Jean-Marie Le Pen, (ur. 20 czerwca 1928 w La Trinité, Francja)-Francuski nacjonalista, założyciel i lider (1972-2011) partii Frontu Narodowego, która reprezentowała główną prawicową opozycję wobec głównego nurtu konserwatywnych partii kraju od lat 70.do początku XXI wieku. Kontrowersyjna postać, która często była kandydatem na prezydenta, Le Pen był oskarżany przez swoich przeciwników o ksenofobię i antysemityzm.
Le Pen, syn marynarza, urodził się w nadmorskiej wiosce w Bretanii i uczęszczał do Jezuickiej szkoły z internatem w Vannes. W latach 40. uczęszczał do szkoły prawniczej na Uniwersytecie Paryskim, a w 1954 wstąpił do francuskiej Legii Cudzoziemskiej, służąc jako spadochroniarz w Algierii i we francuskich Indochinach. Po powrocie do Francji Le Pen stał się zwolennikiem wydawcy Pierre 'a Poujade’ a, który kierował wówczas ruchem protestu przeciwko opodatkowaniu, a w 1956 roku został wybrany do Zgromadzenia Narodowego (parlamentu) jako jego najmłodszy deputowany. Ponownie wybrany do Zgromadzenia Narodowego w 1958, został pokonany w 1962, po czym założył Towarzystwo, które sprzedawało nagrania nazistowskich przemówień i niemieckich pieśni wojskowych.
w 1972 roku Le Pen założył partię polityczną Front Narodowy. Od początku partia Le Pen podkreślała zagrożenie dla Francji, jakie stwarza imigracja-w szczególności Arabska imigracja z byłych kolonii Francji w Afryce Północnej. Partia sprzeciwiała się również integracji europejskiej, opowiadała się za przywróceniem kary śmierci i domagała się zakazów budowy dodatkowych meczetów we Francji. Sam Le Pen był stale uwikłany w polityczne kontrowersje; na przykład w latach 60. otrzymał dwumiesięczny wyrok w zawieszeniu i grzywnę w wysokości 10 000 franków za „przeprosiny za zbrodnie wojenne”; został uznany za winnego naruszenia francuskiego prawa zakazującego negowania Holokaustu za komentarze z lat 80.opisujące Holokaust jako zwykły” szczegół ” w historii II Wojny Światowej; a w 1998 roku został skazany za napaść na przeciwnika politycznego i otrzymał zakaz sprawowania lub ubiegania się o urząd na dwa lata.
jednak styl i Polityka Le Pena zyskały znaczące poparcie, szczególnie ze strony klasy robotniczej, która w latach 80. i 90.cierpiała na rosnącą przestępczość i wysokie bezrobocie. kilkakrotnie ubiegał się o prezydenturę; choć w 1974 r. zdobył mniej niż 1 procent, w 1988 i 1995 r. zdobył około 15 procent. W 2002 Le Pen pokonał w pierwszej turze wyborów prezydenckich premiera Lionela Jospina, zdobywając 18 procent głosów. Jednak niemal cały Francuski establishment polityczny-w tym Partia Socjalistyczna I Francuska Partia Komunistyczna—poparły konserwatywnego prezydenta Jacques ’ a Chiraca i masowe demonstracje przeciwko Le Pen w całym kraju, łatwo został pokonany w drugiej turze. W 2007 uzyskał nieco ponad 10 procent głosów w pierwszej turze, co było niewystarczające, aby zakwalifikować go do startu. Trzy lata później Le Pen ogłosił, że przejdzie na emeryturę jako lider Frontu Narodowego, a w styczniu 2011 zastąpił go jego córka Marine Le Pen.
od 1984 do początku XXI wieku Le Pen pełnił funkcję deputowanego do Parlamentu Europejskiego. W 2005 zdecydowanie sprzeciwił się projektowanej konstytucji Unii Europejskiej, którą Francuzi ostatecznie odrzucili. W maju 2009 r. Parlament Europejski głosował za uniemożliwieniem Le Pen przewodniczenia sesji inauguracyjnej, która odbędzie się po czerwcowych wyborach europejskich. Stało się to poprzez obalenie reguły, która pozwalała najstarszemu członkowi ciała—Le Pen—przemawiać do nowego zgromadzenia. Marine Le Pen ożywiła Front Narodowy i postawiła go jako realną alternatywę dla dwóch głównych partii politycznych Francji, podczas gdy starsza Le Pen pozostała równie kontrowersyjna jak zawsze. W maju 2014 zasugerował wirusa Ebola jako rozwiązanie problemów imigracyjnych w Europie, zanim został ponownie wybrany do Parlamentu Europejskiego w ramach najlepszego Narodowego Pokazu wyborczego Frontu Narodowego w historii partii. Po powtórzeniu twierdzenia, że Holokaust był „szczegółem historii” i w głośnej kłótni z Marine, został zawieszony z Frontu Narodowego w maju 2015. Le Pen zaskarżył tę skargę, a w lipcu 2015 francuski sąd uznał na jego korzyść, orzekając, że strona nie przestrzegała wymaganych protokołów. W odpowiedzi na to w sierpniu 2015 odbył się nadzwyczajny kongres partii, a Le Pen został formalnie wydalony z Frontu Narodowego. Zachował mandat w Parlamencie Europejskim.