kiedy wprowadzono Contax G1, w 1994 roku, od razu mnie zauroczyło. Leicas były poza moim zakresem cenowym i pomimo dokładności oglądania i ustawiania ostrości Leica, myśl o komponowaniu przez wizjer i nie widzeniu dokładnie tego, co widzi obiektyw, sprawiła, że miałem mdłości, zwłaszcza gdy byłem na zadaniu.
G1 było inne. Był to aparat dalmierzowy, ale oferował wybór ręcznego ustawiania ostrości lub automatycznego ustawiania ostrości. Do wyboru była również Automatyczna, priorytet przysłony lub ręczna kontrola ekspozycji oraz lampa błyskowa TTL. Celownik G1 automatycznie ustawia linie klatek tak, aby dopasowywały się do ogniskowej obiektywu i dostosowywały do paralaksy, a także fotografował pojedynczo lub w trybie ciągłym z prędkością do 2 klatek na sekundę. To nie była lustrzanka, ale kamera „przemówiła” do mnie.
Zdjęcia © Allan Weitz 2018
w porównaniu z Leicą Ładowanie filmu w aparacie serii G było bułką z masłem-po prostu otworzyłeś drzwi do filmu, upuściłeś film, zamknąłeś drzwi i automatycznie przeszedłeś do pierwszej klatki. Automatyczne indeksowanie ustawia ISO filmu, a po osiągnięciu końca rolki automatycznie przewija film z powrotem do kanistra. Czas migawki wahał się od 1/2000 do 16 sekund (lub 1 sekunda w trybie ręcznym) z najwyższą prędkością synchronizacji lampy błyskowej 1/100 sekundy.
Contax G1 wyposażony w Szampański, Retro-stylizowany Tytanowy korpus z odpowiednią mieszanką odczytów analogowych i LCD. Jeśli chodzi o szkło, G1 towarzyszył kwartet (Cosina-made) obiektywów Zeiss autofocus zaprojektowanych specjalnie dla systemu Contax G-28mm f/2.8 Biogon T*, 45mm f/2 Planar T*, 90mm f/2.8 Planar T* i 16mm Hologon T*. System widzenia kamery automatycznie dostosowuje kąty widzenia dla obiektywów 28 mm, 35 mm, 45 mm i 90 mm. Korzystając z Hologonu 16 mm, oprawiłeś swój strzał za pomocą dołączonego, mocowanego na butach wizjera optycznego 16 mm. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o G1, Przeczytaj recenzję Bjorna Petersena.
Enter the Contax G2
problem polegał na tym, że pomimo jakości obrazu, która była równa Leica (lub lepsza, na niektórych) pod względem reakcji autofokusa i ogólnej wydajności, aparat zostawił coś do życzenia. Dwa lata później Contax wprowadził G2, który rozwiązał większość problemów związanych z G1.
Contax G2 był o 7 mm dłuższy i o 2 mm wyższy od G1 i miał bardziej wyraźny chwyt. Zmotywowani opiniami właścicieli G1, niektóre elementy sterujące zostały przearanżowane lub przeprojektowane, aby kamera czuła się lepiej w dłoni, jednocześnie poprawiając wydajność.
zauważalne ulepszenia zostały również wprowadzone do systemu AF kamery (był szybszy i dokładniejszy) oraz systemu pomiarowego (skonfigurowano pomiar TTL ważony środkiem kamery). Aparat mógł teraz robić zdjęcia seryjne do 4 klatek na sekundę przy szybszym górnym czasie otwarcia migawki (1/6000 sekundy) i szybszym synchronizacji lampy błyskowej (1/200 sekundy).
w porównaniu do Leica, Ładowanie filmu było bułką z masłem-po prostu otworzyłeś drzwi do filmu, wrzuciłeś film, zamknąłeś drzwi i automatycznie przeszedłeś do pierwszej klatki. A kiedy dojdziesz do końca rolki, automatycznie przewija film z powrotem do kanistra.
Biogon 21mm sprzężony z aparatem do ustawiania ostrości, ale do dokładnego kadrowania użyto dołączonego wizjera optycznego, który wsuwa się na gorącą stopkę aparatu. Hologon 16mm jest również wyposażony w dedykowany wizjer optyczny, ale jest odłączony, co oznacza, że musisz zgadnąć, jaki dystans masz. Dobra wiadomość jest taka, że zakres ostrości obiektywu wynosi od 12″ do 3′, więc jeśli ustawisz swój obiektyw do 3′, Wszystko od około 18″ do forever wchodzi w ostrość.
ciesząc się sukcesem modelu G2, firma Contax wydała specjalną limitowaną edycję black emamel G2 set, która zawierała dopasowane obiektywy 28 mm, 45 mm i 90 mm, odcienie i lampę błyskową TTL. Po zestawach black edition pojawiła się ograniczona liczba korpusów z czarnego tytanu G2, wraz z czarnymi edycjami 21mm f/2.8 Biogon T* z dopasowanym czarnym wizjerem optycznym i 35mm f/2 Planar t*.
czarny aparat G2 oraz obiektywy 21mm i 90mm użyte do zilustrowania tej recenzji pochodzą z późniejszej z tych limitowanych serii.
Contax G2 w użyciu
fotografowanie z Contax G2 to przyjemne doświadczenie. Rozmiar i waga systemu sprawia, że idealnie nadaje się do podróży lub po prostu wędrówki po okolicy. Przełączanie między w pełni automatycznym a w pełni ręcznym, a może fotografowanie z manualną ekspozycją i autofokusem lub odwrotnie, to kwestia dostosowania jednego lub dwóch ustawień.
w porównaniu do nowoczesnych aparatów, G2 jest skromnym wykonawcą. Mimo że aktywny IR / pasywny system af G2 był zdecydowanym ulepszeniem w porównaniu z oryginalnym pasywnym systemem Af G1, pojedynczy punkt ostrości umieszczony w martwym środku ramy utrudniał skupienie się na obiektach znajdujących się poza środkiem ramy, co było typowe dla Systemów AF w połowie lat 90..
obejście tego problemu polega na ustawieniu ręcznego ustawiania ostrości w aparacie i użyciu prawego kciuka, aby zablokować ostrość na moim obiekcie za pomocą dodatkowego przycisku AF znajdującego się z tyłu aparatu, szybko przekomponować i wyłączyć migawkę. Podczas fotografowania obiektywami szerokokątnymi najczęściej Zatrzymuję obiektyw w dół do f / 8-11 i ustawiam obiektyw na optymalną odległość hiperfokalną, która przenosi wszystko od dwóch stóp do nieskończoności w ostrość.
obiektywy użyte do zilustrowania tego klasycznego przeglądu aparatu to dwa szerokokątne obiektywy i krótki teleobiektyw-16mm f / 8 Hologon T*, 21mm f / 2.8 Biogon t* i 90mm f/2.8 Sonnar T*.
biorąc pod uwagę stylizację, technologie aparatu i jakość obiektywu systemu kamer Contax G2, pozostaje on niezwykle przystępny cenowo w porównaniu z porównywalnym systemem aparatów/obiektywów Leica i, szczerze mówiąc, umieściłbym Zdjęcia Contax G w porównaniu z porównywalnymi zdjęciami zrobionymi z Leicas każdego dnia-system jest tak dobry.