kataloński krem jest obecnie udokumentowany w literaturze Katalońskiej. Pojawia się już w średniowiecznych katalońskich preparatach Llibre de Sent Soví (XIV wiek) i Llibre del Koch (XVI wiek) i jest uważany za jeden z najstarszych deserów w Europie w swojej kategorii, pomimo ewolucji klasycznych kremów, które istniały już w Republice Rzymskiej kilka wieków przed naszą erą. Jest to jeden z deserów, który często pojawia się w szufladzie krawieckiej (XVIII wiek) i który jest najbardziej lubiany przez barona de Malde z Barcelony i wydaje się, że Casanova jadł w Barcelonie.W XX wieku pojawia się w twórczości Josepa PLA i poety Mikela Marty i pola, wśród wielu innych. Jedyną opcją przepisu było to, że w XX wieku niektórzy ludzie używali mąki kukurydzianej (skrobi kukurydzianej) zamiast skrobi, aw XX wieku pojawiły się proszki, aby ten krem był szybszy w domu. W XXI wieku pojawienie się białek jaj i żółtek sprzedawanych osobno w supermarketach doprowadziło niektóre rodziny do ponownego przejścia od proszków do tradycyjnej receptury. Domowe palniki, które wcześniej były używane tylko w dużych restauracjach lub przemyśle, stają się coraz bardziej powszechne w domach XXI wieku, gdzie są używane do spalania powierzchniowej warstwy cukru i innych tradycyjnych lub improwizowanych wersji, takich jak polewanie chleba śmietaną, śmietana z naturalnym ananasem, jabłka wypełnione śmietaną itp.