katolicki ruch robotniczy, Rzymskokatolicki ruch świecki w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, kładący nacisk na osobiste reformy, radykalny agraryzm, absolutny pacyfizm i osobistą praktykę zasad zawartych w Kazaniu Jezusa na górze. Ruch został założony w 1933 roku przez Dorothy Day (1897-1980) z inicjatywy Petera Maurina (1877-1949), samozwańczego chłopsko-filozofa i chrześcijańskiego radykała. Program Maurina I Day ’ a przewidywał dyskusje przy okrągłym stole na temat chrześcijańskiej myśli społecznej, otwarcie domów gościnnych dla wszystkich potrzebujących oraz utworzenie niezależnych gmin rolniczych.
ruch zyskał popularność dzięki dziennikowi i Miesięcznikowi Maurina „the Catholic Worker”, dzięki któremu rozwinął katolicką koncepcję” preferencyjnej opcji dla ubogich ” i różnych innych katolickich nauk społecznych. Grupa, która zebrała się w Nowym Jorku pod przewodnictwem Day ’ a, wprowadziła program w życie, tworząc domy gościnności, w których członkowie ruchu mieszkali w społeczności z bezdomnymi i potrzebującymi. Ich przykładem były inne lokalne grupy w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, z których każda działała niezależnie. Przed II wojną światową było 35 takich grup, utrzymujących domy gmin gościnnych i rolniczych, rozproszonych od Vermont po Kalifornię. W czasie wojny Robotnik katolicki zachował surowe stanowisko pacyfistyczne, ale wiele młodych osób związanych z ruchem wstąpiło do służby Zbrojnej, a większość domów gościnnych przestała istnieć. Ruch nigdy nie odzyskał swoich przedwojennych wpływów, ale przetrwał jako żywotna siła w Kościele rzymskokatolickim. Na początku XXI wieku istniało ponad 200 wspólnot autonomicznych związanych z ruchem, choć w swojej działalności były one mniej lub bardziej jawnie katolickie i nie były uznawane za oficjalne organy kościoła.