paramilitarne grupy Partii Demokratycznej pojawiły się również w Karolinie Południowej podczas kampanii stanowych i krajowych w 1876 roku. Tam członkowie tych grup nazywali się ” czerwonymi koszulami.”Ich oficjalny plan bojowy, który zakładał demokratyczne kluby uzbrojone w karabiny i pistolety, stwierdził w części:
każdy Demokrata musi czuć się zobowiązany do kontrolowania głosu przynajmniej jednego Murzyna, poprzez zastraszanie, kupowanie, trzymanie go z daleka.
musimy uczestniczyć w każdym radykalnym spotkaniu. Demokraci muszą iść w jak największej liczbie i dobrze uzbrojeni, zachowywać się najpierw z wielką uprzejmością i jak tylko ich mówcy zaczną mówić im, że są kłamcami i próbują tylko wprowadzić w błąd ignoranckich Murzynów.
w przemówieniach do Murzynów trzeba pamiętać, że na nich mogą wpływać tylko ich lęki, przesądy i Kupidyn. Traktuj je tak, aby pokazać im, że jesteś rasą nadrzędną i że ich naturalną pozycją jest podporządkowanie białemu człowiekowi.
nigdy nikomu nie grozić. Jeśli zasługuje na to, by mu grozić, potrzeby tamtych czasów wymagają jego śmierci. Martwy radykał jest bardzo nieszkodliwy—zagrożony radykał jest często kłopotliwy, czasami niebezpieczny i zawsze mściwy.każdy klub musi być umundurowany w czerwonej koszuli i musi być pewny i nosić ją na wszystkich spotkaniach publicznych, a zwłaszcza w dniu wyborów.1