybuch dymu.
ponieważ wszystkie materiały celulozowo-izolacyjne są z natury palne, jednym z typowych etapów procesu produkcyjnego jest traktowanie włókien celulozowych za pomocą jednego lub więcej ognioodpornych chemikaliów. Aby zmniejszyć zagrożenie palności, Komisja ds. bezpieczeństwa produktów konsumenckich (CPSC) wymaga dodania do tych materiałów ognioodpornych chemikaliów. Niestety, Dodatki chemiczne mają tendencję do rozpadu z czasem i tracą swoją skuteczność. Jedną z substancji chemicznych często stosowanych w izolacji celulozy jest siarczan amonu. Gdy siarczan amonu termicznie rozkłada się lub staje się mokry, wytwarza kwas siarkowy, korozyjny dla metali. Z tego powodu wielu instalatorów używa wyłącznie celulozy poddanej chemicznemu działaniu kwasu borowego i boraksu, a nie siarczanu amonu, do aplikacji natryskowych na mokro. Istnieją niepotwierdzone dowody na to, że rury i metalowe elementy złączne cierpią na działanie korozji w kontakcie z mokrą celulozą zawierającą siarczan amonu. Niektórzy producenci dodają teraz inhibitory korozji do mieszanki chemicznej, aby zapobiec temu zjawisku. Środki kontroli ryzyka wymagają przestrzegania instalacji i zalecanego czasu suszenia, aby zminimalizować ryzyko utraty.
rozważania dotyczące kontroli ryzyka
Norma bezpieczeństwa CPSC 16 CFR 1209, tymczasowa Norma bezpieczeństwa dla izolacji celulozowej, zapewnia odporność ogniową i korozyjność izolacji celulozowej. Wymagania norm mają na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie nieuzasadnionego ryzyka zranienia konsumentów ze względu na łatwopalną i korozyjną izolację celulozową. Norma przewiduje również minimalne wymagania dotyczące etykietowania izolacji celulozowej, w tym znakowanie materiału jako spełniającego „znowelizowaną normę CPSC dotyczącą odporności ogniowej i korozyjności izolacji celulozowej.”Podczas gdy większość przepisów budowlanych wymaga izolacji celulozowej w celu spełnienia zmienionych norm, przepisy na ogół wymagają zachowania minimalnych odstępów między izolacją a źródłami ciepła, takimi jak rury grzewcze, aby zapobiec nagrzewaniu się materiału.
istnieją udokumentowane przypadki korozji spowodowanej zastosowaniem izolacji z celulozy siarczanu amonu. Innym problemem jest niepożądany wpływ na jakość powietrza w pomieszczeniach, w szczególności problem zapachu amoniaku, jeśli izolacja nie jest odpowiednio wysuszona przed instalacją płyt kartonowo-gipsowych. Czas schnięcia zależy od warunków środowiskowych.
warunki klimatyczne są kluczowym czynnikiem dla osiągnięcia suchości; porady branżowe sugerują, że celuloza stosowana w sprayu na mokro może suszyć na zewnątrz w północnym (zimnym/suchym) klimacie. Wiąże się to z zastosowaniem przepuszczalnych dla wilgoci zewnętrznych RAM i poszycia, takich jak tarcica 1x wymiarowa i impregnowana asfaltem Płyta pilśniowa. W przypadku klimatu południowego (ciepłego/mokrego) jest odwrotnie. Celuloza musi być pozostawiona do wyschnięcia do wnętrza. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego jest wyeliminowanie paroizolacji i zainstalowanie płyt gipsowo-kartonowych/wykończeń hermetycznych. Wielu instalatorów korzysta z osuszaczy i pozwala na prawidłowe wysuszenie, pozostawiając mokrą izolację celulozową narażoną na co najmniej 48 godzin. Niska zawartość wilgoci (maksymalnie 50 procent zawartości suchej masy) jest również stosowana w celu zminimalizowania problemów z suchością. Izolacja z włókna celulozowego ze spoiwem ma zawartość wilgoci zaledwie 28 procent (sucha masa) i dlatego jest preferowana do zastosowań natryskowych na mokro.
zobacz Raport higieny przemysłowej IH-20-27, Izolacja celulozowa, aby uzyskać dodatkowe informacje.
Izolacje mineralne
izolacje mineralne mogą składać się w całości lub w części z wermikulitu, krzemianu wapnia, azbestu, krzemionki, szkła włóknistego, wełny mineralnej lub innych podobnych materiałów. Izolacje mineralne nie absorbują wilgoci, ale mogą trzymać ją w zawiesinie, uwalniając ją łatwo pod wpływem ciepła lub wentylacji. Wartość izolacji materiału gwałtownie spada po ściśnięciu. Kontakt z glebą lub wilgocią nie jest zalecany ze względu na jego przepuszczalność dla wilgoci. Izolacja mineralna jest na ogół odporna na gnicie, szkodniki i niską Palność. Jest stosowany w kotłach, piecach, ogrzewanych zbiornikach ciśnieniowych, niektórych urządzeniach elektrycznych, a także w izolacji budynków. Izolacja mineralna obejmuje produkty, które mają niewielki wpływ na konsumentów, a także produkty o potencjalnie poważnych skutkach toksykologicznych.
istnieją dwa podstawowe względy zdrowotne związane ze stosowaniem azbestu i szkła włóknistego: podrażnienie skóry od dotykania materiału i podrażnienie płuc z powodu oddychania cząstkami izolacji zawieszonej w powietrzu. Natomiast raporty o stratach związanych z innymi izolacjami mineralnymi, takimi jak wermikulit, perlit i wełna mineralna, zostały ograniczone. Produkty te są niewłókniste lub mają stosunkowo grube włókna, które nie łatwo przenikają przez skórę i nie są łatwo wdychane.
azbest. Azbest jest powszechnie stosowanym, mineralnym materiałem izolacyjnym, który jest odporny na ciepło i żrące chemikalia. Od 1972 roku Occupational Safety and Health Administration (OSHA) reguluje narażenie na działanie azbestu w przemyśle ogólnym, co spowodowało znaczny spadek stosowania materiałów zawierających azbest. W budynkach wybudowanych przed 1980 r. wszystkie rozpylane i zacierające materiały izolacyjne należy uznać za materiały zawierające azbest, chyba że odpowiednio przeanalizowano i stwierdzono, że nie zawierają więcej niż jeden procent azbestu. W zależności od składu chemicznego włókna mogą mieć teksturę od grubej do jedwabistej. Włókna azbestowe dostają się do organizmu przez wdychanie cząstek unoszących się w powietrzu lub przez spożycie i mogą zostać osadzone w tkankach układu oddechowego i pokarmowego.
zobacz Raport higieny przemysłowej IH-20-23, azbest – OSHA ogólny standard przemysłowy, aby uzyskać dodatkowe informacje.
szkło włókniste. Włókniste szkło, zwane również włóknem szklanym, jest wytwarzanym materiałem włóknistym, który jest wytwarzany z surowców, takich jak dwutlenek krzemu i tlenki glinu, wapnia, sodu, magnezu i boru. Badania przeprowadzone przez National Institute for Occupational Safety and Health (NOSH) wykazały, że włókniste szkło jest związane ze znaczną liczbą przypadków zapalenia skóry i infekcji płuc. Chociaż wdychanie niektórych rodzajów materiałów włóknistych (np. azbestu) może prowadzić do unieruchomienia lub śmiertelnych chorób, nie zostało to wskazane w przypadku szkła włóknistego. W związku z tym OSHA reguluje unoszące się w powietrzu szkło włókniste zgodnie z normą pyłu uciążliwego zawartą w „części Z” ogólnych norm branżowych. U pracowników narażonych na działanie szkła włóknistego może wystąpić podrażnienie skóry. Wiele osób zajmujących się włóknami szklanymi po raz pierwszy lub po tymczasowej ich nieobecności cierpi na podrażnienie odsłoniętych części skóry. Włókna o dużej średnicy są bardziej narażone na podrażnienie przez działanie ścierne, a najczęstszymi lokalizacjami są ramiona, twarz i szyja.
Patrz raport higieny przemysłowej IH-20-21, Szkło włókniste, aby uzyskać dodatkowe informacje.
uwagi dotyczące kontroli ryzyka
podczas gdy mineralne materiały izolacyjne są niepalne lub mają niską Palność, papierowe lub foliowe podłoże otaczające materiał izolacyjny może być łatwopalne. Materiały podkładowe izolacyjne powinny być ognioodporne i mieć maksymalną zdolność rozprzestrzeniania płomienia 25, podczas badania zgodnie z ASTM E-84, standardową metodą badania właściwości spalania powierzchni materiałów budowlanych, opublikowaną przez American Society for Testing Materials (ASTM) i zgodnie z wymaganiami UL 723, standardem Badania Bezpieczeństwa właściwości spalania powierzchni materiałów budowlanych, opublikowanym przez Underwriters Laboratories Inc. (UL).
Izolacje Plastyfikowane
izolacje z pianki z tworzyw sztucznych, takie jak poliuretan, polistyren i formaldehyd mocznikowy, oferują najlepsze połączenie izolacji i paroprzepuszczalności. Nie ulegają próchnicy ani uszkodzeniu przez szkodniki i nadają się do szczelnych, nie wentylowanych zastosowań, warunków o wysokiej wilgotności i bezpośredniego kontaktu z glebą. Natryskiwany poliuretan rozszerza się do 30-krotnej głębokości natryskiwania w ciągu trzech sekund, wysycha w ciągu dziesięciu sekund i przylega do większości materiałów budowlanych. Jednak izolacje z pianki z tworzyw sztucznych mogą wytrzymać szybkie spalanie, a ich gazy mogą być toksyczne.
Pianka poliuretanowa może być formowana na placu budowy lub montowana w formie płyty (patrz sekcja „Izolacje kompozytowe, płyty izolacyjne strukturalne”). Po utworzeniu w miejscu, istnieje możliwość ekspozycji zakończonych operacji. Jeśli substancja nie zostanie odpowiednio utwardzona, mogą powstać toksyczne opary, które mogą powodować podrażnienie oczu i dróg oddechowych. Taka możliwość istnieje tylko na wczesnym etapie życia produktu. Spontaniczny zapłon pianki poliuretanowej jest możliwy dzięki gromadzeniu się ciepła podczas etapu utwardzania. Pianki poliuretanowe są palne i tworzą dymny ogień, który jest trudny do gaszenia.
bębny z materiału używanego do spieniania mogą budować ciśnienie z powodu zanieczyszczenia wilgocią, ulatniania się środka porotwórczego i niewłaściwego obciążenia. Do wysyłki potrzebne są specjalne pojemniki i obsługa.
styropian. Polistyren, podobnie jak poliuretan, może być formowany na placu budowy lub może być otrzymany w kartonie. Polistyren jest przezroczystym, wodoodpornym i stabilnym wymiarowo tworzywem sztucznym. Po zapaleniu substancja pali się bardzo dymnym ogniem, który jest trudny do gaszenia. Żywice polistyrenowe są umiarkowanie toksyczne dla ludzi i są łatwo wchłaniane przez skórę, a także przez układ oddechowy i żołądkowo-jelitowy. Główne ostre zagrożenia związane z narażeniem pracownika na styren to depresja ośrodkowego układu nerwowego (CNS) i podrażnienie oczu, skóry i górnych dróg oddechowych. Przechowywanie i obchodzenie się z produktem wymaga specjalnych środków ostrożności.
formaldehyd mocznikowy. Izolacja z pianki mocznikowo-formaldehydowej (UF), zwana również izolacją piankową na bazie formaldehydu, oznacza każde Tworzywo komórkowe, materiał termoizolacyjny, który zawiera jako składnik chemiczny formaldehyd, polimery Formaldehydu, pochodne formaldehydu lub jakikolwiek inny związek chemiczny, z którego formaldehyd może zostać uwolniony. Jednym z problemów z zastosowaniem UF jako izolacji domowej jest to, że gdy substancja jest niewłaściwie sformułowana, nadmierna ilość gazu formaldehydowego może zostać uwolniona. Ekspozycja na małe ilości tego gazu może powodować pieczenie oczu i podrażnienie górnych dróg oddechowych. Jest również podejrzewany o działanie rakotwórcze. CPSC oświadczyło w 1982 r., że izolacja z pianki UF jest zakazanym produktem niebezpiecznym zgodnie z sekcjami 8 i 9 ustawy o bezpieczeństwie produktów konsumenckich. Zakaz został uchylony przez sąd federalny; jednak widzi bardzo ograniczone stosowanie w Stanach Zjednoczonych i pozostaje Zakazane w Kanadzie.
UF jest izolacją stosowaną tylko w zastosowaniach piankowych, ponieważ jej kruchość utrudnia obsługę. Jest lekki, ale jego otwarta struktura komórkowa pozwala na wyższą przepuszczalność cieczy niż inne izolacje z tworzyw sztucznych. Dlatego nie stosuje się go w bezpośrednim kontakcie z cieczami lub glebą. Jest uważany za odporny na gnicie, odporny na szkodniki i jest nieco mniej palny niż inne izolatory z tworzywa piankowego. Jego przyleganie do powierzchni ograniczających jest słabe.
uwagi dotyczące kontroli ryzyka
badanie właściwości fizycznych i chemicznych większości tworzyw sztucznych ujawnia, że nie są one przeznaczone do pracy w wysokich temperaturach lub ekspozycji na ogień. Jak większość związków organicznych, spalają się w określonych warunkach. Szybkość spalania zależy od grupowania polimerów i plastyfikatorów, smarów, środków ognioodpornych i innych dodatków w danym plastiku. Spienione Tworzywa sztuczne na ogół spalają się znacznie szybciej niż stałe Tworzywa sztuczne. Wynika to z dużej powierzchni wystawionej na działanie powietrza w tych materiałach podobnych do gąbek. W przeważającej części uplastycznione izolacje mają wyższą zawartość ciepła na jednostkę masy niż większość materiałów, zwiększając tym samym zagrożenie pożarowe.
ważną cechą ” strat „jest potencjalne” stopienie ” lub zniszczenie stabilności wymiarowej spienionych rdzeni z tworzywa sztucznego, co może prowadzić do wymiany wielu paneli, jeśli są one narażone na stosunkowo mały pożar w budynku. Temperatura krytyczna w niektórych z tych produktów może wynosić nawet 300°C (575 ° F), co jest temperaturą, którą można osiągnąć bardzo szybko w zwykłym pożarze. Straty mogą wystąpić nawet wtedy, gdy izolacja jest osłonięta innymi materiałami.
kolejnym problemem jest samozapłon pianki poliuretanowej z powodu nagromadzenia ciepła podczas etapu utwardzania. Tworzywa sztuczne wytwarzają znacznie więcej dymu niż inne rodzaje materiałów izolacyjnych. Gdy pali się poliuretan i polistyren, tworzą bardzo dymny ogień, który jest trudny do gaszenia.
spienione tworzywo sztuczne, które jest wstrzykiwane do wnęk ściennych, może pomóc w rozprzestrzenieniu ognia we wnęce ściennej. Większość przepisów budowlanych wymaga, aby materiał miał określoną ocenę rozprzestrzeniania się płomienia określoną przy użyciu metody opisanej w NFPA 255, standardowej metody badania właściwości spalania powierzchni materiałów budowlanych. Badania wykazały, że ogień rozprzestrzenia się szybciej w górę, jeśli istnieje przestrzeń powietrzna między ścianą a spienionym tworzywem sztucznym.
izolacja natryskowa z uretanu (tj. spienione tworzywo sztuczne) jest nadal popularna w niektórych obszarach i jest stosowana jako materiał izolacyjny do budynków z metalu żelaznego i innych rodzajów konstrukcji, takich jak rama drewniana. NFPA 5000, Building Construction And Safety Code, zawiera informacje na temat stosowania „spienionego tworzywa sztucznego” w podrozdziale 10.
NFPA 5000, podpunkt 10.4.3 zabrania stosowania „komórkowych lub spienionych tworzyw sztucznych” jako „wykończenia ścian wewnętrznych i sufitów”, chyba że spełnione są pewne warunki, jak określono w podpunktach 10.4.3.1 i 10.4.3.2. Warunki te obejmują:
- wykazanie, poprzez testy ogniowe na dużą skalę, że materiał spełnia wymagania dotyczące palności dla zamierzonego pomieszczenia.
- w przypadku stosowania jako część materiału wykończeniowego, nie może on stanowić więcej niż dziesięć procent powierzchni ściany lub sufitu; i pod warunkiem, że jest on nie mniejszy niż 20 funtów/ft3 (320 kg/m3) gęstości, jest ograniczony do grubości 13 mm (0,5 cala) i szerokości 100 mm (4 cale) oraz spełnia wymagania dotyczące wykończenia ścian wewnętrznych i sufitów klasy A lub B, zgodnie z opisem w 10.3.2; jednak stopień zadymienia nie jest ograniczony.
Międzynarodowy kodeks budowlany (IBC), opublikowany przez Międzynarodową Radę Kodeksów (ICC), zawiera podobne wymagania w rozdziale 26, podsekcji 2603. W podpunkcie 2603.4 zawarty jest wymóg oddzielenia pianki od wnętrza budynku „zatwierdzoną barierą termiczną”, z ograniczonymi wyjątkami.
Izolacje kompozytowe
produkty izolacyjne kompozytowe, takie jak płyty izolacyjne strukturalne, izolacyjne formy betonowe oraz systemy izolacji zewnętrznej i wykończenia, składają się z jednego lub więcej z trzech rodzajów izolacji zamkniętych innymi materiałami, które zapewniają wytrzymałość mechaniczną lub poprawiają jej wygląd. Wiele zastosowań izolacji wymaga formy kompozytowej. Produkty kompozytowe mają różne właściwości, które mogą różnić się od podstawowych właściwości wymienionych dla trzech podstawowych rodzajów izolacji. Izolacje sprężone lub laminowane, takie jak materiały organiczne, są zwykle poddawane obróbce dodatkami w celu zmniejszenia ich palności i zwiększenia ich żywotności. Jednak zabieg ten zmieni również jego podstawowe właściwości termiczne.
strukturalne panele izolowane (SIPs). Strukturalne Panele izolowane (SIP) zostały po raz pierwszy wprowadzone w branży budowlanej w połowie lat 80. ich konstrukcja jest prosta: rdzeń ze sztywnej pianki izolacyjnej umieszczony przez oriented strand board (OSB). Technicznie każdy jednoczęściowy panel budowlany składa się z solidnego rdzenia ze spienionej pianki polistyrenowej (EPS) umieszczonej między „skórkami” OSB, sklejki, blachy lub gipsu. Każdy panel jest produkowany w fabrycznie sterowanym ustawieniu w rozmiarach od 4 stóp x 8 stóp (1,2 m x 2,4 m) do 8 stóp x 24 stopy (2,4 m x 7,2 m).
SIPs może stanowić cały zespół konstrukcyjny z niewielką ilością, jeśli w ogóle, innych ramek. SIPs mogą być stosowane w budowie domów mieszkalnych, strip-Mall budynków lub małych projektów komercyjnych. Właściwości płyt z rdzeniem piankowym różnią się w zależności od wielkości i grubości, a także rodzaju rdzenia piankowego i „skórek” używanych.
aby uzyskać dodatkowe informacje, patrz raport zarządzania budową CM-45-12, Panele izolowane konstrukcyjne.
izolacyjne formy betonowe. Izolacyjne formy betonowe (ICF) są pustymi blokami piankowymi lub panelami, które są układane w kształt ścian zewnętrznych budynku. Następnie pracownicy wlewają żelbet do środka, tworząc warstwę pianobetonową. Można również stosować inne materiały, takie jak drewno z recyklingu, poliuretan i różne mieszanki cementowe. Rezultatem jest ściana, która jest wyjątkowo mocna, energooszczędna i trwała i może być zbudowana w dowolnym stylu. Najczęściej stosowanymi materiałami na bloki lub panele są styropian lub polistyren ekstrudowany. Formy pasują do siebie za pomocą zazębiających się połączeń pióro-wpust i są ułożone w stos zgodnie z projektem budynku. Jeśli wymagane są więzy, aby utrzymać formy razem, są one zwykle wykonane z metalu lub tworzywa sztucznego.
zobacz Raport technologii budowy CT-40-07, izolacyjne formy betonowe, aby uzyskać dodatkowe informacje.
zewnętrzne systemy izolacji i wykończenia (EIFS). Pod względem konstrukcyjnym zewnętrzne systemy izolacji i wykończenia (EIFS) są znane jako „systemy typu barierowego.”EIFS, zwane również „sztukaterią syntetyczną”, to wielowarstwowe systemy ścian zewnętrznych, które są stosowane zarówno w budynkach komercyjnych, jak i domach. Podczas gdy każdy EIFS różni się konstrukcją, zwykle składają się z płyty izolacyjnej na bazie polistyrenu, cementowej powłoki bazowej wzmocnionej siatką z włókna szklanego i powłoki wykończeniowej na bazie akrylu. Płyta izolacyjna jest klejona lub mocowana do podłoża, takiego jak sklejka, blacha, cegła lub kamień, a powłoki bazowe i wykończeniowe są nakładane w celu uzupełnienia systemu.
EIF, które wykorzystują palną izolację lub podłoże, stwarzają nieodłączne zagrożenie pożarowe podczas budowy. Materiały te mogą być narażone (czasami przez kilka tygodni) podczas budowy. Aby zmniejszyć ryzyko pożaru, należy zainstalować tylko taką ilość palnej izolacji, która może być pokryta podkładem w tym samym dniu.
więcej informacji można znaleźć w raporcie technologii budowy CT-30-04, systemy izolacji zewnętrznej i wykończenia.
Izolacja Z Folii Odblaskowej
Izolacja Odblaskowa to izolacja (pianka o zamkniętych komórkach, włókno szklane, wełna itp.) pokryta powierzchnią odblaskową (folią), która ma na celu zarówno izolację przed utratą ciepła, jak i odbijanie promieniowania cieplnego z powrotem do przestrzeni. Pokrycia te często znajdują się w niedokończonych garażach i innych dużych przestrzeniach, w których odbicie promieniowania cieplnego z powrotem do przestrzeni pomaga w kontroli temperatury.
Izolacje odblaskowe dzielą się na dwa podstawowe typy: jednowarstwowe i wielowarstwowe.
jednowarstwowy jest w rzeczywistości laminatem składającym się z rdzenia papieru pakowego po obu stronach folią aluminiową przyklejoną do niego klejem ognioodpornym (FR). Wielowarstwowa folia zwykle składa się z górnej i dolnej warstwy papieru pakowego / laminatów folii aluminiowej z folią aluminiową skierowaną na zewnątrz i wieloma średnimi warstwami aluminiowanymi, tj. Każdy arkusz jest oddzielony martwą przestrzenią powietrzną o grubości około 1 cala (25 mm).
od początku lat 80.większość izolacji odblaskowej została potraktowana środkami ognioodpornymi. Międzynarodowe Stowarzyszenie Producentów izolacji odblaskowej (Rima-I) udostępnia specyfikacje techniczne dla izolacji odblaskowej na swojej stronie internetowej. Specyfikacje RIMA wymagają, aby produkty miały zdolność rozprzestrzeniania się płomienia nie większą niż 25, podczas badania zgodnie z ASTM E84-11a, standardową metodą badania właściwości spalania powierzchni materiałów budowlanych. Inną obawą, która została teoretyzowana, jest to, że przy metalicznej powłoce będącej przewodnikiem, wadliwy lub nieizolowany drut stykający się z produktem może stanowić zagrożenie. Jednak wadliwe okablowanie stanowi zagrożenie niezależnie od rodzaju izolacji, a cienkość folii może ograniczyć zdolność produktu do przenoszenia prądu poprzez rozpad.
ogólnie rzecz biorąc, cała izolacja stanowi pewien stopień ryzyka. Odpowiednio przetestowana, zainstalowana i zabezpieczona izolacja zapewnia minimalne ryzyko utraty mienia. Należy przestrzegać zaleceń producentów dotyczących instalacji i pielęgnacji materiałów izolacyjnych, oprócz wymagań Kodeksu.
aby uzyskać więcej informacji na temat kontroli strat i zarządzania ryzykiem biznesowym, sprawdź American Family Insurance Loss Control Resource Center.
*na liście. Sprzęt, Materiały lub usługi zawarte w wykazie opublikowanym przez organizację, która jest akceptowalna dla organu mającego jurysdykcję i dotyczy oceny produktów lub usług, który utrzymuje okresową kontrolę produkcji wymienionych urządzeń lub materiałów lub okresową ocenę usług, i którego lista stwierdza, że albo sprzęt, materiał, lub usługa spełnia odpowiednie wyznaczone standardy lub został przetestowany i uznany za odpowiedni do określonego celu.
1.Nola, Dennis. Encyklopedia Ochrony Przeciwpożarowej. Albany, NY: Delmar – Thompson Learning, 2001.
2.Usługi inżynieryjne i bezpieczeństwa. Przegląd profilaktyki przeciwpożarowej i Ochrony Przeciwpożarowej. FP-80-01. Jersey City, NJ: ISO Services, Inc., 2011.
3.—. Odporność ogniowa i terminologia budowlana. FP-32-01. Jersey City, NJ: ISO Services, Inc., 2010.
4.—. Rozprzestrzenianie się dymu i ognia. FP-30-00. Jersey City, NJ: ISO Services, Inc., 2011.
5.Factory Mutual Engineering Corp. ” Odporność ogniowa zespołów budowlanych.”Karta Danych Zapobiegania Stratom 1-21. Norwood, MA: FM Global, 2012.
6.International Codes Council (ICC). Międzynarodowy Kodeks Pożarniczy. 2012 ed. Falls Church, VA: ICC, 2012.
7.National Fire Protection Association (NFPA). Podręcznik Ochrony Przeciwpożarowej. XX w. NFPA, 2008.
8.—. Produkty po raz pierwszy zapalone w pożarach domów w USA, Analiza statystyczna. NFPA, 2001.
9.—. Jednolity Kodeks Pożarowy. NFPA 1. NFPA, 2012.
COPYRIGHT ©2012, ISO Services, Inc.
informacje zawarte w niniejszej publikacji pochodzą ze źródeł uważanych za wiarygodne. ISO Services Sp. z o. o., jej firmy i pracownicy nie gwarantują wyników i nie ponoszą odpowiedzialności w związku z informacjami zawartymi w niniejszym dokumencie lub sugestiami bezpieczeństwa w niniejszym dokumencie. Ponadto nie można zakładać, że każda dopuszczalna procedura bezpieczeństwa jest tu zawarta lub że nienormalne lub nietypowe okoliczności mogą nie uzasadniać lub wymagać dalszej lub dodatkowej procedury.