Cam Neely był pierwszym selekcjonerem Vancouver Canucks w 1983 roku, dzięki czemu rodowity Comox przeszedł na zawodowstwo w prowincji
swojego urodzenia.
urodzony w Comox, Kolumbia Brytyjska 6 czerwca 1965 roku, Cam Neely stworzył prototyp dla power forwards podczas swojej skróconej trzynastoletniej kariery w NHL.
Neely zadebiutował w Canucks w 1983 roku i przez trzy sezony grał w Vancouver.
jako debiutant Portland Winter Hawks z Western Hockey League, Neely zdobył 56 bramek i 120 punktów w latach 1982-83. Tej wiosny, z Portland wszedł jako zespół gospodarzy, Winter Hawks zdobył Memorial Cup jako mistrzowie juniorów. Cam zanotował hat-tricka, w tym zwycięskiego gola, w meczu o mistrzostwo turnieju.
po sensacyjnej karierze juniorskiej, cam został wybrany przez Vancouver Canucks dziewiątym w drafcie NHL z 1983. Jesienią tego samego roku zadebiutował w NHL i grał w Vancouver przez trzy sezony. W swoim drugim sezonie jako Canuck, cam pokazał oczekiwaną od niego obietnicę, kiedy zdobył dwadzieścia jeden punktów. Ale jego kariera znalazła nowy bieg, kiedy dostał możliwość gry dla Boston Bruins po czerwca 1986 handlu wysłał Neely i Vancouver w pierwszej rundzie draftu w 1987 do Bostonu dla Barry Pederson.
zwiększony czas oblodzenia pozwolił skrzydłowi o wadze 6 '1″ i wadze 215 funtów eksplodować ofensywnie. W latach 1986-1987 wystąpił 36 razy, a w kolejnych sezonach zdobył 42, 37, 55 i 51 bramek. Kontuzje skróciły sezon Cam do zaledwie dziewięciu meczów w latach 1991-1992 i 13 W następnym sezonie. Wracając do gry w latach 1993-1994 po dwóch pełnych kontuzji sezonach, Neely udowodnił, że nie stracił swojej zdolności strzelania bramek, zdobywając 50 bramek w zaledwie 49 meczach (trzeci najszybszy w historii NHL) i zdobywając trofeum Masterton za wytrwałość i poświęcenie. Pomimo dokuczliwych kontuzji, w dziesięciu sezonach Neely grał dla Bruins, nadal prowadził zespół w strzelaniu siedem razy, w tym trzy kampanie z pięćdziesięciu lub więcej bramek.
 |
 |
|
| po przejęciu przez Bruins w 1986, Neely spędził dziesięć sezonów z Bostonem, prowadząc swój zespół w punktacji siedem razy. W trzech z tych sezonów zdobył 50 lub więcej bramek. | uważany za jednego z dominujących napastników swojej epoki, cam wykorzystał swój rozmiar i siłę, aby scharakteryzować swoją grę. Jednak gra fizyczna odcisnęła swoje piętno, zmniejszając Neely ’ ego do zaledwie 9 meczów w latach 1991-92 i do 13 w latach 1992-93. |
W latach 1987-1988 i 1989-1990 pod wodzą Neely ’ ego Bruins dotarli do finału Pucharu Stanleya, pokonując w obu przypadkach potężnego Edmonton Oilers. „Dotarcie do finału Pucharu Stanleya dwa razy z Bruins było nie lada atrakcją, ale z drugiej strony, było również rozczarowujące, aby dostać się tak daleko i nie wygrać mistrzostwa,” cam przypomniał.
Cam Neely został wybrany do NHL All-Star Team czterokrotnie (1988, 1990, 1991 i 1994). Po przejściu na emeryturę 12 stycznia 2004 Boston Bruins wycofali Cam ’ a z numerem 8 podczas ceremonii na lodzie.
kontuzje w końcu odcisnęły swoje piętno i Cam Neely ogłosił przejście na emeryturę 5 września 1996 roku w wieku 31 lat. W 726 meczach sezonu regularnego Cam Neely zdobył 694 punkty 395 goli i 299 asyst – i został wybrany do drugiej Drużyny Gwiazd NHL w 1988, 1990, 1991 i 1994. Cam również nagrał 57 goli i 32 asysty dla 89 punktów w 93 konkursach playoff i jest Boston Bruins ” wszech czasów liderem strzelec bramki z 55 tallies.
Boston Bruins uhonorowali Cam ’ a 12 stycznia 2004 roku przechodząc na emeryturę z numerem 8. Ten zaszczyt sprawił, że Neely znalazła się w bardzo elitarnym towarzystwie. Inni Bruins tak uhonorowani są Eddie Shore (#2), Lionel Hitchman (#3), Bobby Orr (#4), Dit Clapper (#5), Phil Esposito (#7), Johnny Bucyk (#9), Milt Schmidt (#15), Terry O ’ Reilly (#24) i Ray Bourque (#77). „To było dla mnie bardzo szczególne, aby być częścią organizacji Bruins,” stwierdził Cam. „Mam wspaniałe wspomnienia z bycia z organizacją taką jak Bruins, która miała wielką tradycję i wszystkich tych wspaniałych graczy. Bycie na emeryturze jest dla mnie bardzo ważne.”
Cam Neely jest uważany za najwybitniejszą potęgę swojej epoki. – Dawałem z siebie wszystko na każdą zmianę-przyznała z dumą Neely. To właśnie ta uparta determinacja postawiła zawodnika ponad rówieśnikami i zapewniła mu miejsce w Hockey Hall of Fame.