Jak radzić sobie z ringbone

czas był taki, że diagnoza ringbone u konia byłaby bardzo złą wiadomością—w najlepszym razie może być na emeryturze, aby spędzić swoje dni na pastwisku. W najgorszym przypadku, jest tylko jedna humanitarna rzecz do zrobienia, gdy koń nie może już stać ani poruszać się bez silnego bólu. Nie jest zbyt dramatyczne, aby powiedzieć, że ringbone u koni był albo końcem kariery, albo wyrokiem śmierci.

na szczęście dziś istnieje wiele innych opcji, aby pomóc końowi, który rozwija kość pierścieniową. W rzeczywistości, jeśli rozwijający się przypadek zostanie zidentyfikowany wystarczająco wcześnie—i rozwiązany dzięki zespołowej pracy weterynarza i fariera—koń może pozostać zdrowy przez wiele lat.

praktycznie każdy koń, który ciężko pracuje przez całe życie, jest kandydatem do ringbone. Niemniej jednak, podjęcie pewnych podstawowych środków ostrożności i wypatrywanie pierwszych oznak kłopotów może znacznie pomóc koniowi zachować zdrowie. Oto, co musisz wiedzieć.

wysoka i niska kość pierścieniowa

„kość Pierścieniowa” to określenie przerostu kostnego (egzostozy), który rozwija się na lub wokół kości śródręcza w wyniku urazu i/lub zapalenia. Przerost może być stawowy-wpływając na staw-lub rozwijać się po stronie kości śródstopia, często gdzie więzadła dołączyć. W niektórych przypadkach kościste przerosty mogą otaczać środkową część, stąd nazwa.

jeśli dotyczy to tylko kości, ale nie stawów, ringbone może być niewiele więcej niż Skaza, która nie wymaga specjalnego leczenia. „Kostny wzrost lub zwapnienie może rosnąć i rozszerzać się, ale jeśli nie powoduje bólu/kulawizny, nie jest to tak duże zmartwienie”, mówi Todd Allen, CJF, farrier w Vandergrift, Pensylwania.

gdy ringbone wpływa na staw śródręczny lub trumienny, może jednak spowodować przewlekłe kulawizny. Dwa rodzaje egzostozy mogą wpływać na staw śródstopia: niski i wysoki ringbone. Niska kość pierścieniowa rozwija się wokół stawu między kością trumienną a krótką kością śródstopia, tuż w górnej części ściany kopyta.

„choroba zwyrodnieniowa stawów w stawie trumny może być bardzo problematyczna z powodu wyższego zakresu ruchu tego stawu”, mówi Troy Herthel, DVM, DACVS, z Alamo Pintado Equine Medical Center w Los Olivos w Kalifornii. Niska ringbone wydaje się być bardzo bolesne, ponieważ każdy obrzęk lub powiększenie ma mało miejsca, aby rozwinąć pod ścianą kopyta, co dodaje nacisk na staw.

wysoka kość pierścieniowa rozwija się wokół stawu między krótką kością śródmiąższową a długą kością śródmiąższową. „Wysoka kość pierścieniowa jest bardziej powszechna. Śródręcze jest stawem o niskim ruchu, ale wymaga znacznego obciążenia, przenosząc ciężar konia na każdym kroku”, mówi Herthel. „To bezlitosny staw; po urazie lub uszkodzeniu chrząstki ulega degeneracji.”

podobnie jak w przypadku innych rodzajów zapalenia stawów, ringbone rozwija się, gdy naprężenia na stawy, ścięgna i więzadła wyzwalają stan zapalny, który wymyka się spod kontroli, powodując dalsze uszkodzenia, a nie gojenie lokalnych tkanek. „Jeśli ścięgna i więzadła, które wspierają te stawy, są zbyt napięte, ciało reaguje, układając więcej kości, aby spróbować pomóc ustabilizować staw”, mówi Paul Goodness, CJF, szef usług farrier w Virginia Tech Equine Medical Center w Leesburg, Wirginia. „Wtedy dodatkowa kość staje na drodze ruchu i staje się problematyczna.”

radzenie sobie z ringbone stawów może być frustrujące. „Konie mogą stać się bardzo słabe i nie zawsze jest to łatwe do rozwiązania”, mówi Larry Galuppo, DVM, z University of California–Davis. „Staw śródręcza jest trudny do leczenia u koni, ponieważ w dużym stopniu opiera się na otaczających więzadłach dla wsparcia i stabilności. Kiedy rozpoczyna się proces degeneracji, może przebiegać dość szybko. To może potrwać tylko kilka lat do poważnego zwyrodnienia w wyniku przewlekłego bólu.”

pozostawione bez kontroli przerost kości może ostatecznie unieruchomić staw-cementując dwie sąsiadujące ze sobą kości w jedną solidną strukturę. „To się nazywa zesztywnienie, a niektóre konie, które je mają, radzą sobie zaskakująco dobrze. Chód konia może ulec zmianie, ale nie jest on niewygodny—fuzja eliminuje źródło tarcia i podrażnienia ” – mówi Herthel. „Ale ten proces może zająć dużo czasu i większość koni ma pewien stopień zauważalnej kulawizny.”

trudna diagnoza

charakterystyczne wypukłe guzki i grzbiety kości pierścieniowej są trudne do pominięcia. Ale do czasu, gdy kościste wzrosty są widoczne, sprawa jest już dość zaawansowana. „Trochę czasu minie, zanim pojawią się jakiekolwiek zewnętrzne oznaki, takie jak pogrubienie wokół łopatki w wyniku wzrostu nowej kości”, mówi Galuppo. „Zanim to zobaczysz, zapalenie stawów postępowało dość daleko.”

lepszym podejściem byłoby zidentyfikowanie problemu w jego najwcześniejszych stadiach, kiedy koń dopiero zaczyna boleć, zanim zaczną się rozwijać zmiany kostne. Ale zlokalizowanie stawu lub stawów, które są źródłem łagodnej kulawizny może być trudne.

„określenie źródła może wiązać się z palpacją i zgięciem kończyny, wraz z potencjalnymi regionalnymi blokami nerwowymi lub śródstawowymi”, mówi Herthel. „Zwykle zdjęcia rentgenowskie tego obszaru są wystarczające, aby potwierdzić diagnozę, choć jeśli uraz jest ostry, lekarz weterynarii może potrzebować zrobić inne diagnostyki, takie jak USG, skan kości, CT lub badanie MRI w celu potwierdzenia diagnozy.”

im wcześniejsza bolesność stawów zostanie zidentyfikowana i leczona, tym większe szanse na zachowanie lub wydłużenie długotrwałej zdrowości konia. Więc to jest dobry pomysł, aby lekarz weterynarii zbadać konia, jak tylko zauważysz nawet drobne kulawizny. „Kiedy już wiesz dokładnie, z czym masz do czynienia, możesz wymyślić najlepszą terapię dla tego konkretnego konia”, mówi Galuppo.

w jaki sposób farier może pomóc

gdy koń rozwija bolesność w swoich pasternach, jednym z najważniejszych pierwszych kroków jest dostosowanie jego przycinania i podkuwania, jeśli to konieczne, aby zminimalizować naprężenia stawiane na stawy. Lekarz weterynarii i farrier może trzeba współpracować, aby rozwiązać sprawę konia zarówno medycznie i mechanicznie.

„mechanika wczesnego leczenia polega na próbach zapewnienia najlepszego możliwego podkucia” – mówi Galuppo. „To samo w sobie może być wyzwaniem, ponieważ nie ma jednego najlepszego sposobu, aby sobie z tym poradzić, żadnego konkretnego rodzaju buta, który działa najlepiej dla wszystkich przypadków i konformacji; weterynarz i farrier muszą stawić czoła tym wyzwaniom w każdym przypadku.”

planując strategię, mówi Goodness, podchodzimy do tego z celami krótko-i długoterminowymi. Krótkoterminowe cele starają się przywrócić Kopyto do jak najbliższej normalnej budowy i funkcji, jak to możliwe. Jak to często bywa, te nogi, u których zdiagnozowano ringbone częściej niż nie mają również mniej niż idealnej budowy kopyt. W dłuższej perspektywie musimy zdecydować, jak utrzymać tę „jak najbardziej normalną” budowę kopyt, aby umożliwić stopie jak najlepsze funkcjonowanie i co możemy zrobić, aby zmniejszyć ból.”

jednym z celów jest złagodzenie sił zrywających, które działają na Kopyto za każdym razem, gdy opuszcza Ziemię. „Cofamy punkt breakover, co sprawia, że jest on tak łatwy, jak to tylko możliwe” – mówi Allen. „Zanim koń się przewróci, to właśnie wtedy stawy mają największy nacisk, więc chcę, aby stopa zeszła z ziemi szybciej.”

Twój farrier może również sugerować wspieranie stopy na pięcie. „Kości opadają, gdy stopa się ładuje, i myślę, że czasami jest trochę szczypanie, gdy kości ściskają się razem w fazie obciążenia kroku”, wyjaśnia Allen. „Możesz użyć buta barowego lub buta otwartego pięty z wkładkami. Używamy podkładki do polewania wielu koni, która utrzymuje je na ziemi. Choć wiele zależy od tego, co zaleca lekarz weterynarii. Sekretem jest umiar i nie przesadzanie—wystarczy mała modyfikacja.”

dobroć czasami poleca buty syntetyczne. „Plastikowe buty można fazować, aby dostosować obszar pękania, a sam materiał pomaga zmniejszyć wstrząs mózgu, co pomaga zmniejszyć ból”, mówi. „W swojej praktyce coraz częściej używam butów syntetycznych, zwłaszcza gdy podłoże jest twarde i suche. Dodatkowa elastyczność jest pomocna. Zacząłem używać tych butów w sytuacjach artretycznych i miałem tak dobre wyniki, że teraz używam ich coraz częściej na koniach sportowych w nadziei, że pomogą zapobiec niektórym z tych problemów.”

Allen mówi, że zna wiele koni z ringbone, które znacznie się poprawiły po kilku butach. „Jeden koń był tak kulawy, że prawie nie mógł chodzić, ale po tym, jak zaczęliśmy nad nim pracować, był coraz lepszy”, mówi. „Czuliśmy się z tym dobrze, ponieważ właściciel rozważał eutanazję tego konia; czujemy, że z nim wiele osiągnęliśmy.”

leki i suplementy

Ringbone, podobnie jak inne formy zapalenia stawów, jest chorobą postępującą. Gdy proces jest w toku, nie ma lekarstwa. Celem jest spowolnienie jego rozwoju i utrzymanie konia w komforcie jak najdłużej. Na szczęście wiele terapii może pomóc:

• nutraceutyki. Wiele koni z ringbone korzysta z suplementów paszowych opracowanych w celu wspierania zdrowia stawów. Wspólne składniki obejmują glukozaminę, siarczan chondroityny, MSM (metylosulfonylometan), awokado soi unsaponifiables (asu) i hialuronan, wraz z innymi substancjami. Chociaż suplementy te są regulowane jako żywność, a nie leki, badania sugerują, że zawierają składniki, które zmniejszają stan zapalny, łagodzą ból i wspierają wzrost zdrowej chrząstki. Z tego powodu produkty te są często podawane jako środki zapobiegawcze, aby pomóc koniom pracującym odzyskać siły po wysiłku i pozostać zdrowym, nawet jeśli nie wykazały żadnych objawów zapalenia stawów.

„Omega-3, glukozamina, MSM, asu i kwas hialuronowy mogą przynieść korzyści w pewnym stopniu, chociaż po uszkodzeniu stawu lub zapaleniu stawów, te przypadki są znacznie trudniejsze do opanowania za pomocą samych nutraceutyków lub leków”, mówi Herthel.

• leki przeciwzapalne. Różne leki mogą zmniejszyć stan zapalny i złagodzić ból związany z zapaleniem stawów. „Najczęstszymi lekami stosowanymi w celu zmniejszenia bólu i stanu zapalnego związanego z ringbone są niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak fenylobutazon lub Firokoksyb , które może przepisać lekarz weterynarii” mówi Herthel.

„kolejnym nowym sposobem leczenia zyskującym popularność jest wstrzyknięcie długo działającego hydrożelu poliakrylamidowego do stawu, który działa jako syntetyczny smar”, mówi Herthel. „Ten pro-duct, stosowany głównie w Europie i w procesie uzyskiwania zezwolenia FDA w Stanach Zjednoczonych, wykazał korzyści u koni z chorobą zwyrodnieniową stawów trumiennych i łokciowych.”Dwa produkty są dostępne w innych krajach, o nazwach handlowych Arthramid Vet i Noltrex Vet.

„pierwotnie były przeznaczone do leczenia problemów z navicular i przebudowy kości, ale jest wiele innych rzeczy, które mogą zrobić”, mówi Allen. „Jeśli Klient ma konia z ringbone, mówię mu, że powinien skonsultować się z weterynarzem i zapytać o te produkty. Nie działają na każdego konia, ale niektórym koniom ogromnie pomaga ”

” istnieje również nowszy produkt o nazwie Pro-Stride, który moim zdaniem ma duży potencjał, ponieważ jest połączeniem IRAP i PRP ” – mówi Galuppo. „Na Ohio State University przeprowadzono kilka badań nad tym nowym produktem przez dr Alicję Bertone, DVM. Do tej pory ten biologiczny okazuje się być naprawdę dobrym produktem i może dać nam szansę na skuteczniejsze leczenie niektórych z tych przypadków na początku.”

inne leczenie biologiczne, terapia komórkami macierzystymi polega na pobraniu niezróżnicowanych komórek macierzystych, często z własnego ciała konia, i wstrzyknięciu ich z powrotem do dotkniętego stawu, aby pomóc w naprawie więzadeł, torebki stawowej, a może nawet niektórych drobnych zmian chrząstki.

opcje fuzji

gdy koń z wysoką ringbone jest poza punktem, w którym leki, Opieka farerska i inne interwencje mogą zapewnić mu wygodę, operacja łączenia stawu—zwana „artrodezą”—jest kolejną opcją. „Wraz z postępującym zapaleniem stawów i skutkami zapaści stawów, musimy połączyć staw, aby uśmierzyć ból”, mówi Galuppo. „Jeśli uda nam się pozbyć bólu stawów, te konie radzą sobie znacznie lepiej.”

istnieje kilka technik, mówi Herthel, ale „najczęstszym i obecnym” złotym standardem ” jest użycie kombinacji płytki kostnej i śruby za pomocą systemu płytek blokujących. W naszym szpitalu stawy śródmiąższowe są najczęstszym rodzajem zabiegu kostnego, który wykonujemy.”

najpierw wszystkie pozostałe chrząstki są zeskrobywane, a następnie odsłonięte powierzchnie kostne połączone za pomocą płytki zakotwiczonej na każdej z nich. Gdy strona leczy-proces, który może trwać od sześciu miesięcy do roku—dwie kości ostatecznie rosną razem, tworząc jedną, solidną strukturę. Gdy nie ma już tarcia i zapalenia, które podrażniają staw, ból łagodzi, a koń może stać i poruszać się wygodnie.

nawet ze zmienionym chodem wiele koni wraca do jakiejś formy pracy po połączeniu stawów. „Koń, który po prostu musi podróżować szlakiem, ma znacznie większe szanse na powrót do pracy niż koń wykonujący ciężką sportową pracę” – mówi Galuppo. „Kiedy wykonujemy fuzję stawu łokciowego w przedniej nodze, mamy około 50-50 szans na powrót do pełnej wydajności. W przypadku tylnej nogi może to być bardziej jak 60 do 80 procent szans na pełne wyzdrowienie i powrót do pracy. Mieliśmy kilka koni robiących fenomenalne rzeczy po fuzji-wracając na przykład do skoków, ale to było bardziej w tylnych nogach.”

jednak wynik dla konkretnego konia może być trudny do przewidzenia. „Niektóre, które naszym zdaniem byłyby świetne, nie reagują tak dobrze, jak mieliśmy nadzieję, a inne, na które mieliśmy mniej nadziei, zaskoczą nas”, mówi Herthel.

fuzja może być również dokonana chemicznie poprzez wstrzyknięcie substancji żrących do stawu w celu przyspieszenia pogorszenia stanu chrząstki i fuzji odsłoniętych powierzchni kości. Leczenie to jest uważane za mniej inwazyjne i wydaje się być tańsze, ale wyniki mogą nie być tak dobre, i istnieje ryzyko, że wstrzykiwane substancje mogą podrażniać inne tkanki lokalne. „Niektórzy ludzie wstrzykiwali alkohol w stawy pasternakowe, próbując je połączyć”, mówi Galuppo. „Literatura donosi o rozsądnym sukcesie, ale nie widziałem takiego sukcesu w naszej praktyce. To nie byłby mój pierwszy wybór leczenia fuzji.”

wreszcie, fuzja nie jest często zalecana w przypadku niskiej kości pierścieniowej, która obejmuje staw trumienny. „Fuzja w przypadku low ringbone jest rzadko wykonywana—i jest to głównie procedura ratownicza”, wyjaśnia Herthel. „Istnieją techniki chirurgiczne, które łączą staw trumienny, ale te konie nie wrócą do sportowej kariery. Wysiłki te mają na celu po prostu zwiększenie komfortu konia do zdrowego pastwiska lub do hodowli.”

Zarządzanie koniem z ringbone może nadwyrężać twoje emocje. Tak jak człowiek z artretyzmem, będzie miał dobre i złe dni. Niemniej jednak, ze wszystkimi możliwościami leczenia teraz dostępne, Twój koń ma większą niż kiedykolwiek szansę zachować zdrowie i zdrowy przez wiele lat. „Dzięki wczesnej interwencji możemy dziś zrobić więcej niż w poprzednich latach, a także możemy dostosować podkuwanie, które może pomóc koniom sportowym zachować zdrowie”, mówi Goodness. „Ringbone jest procesem degeneracyjnym; naprawdę nie możemy tego powstrzymać, ale dzięki dobrej pracy zespołowej—Weterynarz, farier i właściciel współpracujący ze sobą—często możemy to znacznie spowolnić.”