| wzrost | Waga | Długość ramienia | rozmiar dłoni | 40-Jard dash | 10-Jard split | 20-Jard split | 20-Jard shuttle | wiertło trójkołowe | skok w pionie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6 ft 4 in (1.93 m) |
233 lb (106 kg) |
30 1⁄4 w (0, 77 m) |
10 w (0, 25 m) |
5, 11 s | 1, 74 s | 2, 94 s | 4, 52 s | 7, 38 s | 26 1⁄2 w (0.67 m) |
|||
| wszystkie wartości z NFL łączą | ||||||||||||
Chicago BearsEdit
2005edit
Orton został wybrany przez Chicago Bears w czwartej rundzie draftu NFL 2005. W sezonie 2005/2006 został włączony do składu Bears jako debiutant po kontuzji Rexa Grossmana i słabej grze rezerwowego Chada Hutchinsona. Orton rozpoczął 15 meczów w sezonie, ale został zastąpiony przez Grossmana po przerwie w 15 tygodniu zwycięstwa Bears przeciwko Atlanta Falcons. Po rozegraniu 16. tygodnia, Orton rozpoczął finał sezonu regularnego, 17. tydzień, przeciwko Minnesota Vikings. Wynik tego meczu, Dla Chicago Bears, nie miał żadnego wpływu na ich posezonowe nadzieje. The Bears już zamknął NFC North championship i pierwszej rundy bye w 2005-06 playoffs z ich Tydzień 16 zwycięstwo nad Green Bay Packers. Grossman zaczął wtedy dla niedźwiedzi w ich jedynym po sezonie meczu. Przegrali z Carolina Panthers.
Ogólnie rzecz biorąc, niedźwiedzie miały rekord 10-5 w meczach, które rozpoczął Orton, w tym osiem meczów zwycięskich po rozpoczęciu 1-3. Pomimo sukcesu drużyny, Orton zakończył rozgrywki z najniższą notą rozgrywającą w NFL (59,7) wśród wszystkich” kwalifikowanych ” rozgrywających (tych z 224 + próbami podania). Mimo niskiej oceny trenerzy Bears wielokrotnie podkreślali, że są zadowoleni z wyników Ortona. Sztab szkoleniowy poprosił Ortona, aby zminimalizować błędy i pozwolić, aby gwałtowny atak i obrona wygrywały mecze, zamiast stosować agresywny atak mijania.
mierząc zwycięstwa Ortona, jego debiutujący sezon był udany. Jego 15 startów i 10 zwycięstw to oba rekordy debiutantów dla Bears quarterbacks. 10 rookie wins jest również szóstym najbardziej w NFL od 1970 roku. W 2017 roku Orton posiadał co najmniej 5 innych rekordów Bears rookie, w tym Ukończenie (190), próby (368), mijanie jardów (1,869), mijanie TDs (9) i Przechwyty w jednej grze (5 25 września przeciwko Cincinnati).
2006Edit
Orton, teraz zdegradowany, został trzecim rozgrywającym Bears i nie widział żadnej akcji przez cały sezon 2006.
2007Edit
po zakończeniu sezonu, The Bears nabyli Chrisa Leak ’ a, który wcześniej poprowadził Florida Gators do mistrzostwa BCS, krótko po drafcie NFL 2007. Leak zmagał się w obozie treningowym, podczas gdy Orton, który trenował poza sezonem, świetnie spisał się, ale został umieszczony na trzeciej pozycji. Według Chicago Tribune, Orton był w drodze, by wyprzedzić Griese ’ a (wówczas) na drugiej pozycji. Orton nadal wykazywał oznaki poprawy w okresie przedsezonowym. Wykonał szesnaście z dwudziestu pięciu podań na 151 jardów i jedno przyłożenie, prowadząc Bears do zwycięstwa nad Houston Texans.
po tym, jak niedźwiedzie straciły szanse na wygranie postseasonowej Koi, Lovie Smith zdecydowała się na Start Ortona zamiast Griese. Orton swój pierwszy start od prawie dwóch sezonów zaliczył 17 grudnia 2007 przeciwko Minnesota Vikings. Niedźwiedzie przegrały mecz 20-13. Orton zakończył z 22 zakończeniami na 38 próbach, 184 jardów i 1 przechwyceniu. Poprawił się w ostatnich dwóch meczach sezonu, prowadząc Bears do dwóch zwycięstw z rzędu, przechodząc na 294 jardy, 3 przyłożenia i przechwycenie.
2008edytuj
25 lutego 2008 roku Bears i Orton zgodzili się na przedłużenie rocznego kontraktu na sezon 2009. Rywalizacja o pracę początkującego rozgrywającego miała być zacięta z Rexem Grossmanem, podczas obozu treningowego.
18 sierpnia, po impasie przeciwko Grossmanowi w meczach z Kansas City Chiefs i Seattle Seahawks, trener Bears Lovie Smith nazwał Ortona pierwszym QB zespołu na sezon 2008 w trzecim tygodniu przedsezonu, pomimo nie rzucania ponad 17 jardów lub przyłożenia w pierwszych dwóch meczach przedsezonowych.
7 września 2008 Orton poprowadził Bears do zwycięstwa 29-13 nad Indianapolis Colts w pierwszym regularnym meczu sezonu. Rzucił dla kariery wysokie 334 jardów i dwa przyłożenia, podczas wykonywania 24 z 34 podań w zwycięstwie 34-7 nad Detroit Lions. Zakończył grę z wysoką w karierze, w tym czasie notą 121,4.
Od początku listopada 2008 roku Kyle Orton zaliczył dziesięć przyłożeń i cztery przechwyty, prowadząc niedźwiedzie do rekordu 4-3. Orton doznał kontuzji kostki w meczu z Detroit Lions w 9 tygodniu sezonu NFL i nie rozpoczął następnego tygodnia. Pobiegł z powrotem do wyjściowego składu tydzień po tym, jak Grossman miał solidne wyjście schodząc z ławki przeciwko tytanom. Po powrocie Orton rzucił osiem przyłożeń i osiem przechwytów, a Średnia ocena rozgrywającego wyniosła 66,9, w tym 39,1 przeciwko Minnesocie, 49,2 przeciwko Nowemu Orleanowi i 48,7 przeciwko Green Bay.
Bears zakończyli sezon z rekordem 9-7, a do play-offów zabrakło jednego meczu. Trener Lovie Smith był zadowolony z występów Ortona i wierzył, że będzie on podstawowym rozgrywającym drużyny w następnym sezonie. Jednak Jerry Angelo, dyrektor generalny zespołu, stwierdził, że chce jeszcze bardziej umocnić pozycję rozgrywającego na dłuższą metę.
Denver BroncosEdit
2009edit
2 kwietnia 2009 roku Bears oddali Ortona (wraz z wyborem w pierwszej i trzeciej rundzie draftu w 2009 roku i wyborem w pierwszej rundzie w 2010 roku) do Denver Broncos za rozgrywającego Pro Bowl Jaya Cutlera i piątą rundę Broncos w 2009 roku.
13 czerwca trener Broncos Josh McDaniels ogłosił Ortona pierwszym rozgrywającym sezonu. Orton poprowadził Broncos do zwycięstwa 12-7 w otwierającym sezon 2009 meczu przeciwko Cincinnati Bengals. Mecz został wygrany na przewrocie, który wylądował w ramionach Brandona Stokleya, który zajął 87 jardów za przyłożenie. W wielu mediach sztuka ta została nazwana „The Immaculate Deflection”.
w ciągu następnych pięciu tygodni Orton poprowadził Broncos do zaskakującego rekordu 6-0, aby rozpocząć sezon. Jego najbardziej imponujący wysiłek w tej passie przyszedł przeciwko New England Patriots, kiedy ukończył 35-48 podania na 330 jardów i zaaranżował jazdę 98 jardów, aby zremisować mecz i wysłać go do dogrywki. Po raz pierwszy w tym sezonie trafił do Randy 'ego Moss’ a, który pod koniec pierwszej połowy pomógł przy próbie Zdrowaś Maryjo. Był to jego pierwszy w 173 próbach podania, który datuje się na rok 2008, kiedy był z Chicago Bears. Poprowadził kolejny przejazd do zwycięskiej bramki w dogrywce. 13 października 2009 roku Kyle Orton został uznany za ofensywnego gracza tygodnia AFC.
15 listopada Orton doznał kontuzji kostki na drodze przeciwko Washington Redskins. Z gry wyszedł w przerwie z wysoką w karierze notą 134,7. Kontuzja uniemożliwiła mu rozpoczęcie kolejnego meczu z Chargersami. Po części powrócił do gry, zastępując Chrisa Simmsa.
w sezonie 2009 (grając w 16 meczach z 15 startami), Orton rzucił 21 przyłożeń i 12 przechwytów z oceną 86,8 QB.
2010Edit
19 sierpnia 2010 podpisał roczny kontrakt (do sezonu 2011). 26 września 2010 Orton rzucił 476 jardów przeciwko Indianapolis Colts, co było rekordem w karierze. Niecałe dwa miesiące później, 14 listopada, Orton rzucił cztery przyłożenia przeciwko Kansas City Chiefs. Później w sezonie, z Broncos wyeliminowane z playoff contention, Orton grał słabo przeciwko Arizona Cardinals 12 grudnia 2010. Tim Tebow został wybrany na startera w następnym tygodniu przez tymczasowego trenera Erica Studesville ’ a i zagrał w trzech ostatnich meczach sezonu. Orton zakończył sezon z 3653 jardów, 20 przyłożeń i 9 przechwytów
2011Edit
Orton wszedł do sezonu 2011 jako rozgrywający Broncos. Zespół miał 1-4 start z Orton rzucając 8 przyłożeń i 7 przechwytów jako starter, gromadząc 979 jardów i wypełniając 58,7% swoich podań. Został zastąpiony jako starter przez Tima Tebowa podczas tygodniowego meczu przeciwko San Diego Chargers, a Orton nigdy nie wziął kolejnego strzału dla Broncos. Orton został zwolniony 22 listopada 2011 roku, oficjalnie kończąc swoją kadencję z Denver Broncos. Miał rekord 12-21 jako starter podczas swojego czasu z Broncos, rzucając na 8,434 jardów, 49 przyłożeń i 28 przechwytów.
Kansas City ChiefsEdit
został odwołany przez Kansas City Chiefs 23 listopada 2011 roku, po kontuzji kończącego sezon rozgrywającego Matta Cassela. Kansas City zapłaciło 2 dolary.5 mln pozostało na prawie 8,9 mln dolarów pensji Ortona za rok. Chicago (mający zastąpić kontuzjowanego Jaya Cutlera) i Dallas Cowboys (z powodu obaw o kontuzje rezerwowego rozgrywającego Jona kitny) również złożyli na niego pretensje. Jednak, ponieważ Kansas City miał gorszy rekord niż dwie pozostałe drużyny, nadano mu pierwszeństwo w ubieganiu się o niego zgodnie z zasadą odwrotnej kolejności klasyfikacji NFL na liście priorytetów zrzeczenia.
4 grudnia 2011, w meczu przeciwko swojej byłej drużynie, Chicago Bears, Orton wszedł do drugiej kwarty, aby zwolnić Tylera Palko, ale został kontuzjowany podczas pierwszej próby podania. Palko poprowadził Chiefs do zwycięstwa 10-3 nad niedźwiedziami, ale walczył w następnym tygodniu w przegranym 37-10 z Jets.
kontuzja Palko utorowała drogę do zmiany rozgrywającego, A 18 grudnia Orton został mianowany rozgrywającym przez nowego tymczasowego trenera Romeo Crennela. W swoim pierwszym meczu jako ich początkujący, poprowadził Chiefs do zdenerwowania 19-14 wcześniej niepokonanych Green Bay Packers, kończąc passę obrońców 2011 Super Bowl champions wygrywając 19 meczów, sięgających poprzedniego sezonu. Ukończył 23 z 31 podań na 299 jardów bez przechwytów i bez przyłożeń.
w ostatnich dwóch meczach sezonu, Orton przegrał 16-13 w dogrywce przeciwko Raiders, po czym powrócił do Denver, by pokonać Broncos w finale sezonu.
Dallas CowboysEdit
14 marca 2012 roku Orton podpisał trzyletni kontrakt z Dallas Cowboys w celu zastąpienia byłego rezerwowego rozgrywającego Jona kitny, który przeszedł na emeryturę po sezonie 2011. W czwartym tygodniu przeciwko The Bears, jego były zespół, Orton zastąpił Tony ’ ego Romo pod koniec meczu i rzucił 5-jardowe przyłożenie Jasonowi Wittenowi, chociaż Bears nadal wygrali konkurs 34-18. The Cowboys zakończyli sezon 8-8, przegrywając z Washington Redskins w konkursie „do-or-die week 17”.
w sezonie 2013 Orton widział minimalny czas na boisku w sumie 40 mijających jardów, które wszystkie przyszły w ciągu tygodnia 14 przeciwko Chicago Bears. 27 grudnia 2013 roku trener Jason Garrett ogłosił, że Orton będzie podstawowym rozgrywającym w meczu 17. tygodnia przeciwko Philadelphia Eagles po tym, jak Tony Romo przeszedł operację pleców. Rzucił na 30 zbiórek i 358 jardów na 46 próbach (65,2%) i dwa przyłożenia. Wcześniej przechwycił Mychal Kendricks, który został odrzucony przez Jasona Wittena, a kolejne przechwycenie przez Brandona Boykina na ostatniej jeździe Cowboys, co zapewniło Eagles zwycięstwo 24-22.
Buffalo Billsedytuj
przed sezonem NFL 2014, Orton zagroził Kowbojom ewentualnym odejściem na emeryturę i nie zgłosił się do żadnej z organizowanych przez zespół działań ani treningów. Poza nagromadzeniem $ 70,000 w grzywnach, trener rozgrywający Wade Wilson poinformował, że Orton nie utrzymywał w tym okresie żadnej komunikacji z Cowboys. Orton, który ryzykował utratą części premii do podpisywania, w końcu pojawił się na obozie treningowym. Zespół zwolnił go 15 lipca i awansował Brandona Weedena na pozycję rezerwowego rozgrywającego. The Cowboys zostali zwolnieni z pensji Ortona w wysokości 3,25 miliona dolarów w 2014 roku, ale nadal musieli zapłacić mu premię za podpisanie umowy. Podążał za Jeremiah Ratliffem jako drugi gracz w ciągu dwóch lat, aby zmusić Cowboys do odstąpienia od niego.
29 sierpnia 2014 roku Orton podpisał dwuletni kontrakt z Buffalo Bills, w którym drużyna zapłaciła mu 5 milionów dolarów w samym pierwszym roku, co czyni go najlepiej opłacanym rezerwowym rozgrywającym w lidze. 29 września 2014 roku, na początku piątego tygodnia, trener Bills Doug Marrone ogłosił, że Orton zostanie nowym rozgrywającym Bills w zastępstwie EJ Manuela. Pokonując drużynę na 2-2, Orton doprowadził Bills do finału 9-7. Mimo że nie dotarli do play-offów, sezon 2014 po raz pierwszy od 2004 roku zakończył się zwycięskim rekordem. Orton zakończył sezon z 3018 jardów podań, 18 przyłożeń, 10 przechwytów i 87,8 rankingu rozgrywającego.