Większość jaskiń morskich jest niewielka w stosunku do innych typów. Zestawienie badań jaskiń morskich z lipca 2014 (Long Sea caves of the world ) pokazuje 2 ponad 1000 metrów, 6 ponad 400 metrów, 9 ponad 300 metrów, 25 ponad 200 metrów i 108 ponad 100 metrów długości. W Norwegii kilka widocznie reliktowych jaskiń morskich przekracza 300 metrów długości. Nie ma wątpliwości, że istnieje wiele innych dużych jaskiń morskich, ale nie zostały zbadane ze względu na ich odległe lokalizacje i / lub wrogie warunki morskie.
kilka czynników przyczynia się do rozwoju stosunkowo dużych jaskiń morskich. Charakter samej strefy słabości jest z pewnością czynnikiem, choć trudnym do określenia ilościowego. Częstszym obserwowanym czynnikiem jest sytuacja wejścia do jaskini w stosunku do panujących warunków morskich. Na Wyspie Santa Cruz największe jaskinie borykają się z panującymi Północno—Zachodnimi warunkami falowania-czynnikiem, który również utrudnia ich badanie. Jaskinie w dobrze chronionych zatokach osłoniętych przed panującymi morzami i wiatrami są zwykle mniejsze, podobnie jak Jaskinie w obszarach, w których morza są spokojniejsze.
ważny jest również rodzaj skały gospodarza. Większość dużych jaskiń morskich na zachodnim wybrzeżu USA i Hawajach znajduje się w bazalcie, silnej skale żywiciela w porównaniu do skały osadowej. Bazaltowe jaskinie mogą wnikać daleko w klify, gdzie większość powierzchni ulega stosunkowo powolnej erozji. W słabszych skałach erozja wzdłuż słabszej strefy nie może znacznie przewyższać powierzchni klifu. Jednak największa na świecie Jaskinia morska uformowała się w mocno pękniętym piaskowcu Caversham (Barth, 2013), zmieniając nasze zrozumienie, które skały gospodarza mogą tworzyć duże jaskinie morskie.
czas to kolejny czynnik. Aktywna Strefa litoralu zmienia się w czasie geologicznym poprzez wzajemne oddziaływanie między zmianą poziomu morza a regionalnym podnoszeniem. Powtarzające się epoki lodowcowe w czasie plejstocenu zmieniły poziom mórz w zakresie pionowym około 200 metrów. Na kalifornijskich Wyspach Normandzkich powstały znaczące jaskinie morskie, które są teraz całkowicie zatopione przez wzrost poziomu mórz w ciągu ostatnich 12 000 lat. W rejonach stałego wypiętrzenia, ciągła erozja litoralna może powodować powstawanie jaskiń morskich o dużej wysokości — jaskinia ma prawie 40 m wysokości u jej wejścia. Na norweskim wybrzeżu znajdują się ogromne jaskinie morskie, które obecnie wznoszą się na 30 lub więcej metrów nad poziomem morza. Datowanie osadów w największym z nich (Halvikshulen in Osen, 340 m długości) wskazuje, że powstał on w okresie co najmniej miliona lat. Może to być najdłuższa jaskinia na świecie. Największą jaskinią pod względem objętości jest Jaskinia Rikoriko na Wyspach biednych rycerzy w Nowej Zelandii o powierzchni 221 494 m3.
wreszcie jaskinie, które są większe, są bardziej złożone. Zdecydowanie większość jaskiń morskich składa się z pojedynczego przejścia lub komory. Uformowane na uskokach mają zazwyczaj wąskie lub kątowe przejścia, które są bardzo proste. W jaskini Seal Canyon na Wyspie Santa Cruz światło wejściowe jest nadal widoczne z tyłu jaskini 189 m od wejścia. Natomiast jaskinie uformowane wzdłuż poziomych płaszczyzn są zazwyczaj szersze przy niższych wysokościach stropu. Na niektórych obszarach jaskinie morskie mogą mieć suchy górny poziom, podniesiony ponad aktywną strefę litoralu przez Regionalną wyżynę.
Jaskinie morskie mogą okazać się zaskakująco złożone, gdzie zbiegają się liczne strefy słabości—często wad. W Catacombs Cave na wyspie Anacapa (Kalifornia) przecięło się co najmniej sześć uskoków. W kilku jaskiniach kalifornijskich Wysp Normandzkich długie szczeliny otwierają się do dużych komór za nimi. Jest to nieodmiennie związane z przecięciem drugiego uskoku zorientowanego niemal prostopadle do tego wzdłuż korytarza wejściowego. Kiedy jaskinie mają wiele wejść, są one narażone na większe działanie fal, a zatem mogą rosnąć stosunkowo szybciej. Na wyspie Fogla Skerry, u wybrzeży Papa Stour, na Szetlandach, znajduje się wyjątkowo duża Jaskinia. Choć nie jest przepuszczony, szacuje się, że znajduje się na prawie 500 m przejścia. Jaskinia Matainaka w Nowej Zelandii posiada 12 odrębnych wejść do których mogą przenikać fale oraz liczne stawy wzdłuż których rozwinęły się przecinające się przejścia.