Furbies, te irytujące futrzane roboty, które były wściekłe pod koniec lat dziewięćdziesiątych, wracają. Ale tym razem żyją. W ciągu ostatnich kilku miesięcy naukowcy złapali w indonezyjskich lasach trzech żywych furbskich sobowtórów—zwanych tarsius pumilus. Pygmy są małymi nocnymi naczelnymi, mniej niż cztery cale długości, z gigantycznymi oczami i długimi cienkimi palcami zakończonymi pazurami. Do tej pory stworzenia podobne do gremlinów były niemal mistyczne. Ostatni raz karłowaty tarsier został znaleziony żywy w 1930 roku. Wielu naukowców było przekonanych, że gatunek ten wyginął, dopóki indonezyjscy naukowcy nie znaleźli jednego martwego w pułapce na myszy w 2000 roku. Zdeterminowany, aby wyśledzić tajemniczy gatunek, zespół prymatologów założył 276 sieci mgieł w górach Indonezji. Schwytali trzech, dwóch mężczyzn i jedną samicę i wyposażyli ich w obroże radiowe. Tak niewiele wiadomo o stworzeniach, których naukowcy dosłownie uczą się z pierwszej ręki. Na przykład Sharon Gursky-Doyen, lider zespołu, dowiedział się, że Mali faceci mogą obrócić głowy o 180 stopni po tym, jak pociągnął manewr i ugryzł ją w palec, gdy mocowała kołnierz radiowy. W przeciwieństwie do bełkotliwych futrzaków, pigmejskie tarsiery są ciche. Naukowcy uważają, że mogą wywoływać częstotliwości poza zasięgiem ludzkiego ucha. Za pomocą obroży radiowych naukowcy byli w stanie śledzić ruchy trzech pigmejskich tarsierów przez kilka tygodni. Żywią się owadami i żerują na wierzchołkach drzew. Jak na razie nie wiadomo, czy można je karmić po północy.
Image: flickr / vox_efx