Kliknij tutaj, jeśli nie możesz wyświetlić tej galerii na urządzeniu mobilnym.
w ciągu trzech tygodni od rozpoczęcia kampanii prezydenckiej Kamala Harris cytowała jedną postać bardziej niż jakąkolwiek inną: swoją mamę.
„moja matka mawiała:” nie siedź i nie narzekaj na różne rzeczy, zrób coś ” -powiedział Harris 20 000 kibiców na inauguracyjnym wiecu w Oakland. Powiedziała również młodemu Harrisowi, że „możesz być pierwszym, który zrobi wiele rzeczy, ale upewnij się, że nie jesteś ostatnim”, powiedział senator z Kalifornii podczas wydarzeń w Iowa i Karolinie Południowej.
historia rodziców Harrisa-imigrantów z różnych części świata, którzy ścigają swoje amerykańskie marzenie do Bay Area-stała się kluczową częścią jej przesłania, gdy przedstawia się krajowi.
Harris regularnie opisuje swoją matkę, Shyamalę Gopalan, jako najważniejszy wpływ na jej życie. Badaczka raka piersi z Indii, która miała silną pozycję pomimo swojego wzrostu, zmarła na raka jelita grubego w 2009 roku. Donald Harris, ojciec Kamali, jest emerytowanym lewicowym profesorem ekonomii Stanford z Jamajki, który badał takie kwestie jak nierówność dochodów, ale miał mniejszy wpływ na jej życie po tym, jak para rozwiodła się, gdy była dzieckiem.
jak prezydencka nadzieja przed nią – opowieści Baracka Obamy o samotnej matce budzącej go o 5 rano. studia, czyli opowieści Billa Clintona o matce wspierającej rodzinę po śmierci ojca w wypadku samochodowym-Harris wykorzystuje rodziców jako ucieleśnienie wartości, o które walczy. Dla jej zwolenników historia imigrantów z jej rodziny jest prawie ukrytą naganą polityki prezydenta Trumpa ograniczającej imigrację do USA-nawet jeśli miała już do czynienia z fałszywymi spiskami „birther” wśród niektórych z skrajnej prawicy.
dla kandydata, który przyznaje, że czuje się bardziej komfortowo rozmawiając o polityce i polityce niż o życiu osobistym, dzielenie się doświadczeniami rodziny jest również łatwiejszym sposobem na nawiązanie kontaktu z wyborcami.
„opowiadała historię swojej rodziny przez całą karierę polityczną” – powiedział Jim Stearns, który prowadził pierwszą kampanię Harrisa na rzecz Prokuratora Okręgowego w San Francisco. „Każdy musi znaleźć własną historię fundacji, a ona jest konsekwentna — przywiązuje dużą wagę do swoich korzeni, a jej mama ma ogromny wpływ.”
Love in a time of protest
oboje rodzice Harrisa przybyli do UC Berkeley na studia podyplomowe i nieoczekiwanie zostali ze względu na siebie nawzajem.
Gopalan była przedwcześnie urodzoną córką Indyjskiego dyplomaty i działaczki na rzecz praw kobiet w południowo-wschodnim stanie Tamil Nadu. Po ukończeniu Uniwersytetu w Delhi w wieku 19 lat przeniosła się do Berkeley, aby kontynuować doktorat z żywienia i endokrynologii, nigdy wcześniej nie postawiła stopy w USA. Donald Harris również celował w młodym wieku, ukończył University College of the West Indies na Jamajce przed przyjazdem do Berkeley.
obaj nie spotkali się w klasie, ale pośród protestów, które konwulsjonowały kampus w latach 60-tych. w niedziele zebrali się z grupą podobnie myślących studentów, aby omówić czarnych pisarzy pomijanych przez program nauczania uniwersyteckiego i debatować o polityce, dekolonizacji i aktywizmie.
„byłem ich pod wrażeniem”, powiedział Aubrey LaBrie, 81-letni student grupy, którego Harris nazywa „wujkiem Aubreyem” w swojej ostatniej książce. „Byli poważnymi uczniami i tak elokwentnymi, ale też naprawdę dbali o swoją aktywność.
młoda para wzięła ślub jeszcze w szkole. Gopalan odrzuciła rodzinną tradycję aranżowanego małżeństwa. W wieku 25 lat zdobyła doktorat z Berkeley i urodziła Kamalę w Oakland, pracując aż do momentu, gdy odeszły jej wody, zgodnie z pamiętnikiem senatora.
Harris i Gopalan rzucili się w ruch praw obywatelskich, doprowadzając młodą Kamalę do protestów w wózku. Gopalan poznał Martina Luthera Kinga Jr., kiedy przemawiał w Berkeley w 1967 roku. Gdy dorastała, Kamala odwiedziła również rozległą rodzinę w Indiach i na Jamajce, poznając swój pierwszy smak szerszego świata.
jej rodzice rozstali się po tym, jak Donald Harris objął profesurę na Uniwersytecie Wisconsin-Madison. Gopalan złożyła pozew o rozwód w grudniu 1971 roku, gdy Kamala miała 7 lat, zgodnie z aktami sądowymi, a w czerwcu 1973 roku otrzymała opiekę nad córkami. Kamala napisał (a): „Kłócili się tylko o to, kto dostał książki.”
jako „wysoki jak każdy w pokoju”
Kamala i jej młodsza siostra Maya — teraz jej fotel prezydencki — nadal odwiedzali ojca podczas wakacji i wakacji. Ale ich matka stała się centralną postacią w życiu Kamali.
rodzina mieszkała w dwupoziomowym mieszkaniu na Bancroft Way w południowo-zachodnim Berkeley flatlands. Kamala pojechał autobusem do bogatszej, bielszej dzielnicy, aby uczęszczać do szkoły podstawowej Thousand Oaks w ramach tylko drugiej klasy.
Gopalan często zabierała córki do laboratorium, gdzie pomagały w czyszczeniu probówek. Kiedy podróżowała do pracy, wysłała ich do przedszkola dwa drzwi dalej od ich domu, gdzie ściany były pokryte plakatami przywódców afroamerykańskich, a młoda Kamala dowiedziała się o George ’ u Washingtonie Carverze przed prezydentem Georgem Washingtonem.
„wiedziała, że jej adoptowana ojczyzna zobaczy Mayę i mnie jako czarne dziewczyny i była zdeterminowana, aby upewnić się, że wyrosniemy na pewne siebie, dumne czarne kobiety” – napisała Kamala.
Gopalan „była zabawną osobą, ale była też bardzo intensywna” – przypomniała Sharon McGaffie, przyjaciółka rodziny, której matka prowadziła przedszkole. „Kiedy widzę (Kamala) teraz, tak bardzo przypomina mi to jej matkę-tę siłę, że walczy o coś, że nigdy nie jest onieśmielona.”
nawet, gdy doskonaliła się w szkole i jej badaniach, stanęła w obliczu dyskryminacji jako kobieta i imigrantka. W pewnym momencie lat 70-tych, jej koleżanka z Berkeley Mina Bissell przypomniała sobie, że Gopalan został odrzucony na profesurę na uniwersytecie na rzecz mniej wykwalifikowanego mężczyzny, co Bissell opisał jako rażąco seksistowskie posunięcie. A Kamala pisała o bolesnych wspomnieniach, że jej matka była „traktowana tak, jakby była głupia z powodu jej akcentu.”
kiedy Kamala była w Gimnazjum, jej matka przeniosła się z rodziną do Montrealu, aby uczyć i prowadzić badania na Uniwersytecie McGill i studiowała w innych częściach USA, zanim wróciła do Lawrence Berkeley Laboratory.
jej badania skupiły się na tym, jak różne formy raka piersi reagują na hormony. Eksperymentując na myszach i tkankach ludzkich, pomogła zrozumieć, w jaki sposób niektóre nowotwory mogą być kontrolowane przez ograniczanie estrogenów u pacjentów.
w swoich laboratoriach przez lata Gopalan skupiała się również na mentorowaniu kolorowych studentów i nie bała się wywoływać współpracowników w twarz, jeśli wypowiadali się nieczule lub stronniczo-nawet jej szef, Joe Gray, który jest obecnie profesorem na Oregon Health and Science University.
– miała około 1,5 metra, ale uderzyła wyżej-powiedział ze śmiechem Gray. „Shyamala był wysoki jak każdy w pokoju.”
w miarę jak Kamala coraz bardziej angażowała się w politykę, Gopalan stała się jednym z jej najbardziej oddanych wolontariuszy, liżąc koperty, pukając do drzwi i stając się stałą obecnością w kwaterze głównej kampanii podczas jej wyścigu o stanowisko Prokuratora Okręgowego w San Francisco.
w 2008 roku Gopalan przekazała córkom wiadomość, że po tylu latach badań nad komórkami nowotworowymi pod mikroskopem, sama zachorowała na raka jelita grubego. Zmarła w lutym 2009.
ekonomista, który kwestionował konwencjonalną mądrość
Kamala nie była tak blisko ze swoim ojcem przez lata, chociaż ona i Maya odwiedzili go podczas letnich wakacji po tym, jak przeniósł się do Stanford w 1972 roku. Był pierwszym i jedynym czarnoskórym profesorem na Wydziale Ekonomii w tym czasie, według współczesnych, i jednym z zaledwie garstki czarnoskórych profesorów na Uniwersytecie.
Harris, który odszedł od Dona, był popularny wśród studentów ze względu na sceptycyzm wobec panujących poglądów ekonomicznych. Kiedy Harris miał opuścić Stanford po dwuletniej profesurze wizytującej w 1974, studenci sprzeciwili się, że uniwersytet nie robi wystarczająco dużo, aby zatrudnić i zatrzymać „radykalnych” i „marksistowskich” profesorów z różnorodnością idei ekonomicznych, zgodnie z artykułem w Gazecie Stanford Daily. Jeden z op-ed opisał Harrisa jako uważanego za ” zbyt charyzmatycznego, Pied piper, który prowadzi studentów na manowce neoklasycznej ekonomii.”
Administratorzy postanowili utrzymać go na stanowisku profesora w 1975 roku, a Harris pomógł opracować program „alternatywnych podejść do analizy ekonomicznej”, gdzie studenci badali teorie, w tym marksizm, który był sprzeczny z dominującymi poglądami tamtych czasów. Pisał o nierównomiernym rozwoju gospodarczym, wyjaśniając, jak trudno jest biednym krajom dogonić bogate kraje i wpływ nierówności dochodów dla czarnych Amerykanów — pomysły, które wydają się mieć echa w programie politycznym jego córki dzisiaj.
kilku jego byłych studentów stwierdziło, że nie było trafne opisanie go jako Marksistę, chociaż „mógł być o wiele bardziej sympatyczny dla Marksa niż wielu innych ekonomistów w tym czasie”, powiedział Tracy Mott, który jest teraz profesorem na Uniwersytecie w Denver. Duncan Foley, kolega Harrisa, powiedział, że jego poglądy kwestionujące globalny model gospodarczy wyprzedzają swoje czasy i zyskały na znaczeniu od czasu kryzysu finansowego z 2008 roku.
wykłady Harrisa — prowadzone w lekkim jamajskim stylu — były wciągające, ale teoretyczne. „Nie rozmawialiśmy w jego klasach o tym, czy powinniśmy mieć wyższą czy niższą stawkę podatku od osób prawnych, czy coś w tym stylu”, powiedział Steven Fazzari, jeden z jego studentów, który jest obecnie profesorem ekonomii na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St.Louis. „Było to głębsze zrozumienie tego, co sprawia, że gospodarki zmieniają się i rosną w czasie.”
czasami przyprowadzał studentów na koncerty bluesowe, widząc BB Kinga lub Bobby ’ ego „Blue” Blanda, gdy przyjeżdżali do Bay Area. Koledzy pamiętają go jako przyjaznego, ale powściągliwego w życiu osobistym. Jednym ze wspomnień Kamali o Palo Alto, które powiedziała Los Angeles Times w 2015 roku, było to, że sąsiedzi jej ojca nie pozwalali dzieciom bawić się z nią lub jej siostrą, ponieważ były czarne.
Harris przeszedł na wcześniejszą emeryturę ze Stanford w 1998 roku, a ostatnio prowadził badania i projekty doradztwa gospodarczego dla rządu swojej rodzinnej Jamajki.