reformy konstytucyjne
Ateny cierpiały od wieku z powodu frakcji, czyli tyranii zrodzonej z frakcji, a Kleistenes dążył do korzenia kłopotów—przynależności klanowej w Polityce. W przeszłości Klany skupiały się wokół konkretnego przywódcy klanu, takiego jak Isagoras, Megacles lub Peisistratus, i wywierały presję na wybory i Politykę poprzez zorganizowane głosy. Kleistenes stanowił alternatywę dla lojalności klanu, rejestrując obywateli z miejsca zamieszkania jako członków deme, małego obszaru analogicznego do Angielskiej parafii. Co więcej, rozszerzył franczyzę, aby głosować nie tylko na członków klanów, ale także na członków gildii, którzy do tej pory mieli gorsze prawa.
aby ułatwić centralną administrację rządową, Cleisthenes podzielił demów, około 170 w liczbie, na 10 sztucznych plemion, przydzielając każdemu plemieniu liczbę demów zaczerpniętą z trzech podziałów Attyki. W wielu wyborach obywatele głosowali przez plemię, powracając urzędnika plemiennego, który mógł również służyć rządowi centralnemu.
ponieważ w tej demokracji najwyższą władzę powierzono zgromadzeniu wszystkich dorosłych mężczyzn, Cleisthenes powołał Radę złożoną z 500 osób, aby uczynić Rząd mniej nieporęcznym i kierować Zgromadzeniem. Każde z 10 plemion wybrało w drodze losowania 50 osób, które były radnymi przez rok (reelekcja była dozwolona tylko raz). Rada obradowała na stałe, a każda 50-osobowa grupa plemienna pełniła funkcję Komitetu Zarządzającego przez dziesiątą część roku, prowadząc codzienne sprawy i przewodnicząc Radzie i Zgromadzeniu.
reformy te trwały tak długo, jak demokracja w Atenach. Kleistenesowi przypisuje się również wynalezienie ostracyzmu, ale jest to niepewne.